Oddział B - Druki urzędowe. Najwyższa waga 5 klgr. 1. do 50 gr. 5 fen. (hal.). 2. " 250 " 10 " " 3. " 1 klgr. 25 " " 4. " 3 " 50 " " 5. " 5 " 1 mk. (1 kor.) - Zniesienie wolności od opłat pocztowych, telegraficznych i telefonicznych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1919.78.442

Akt utracił moc
Wersja od: 31 sierpnia 1924 r.

B.

Druki urzędowe.

Najwyższa waga 5 klgr.
1.do50gr.5fen.(hal.).
2."250"10""
3."1klgr.25""
4."3"50""
5."5"1 mk.(1 kor.)
Dziennikom urzędowym przysługuje zniżona opłata gazetowa 3 fen. (hal.) od pojedynczego egzemplarza bez względu na wagę. W razie nadania kilku egzemplarzy pod jednym adresem ma zastosowanie powyżej podana taryfa na druki urzędowe jako niższa.

Przesyłki pieniężne między Polską Kasą Pożyczkową (Bank Polski) a jej głównemi oddziałami, oraz między temi oddziałami nawzajem, uznaje się na razie aż do ostatecznego uregulowania ruchu pieniężnego między kasami państwowemi za służbowe przesyłki pocztowe wolne od opłaty, a wagę ich dopuszcza się do 30 klgr.

Oprócz tego wydaje się co do urzędów, określonych w art. 3 ustęp 2 następujące postanowienia wyjątkowe:

Za skrócenie adresów telegraficznych urzędy nie opłacają należytości taryfowych.

Urzędy winny odbierać wszystkie przesyłki pocztowe w urzędzie pocztowym przez własne organa; w takim razie nie pobiera się taryfowych należytości pocztowych za doręczenie ani opłat za osobne pocztowe skrzynki odbiorcze (przegródki).

W razie wyjątkowego doręczania przesyłek urzędowych przez organa pocztowe urzędy są obowiązane do uiszczania wszystkich taryfowych należytości za doręczenie.

Urzędom wolno używać kartek korespondencyjnych, blankietów telegraficznych i listów przesyłkowych własnego nakładu. Formularze te muszą jednak ściśle odpowiadać urzędowym formularzom pocztowym, a co do koloru ich oraz jakichkolwiek zmian w nadruku należy zawsze przed sporządzeniem nakładu porozumieć się z Ministerstwem Poczt i Telegrafów, przesyłając mu wzór formularza.

Poza powyższemi szczególnemi postanowieniami obowiązują wszystkie urzędy przepisy ogólnych taryf pocztowych, telegraficznych i telefonicznych pod każdym względem.

Zwykłe pisma i druki, opłacane według taryfy urzędowej, winny być nadawane przy okienku pocztowem za osobną urzędową książką nadawczą. Do skrzynek pocztowych wolno wrzucać tylko przesyłki opłacone zwykłemi markami pocztowemi i według taryfy ogólnej.

W książkach nadawczych potwierdza przyjmujący organ pocztowy tylko ogólną ilość nadanych przesyłek zwykłych, a na życzenie także i ogólną sumę opłaty pocztowej. Urzędom nadającym wolno jednak wpisywać przesyłki do książek nadawczych poszczególnie z wszelkiemi oznaczeniami, jakie będą uważały za potrzebne.

Na nadane telegramy będzie wolno urzędom żądać albo osobnego bezpłatnego pokwitowania z wyszczególnieniem uiszczonej opłaty albo takiego potwierdzenia w książce nadawczej.

Na wszelkich przesyłkach urzędowych, nadanych zapomocą książek nadawczych, musi być podana dokładna nazwa urzędu nadającego.

Co do przesyłek rejestrowanych obowiązują przepisy ogólne lub dotychczasowa praktyka.

(uchylony).

Przepisy, odnoszące się do doręczania pism sądowych do stron przez pocztę, jakie dotąd obowiązywały w Małopolsce, pozostawia się narazie w mocy z następującemi zmianami:

I. Opłata od pism sądowych w sprawach cywilnych, którą uiszczać ma strona, ma odtąd wynosić bez względu na wagę pisma sądowego (łącznie z opłatą za recepis zwrotny i rekomendację):

a)
za doręczenie pisma sądowego w miejscu siedziby sądu 25 hal.
b)
za pismo sądowe doręczone w innej miejscowości 50 hal.

Opłaty te ściągać się będzie w sposób dotychczasowy.

II. Pisma sądowe do stron w sprawach karnych opłacone będą przez nadający sąd markami urzędowemi według tej samej taryfy jak wyżej oznaczona dla pism w sprawach cywilnych.

Na szczególne żądanie Ministerstwa Sprawiedliwości można będzie opłaty za doręczenie pism sądowych w sprawach karnych w siedzibie sądu nadającego zryczałtować czy to w całej Małopolsce czy to w poszczególnych miejscowościach.

Tam, gdzie urzędy państwowe mają stronom prywatnym doręczać w siedzibie urzędu nadającego w wielkiej ilości pisma urzędowe tego samego rodzaju (np. nakazy podatkowe) może być zawarty osobny układ między odnośną władzą centralną a Ministerstwem Poczt i Telegrafów co do doręczania przez pocztę za ryczałtowem wynagrodzeniem.

Warszawa, dnia 5 września 1919 r.

1 Art. 6 uchylony przez § 7 rozporządzenia z dnia 25 sierpnia 1924 r. w sprawie ryczałtowania opłat pocztowych za przesyłki listowe; władzom i urzędom państwowym oraz samorządowym (Dz.U.24.76.749) z dniem 31 sierpnia 1924 r.