Dział 7 - Przepisy końcowe. - Zniesienie służebności w województwie kieleckiem, lubelskiem, łódzkiem, warszawskiem i w zachodniej części województwa białostockiego.
Dz.U.1927.10.74
Akt obowiązującyDział VII.
Przepisy końcowe.
Przepisy końcowe.
W toku zniesienia służebności mogą być przez strony oddzielnie zawarte w trybie i ze skutkami niniejszego rozporządzenia lub objęte umową o zniesienie służebności wszelkie umowy o zamianę gruntów dziedzin służebnej i władającej. Umowy takie, gdy co do projektowanej zamiany nie zostanie zgłoszony sprzeciw, ulegają zatwierdzeniu i wykonaniu w trybie, przewidzianym w niniejszem rozporządzeniu dla znoszenia służebności. W takim razie przepisy art. 12 ustawy o organizacji ziemskiej włościan (Zwód Praw t. IX kont. 1913 r. obn. dod. ks. IX) nie mają zastosowania.
Jeżeli służebności stały się bezprzedmiotowe albo w wyniku przebudowy ustroju rolnego na obszarze dziedziny zarówno służebnej, jak i władnącej, albo na zasadzie odnośnych przepisów prawnych, a zwłaszcza z powodu połączenia w jednej osobie prawa własności do jednej lub kilku osad tabelowych i całej tej części dziedziny służebnej, na której służebności mogą być prawnie wykonywane przez te osady, to powiatowy urząd ziemski stwierdzi wygaśnięcie takich służebności.
Od orzeczenia powiatowego urzędu ziemskiego w tej sprawie służy stronom prawo odwołania do okręgowej komisji ziemskiej w ciągu dni 14 od dnia doręczenia orzeczenia powiatowego urzędu ziemskiego. Odwołanie powinno być wniesione na piśmie za posrednictwem powiatowego urzędu ziemskiego. Okręgowa komisja ziemska rozstrzyga ostatecznie.
Przy przymusowym postępowaniu wygaśnięcie służebności może stwierdzić w pierwszej instancji również i okręgowa komisja ziemska przy powzięciu decyzji, o ktorej mowa w cz. 1 art. 22 lub przy wydaniu orzeczenia, o którem mowa w art. 41.
Umowy ustne zawarte przed dniem 28 maja 1920 r., oraz zaginione takież umowy na piśmie, których odpisy uwierzytelnione, zaświadczone lub uznane protokólarnie przez obie strony za ważne, nie zachowały się, mogą być odtworzone na żądanie jednej ze stron lub z urzędu - w drodze protokólarnego dochodzenia komisarza ziemskiego lub jego zastępcy, jeżeli w wyniku tych umów zaniechano wykonywania uprawnień służebnościowych i wynagrodzenie, wydzielone za te uprawnienia w naturze, zostało objęte w posiadanie przez przedstawicieli osad tabelowych.
Postanowienia niniejszego rozporządzenia winny być stosowane również w dalszym biegu postępowania w sprawach, wszczętych przed wejściem w życie tego rozporządzenia, jeżeli do tego czasu opracowane przez komisje szacunkowo rozjemcze projekty przymusowe nie były okazane stronom w trybie przepisu § 62 rozporządzenia Prezesa Głównego Urzędu Ziemskiego z dnia 14 grudnia 1922 r. (Dz. U. R. P. z 1923 r. No 8, poz. 49); jednakże wszelkie czynności, prawnie dokonane i zgodne i niniejszemi przepisami, oraz wszelkie umowy zachowują moc obowiązującą w dalszem postępowaniu. Zatwierdzenie umów, wymienionych w art. 51, oraz wszelkich zawartych przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia umów, w których wyniku przedstawiciele dziedzin władnących zaniechali wykonywania uprawnień służebnościowych i objęli w posiadanie wynagrodzenie za te uprawnienia, jak również wnoszenie w związku z zatwierdzeniem tych umów dodatkowych wpi-sów do tabel - winno nastąpić w trybie niniejszego rozporządze-nia. Powiatowy urząd ziemski może w tych przypadkach zwolnić strony od przedłożenia odnośnych dowodów pomiarowych, jeżeli uzna za możliwe ustalenie treści dodatkowych wpisów i wniesienie ich do tabel na podstawie zatwierdzonej umowy i sporządzonego przez siebie opisu.
Rozporządzenie niniejsze obowiązuje na obszarach województwa kieleckiego, lubelskiego, łódzkiego i warszawskiego oraz powiatów: ostrołęckiego, ostrowskiego, wysoko-mazowieckiego, łomżyńskiego, kolneńskiego, szczuczyńskiego, suwalskiego i augustowskiego województwa białostockiego.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie czternastego dnia po jego ogłoszeniu; równocześnie tracą moc wszelkie przepisy prawne dotychczas obowiązujące w sprawach niem unormowanych, w szczególności przepisy ustawy z dnia 7 maja 1920 roku o likwidacji serwitutów na terenie b. Królestwa Kongresowego (Dz. U. R. P. No 42, poz. 249) i ustawy z dnia 7 kwietnia 1922 roku (Dz. U. R. P. No 30, poz. 239 i No 35, poz. 304) w przedmiocie uzupełnienia i zmian w powyższej ustawie.
Postanowienia rozporządzenia niniejszego nie uchybiają w niczem przepisom prawnym, które przewidują właściwość sądów w sporach o ustalenie samego istnienia uprawnień służebnościowych.
Wykonanie niniejszego rozporządzenia powierza się Ministrowi Reform Rolnych w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości.