Art. 2. - Zniesienie wolności od opłat pocztowych, telegraficznych i telefonicznych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1919.78.442

Akt utracił moc

Wersja od: 31 sierpnia 1924 r.

Art.  2.

Opłaty za przesyłki pocztowe wszelkiego rodzaju, za telegramy i telefony mają urzędy uiszczać w sposób przepisany dla wszystkich ogólnemi taryfami, a zatem albo w gotówce albo zapomocą marek pocztowych.

Telegramy mogą być opłacane albo gotówką albo przez naklejenie marek pocztowych na blankietach nadawczych.

Opłaty za międzymiastowe rozmowy telefoniczne będą urzędom kredytowane miesięcznie. Urzędy państwowe i samorządne z wyjątkiem gmin miejskich i wiejskich nie będą na zabezpieczenie tych opłat składały kaucji; gdyby jednak dłużne należytości nie były uiszczone do 8 dni po przedstawieniu rachunków, wstrzyma się kredytowanie i zażąda się złożenia kaucji. Gminy wiejskie i miejskie mają składać kaucję jako osoby prywatne.

Osobny układ co do kredytowania wojsku opłat telegraficznych i telefonicznych, zawarty między Ministerstwem Poczt i Telegrafów a Ministerstwem dla spraw wojskowych, pozostaje w mocy.