Zmiany wysokości mnożnika celnego normalnego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.94.874

Akt utracił moc

Wersja od: 4 listopada 1922 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRÓW SKARBU ORAZ PRZEMYSŁU I HANDLU

z dnia 26 października 1922 r.

w przedmiocie zmiany wysokości mnożnika celnego normalnego.

Na podstawie art. 14-go rozporządzenia z dnia 11 czerwca 1920 r. o taryfie celnej (Dz. U. R. P. № 51, poz. 314), zarządza się co następuje:

§ 1. Wysokość dopłaty celnej normalnej (mnożnika celnego normalnego), której podlegają towary, wyszczególnione w § 1 rozporządzenia z dnia 26 lipca 1922 r. w przedmiocie mnożnika celnego normalnego 1 ulgowego (Dz. U. R. P. № 67, poz. 612), określa się aż do nowego zarządzenia, na 149.900% (czyli mnożnik 1.500).

§ 2. Dotychczasowa wysokość dopłaty celnej 79.900 (mnożnik 800) będzie stosowana do odpowiednich towarów w ciągu miesiąca od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, jeżeli towary te:

a) zostały nadane do przewozu koleją lub statkiem bezpośrednio do obszaru celnego Rzeczypospolitej Polskiej najpóźniej w dniu poprzedzającym dzień ogłoszenia niniejszego rozporządzenia; do towarów takich urzędy celne stosują dotychczasową normę dopłaty (mnożnika) na podstawie kolejowych listów przewozowych lub konosamentów;

b) zostały nadane do przewozu koleją lub statkiem pośrednio, jednak z przeznaczeniem dla odbiorców na obszarze celnym Rzeczypospolitej Polskiej, najpóźniej w dniu poprzedzającym dzień ogłoszenia niniejszego rozporządzenia; do towarów takich urzędy celne stosują dotychczasową normą dopłaty (mnożnika) tylko na podstawie poleceń Ministerstwa Skarbu;

c) zalegały w dniu Wejścia w życie niniejszego rozporządzenia w celnych składach urzędowych, kolejowych oraz nieurzędowych, publicznych lub prywatnych.

§ 3. Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie 7 dnia po ogłoszeniu, uważając dzień następny po ogłoszeniu za pierwszy w tej rachubie.

Jednocześnie z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia uchyla się § 2 rozporządzenia z dnia 26 lipca 1922 r. (Dz. U. R. P. № 67, poz. 612).

Sprostowania:

a) W № 83 Dziennika Ustaw w Konwencji handlowej pomiędzy Polską a Szwajcarją w lewej kolumnie strony 1441-ej w 8-ym wierszu od góry wy drukowano "27" - powinno zaś być "26".

b) W № 88 Dziennika Ustaw z dnia 20 października r. b. w Konwencji Radiotelegraficznej w ostatnim wierszu prawej kolumny na str. 1514 zamiast "1919 r." powinno być "1912 r." poczem bezpośrednio figurować winna następująca lista:

Za Wielką Brytanję i różne kolonje i protektoraty Brytyjskie:

H. Babington Smith,

E. W. Farnall,

E. Charlton,

G. M, W. Mac Donogh.

Za Związek Afryki Południowej:

Richard Solomon.

Za Federację Australijską:

Charles Bright.

Za Kanadę."

G. J. Desbarats.

Za Indje Angielskie:

H. A. Kirk.

F. E. Dempster.

Za Nową Zelandję:

C. Wray Palliser.

Za Niemcy i Protektoraty Niemieckie:

B. Koehler,

O. Wachenfeld,

Dr. Karl Strecker,

Schrader,

Goetsch,

D. Emil Krauss,

Fielitz.

Za Stany Zjednoczone Ameryki i Posiadłości Stanów Zjednoszonych Ameryki:

John R. Edwards,

Jno. Q. Walton,

Willis L Moore,

Louis W. Austin,

George Owen Squler,

Edgar Russel,

C. Mck. Saltzman,

David Wooster Todd,

John Hays Hammond Jr.,

Webster,

W. D. Terrell,

John I. Waterbury.

Za Republiką Argentyńską:

Vicente J. Dominguez.

Za Austrję:

Dr. Fritz Ritter Wagner von Jauregg,

Dr. Rudolf Ritter Speil von Ostheim.

Za Węgry.

Gharles Follert,

Dr. de Hennyey.

Za Bośnią i Hercegowiną:

H. Goiginger, G. M.,

Adolf Daninger,

A. Cicoli,

Romeo Vio.

Za Belgję:

J. Banneux,

Deldime.

Za Kongo belgijskie:

Robert B. Goldschmidt

Za Brazylję:

Dr. Francisco Bhering.

Za Bułgarją:

IV. Stoyanovitch.

Za Chili:

C. E. Rickard.

Za Danję:

N. Meyer,

J. A. Vohtz,

R. N. A. Faber,

T. F. Krarup.

Za Egipt:

J. S. Liddell.

Za Hiszpanję i Kolonje Hiszpańskiej

Jacobo Garcia Roure,

Juan de Carranza y Garrido,

Jacinto Labrador,

Antonio Nieto,

Tomas Fernandes Quintana,

Jaime Janer Robinson.

Za Francję i Algier:

A. Frcuin.

Za Afrykę Zachodnią francuską:

A. Duchene.

Za Afrykę Podzwrotnikową francuską;

A. Duchêne.

Za Indo-Chiny:

A. Duchêne.

Za Magadaskar:

A. Duchene,

Za Tunis:

Et de Felcourt.

Za Grecję:

C. Dosios.

Za Włochy i Kolonje włoskie:

Prof. A. Batteili.

Za Japonję i za Koreę, Formozą, Sachalin Japoński i terytorjum wydzierżawione Kwantuńskie:

Tetsujiro Sakano,

Kendji Ide,

Riui Nakayama,

Seiichi Kurose.

Za Maroko:

Mohammed-el-Kabadj,

U. Asensio.

Za Monako:

Fr. Roussel.

Za Norwegję:

Heftye,

K. A. Knudssön.

Za Holandję:

G. J. C. A. Pop,

J. P. Guepin.

Za Indje holenderskie i Kolonje Curacao:

Perk,

F. van der Goot.

Za Persję:

Mirza Abdul Ghaffar Khan.

Za Portugalję i Kolonje Portugalskie:

Antonio Maria da Silva.

Za Rumunję:

C. Boerescu.

Za Rosję i Posiadłości i Protektoraty Rosyjskie:

N. de Etter,

P. Ossadtchy,

A. Euier,

Sergueiewitch,

V. Dmitrieff,

D. Sokoltsow

A. Stchastnyi

Baron A. Wyneken.

Za Republikę San Marino:

Arturo Serena.

Za Sjam:

Luang Sanpakitch Preecha.

W. M. J. Archer,

Za Szwecję:

Rydin,

Hamilton.

Za Turcję:

M. Emin,

M, Fahry,

Osman Sadi.

Za Urugwaj:

Fed. R. Vidiella.

Na str. 1515 tegoż numeru Dziennika Ustaw po 8-ym wierszu od dołu powinna następować ta sama lista.