Zmiany w wysokości opłat od patentów akcyzowych ustalonych w rozporządzeniach z dnia 23 października i 21 grudnia 1922 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.56.401

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1924 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 24 maja 1923 r.

w przedmiocie zmian w wysokości opłat od patentów akcyzowych ustalonych w rozporządzeniach Rady Ministrów z dnia 23 października i 21 grudnia 1922 roku.

Na zasadzie postanowień art. 1 i 2 ustawy z dnia 10 maja 1921 r. (Dz. U. R. P. № 41 poz. 248) i art. 1 oraz 3 ustawy z dnia 16 marca 1923 r. (Dz. U. R. P. № 30 poz. 183) o regulowaniu podatków od spożycia, zużycia lub produkcji na obszarze Rzeczypospolitej zarządza się co następuje:

§ 1. Na cały obszar Rzeczypospolitej rozciąga się moc obowiązującą podanych w przyległym załączniku postanowień art. 946, 948, 949 i 1241 rosyjskiej ustawy akcyzowej (Tom V Zbioru praw rosyjskich według wydania z roku 1901 i dalszego ciągu z r. 1912) o patentach akcyzowych na fabryki i rafinerje cukru ze zmianami uwidocznionemi w punkcie 12 ustępu fi § 2 niniejszego rozporządzenia. Na obszar Województwa Śląskiego rozciąga się nadto moc obowiązującą rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 października 1922 r. (Dz. U. R. P. № 95 poz. 879) i z dnia 21 grudnia 1922 r. (Dz. U. R. P. № 115 poz. 1037) w przedmiocie rozszerzenia na cały obszar Rzeczypospolitej Polskiej postanowień ros. ustawy akcyzowej o patentach akcyzowych na fabryki trunków, wyrobów ze spirytusu, drożdży oraz na zakłady sprzedaży trunków, dalej na wyrób zapałek i gilz (tutek) papierosowych ze zmianami przewidzianemi w §§ 5-7 niniejszego rozporządzenia.

§ 2. 1 Ustanowione w § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 października 1922 r. i § 1 takiegoż rozporządzenia z dnia 21 grudnia 1922 r. (Dz. U. R. P. № 95 i 115 p.p. 879 i 1037) opłaty patentowe za wyrób, przerób i sprzedaż przedmiotów podlegających podatkom spożywczym ustala się w następującej wysokości:

A. Opłaty od patentów za wyrób i przerób:

1)	od gorzelń i fabryk drożdżowo-gorzelniczych:
a)	opłata zasadnicza za wypęd pierwszych 100.000 litrów alkoholu.			1.000.000	mk.
b)	opłata dodatkowa za każde następne 10.000 litr. alkoholu			100.000	"
2)	od wytwórni drożdży prasowanych bez pędzenia spirytusu oplata stała			250.000	"
3)	od fabryk wódek i likierów:
a)	opłata zasadnicza za przerób 50.000 litrów alkoholu			2.000.000	"
b)	za każde dalsze 50.000 litr. alkoholu			2.000.000	"
4)	od rektyfikacji spirytusu:
a)	opłata zasadnicza za 100.000 litr alkoholu surowego, przyjętego do magazynu dla oczyszczenia			7.000.000
b)	opłata dodatkowa za każde następne 10.000 litrów alkoholu			500.000	"
5)	od fabryk win musujących			5.000.000	"
6)	od fabryk win owocowych, rodzynkowych i winogronowych			500.000	"
7)	od browarów:
a)	opłata zasadnicza przy przerobie pierwszych 20 ton słodu			500.000	"
b)	opłata dodatkowa przy przerobie każdych następnych 10 ton słodu			100.000	"
8)	od miodosytni			300.000	"
9)	od przerobu spirytusu: w rozlewniach denaturatu:
a)	w politurniach, lakierniach i fabrykach chemicznych:
aa)	opłata zasadnicza od przerobu pierwszych 10.000 litrów alkoholu			100.000	"
bb)	opłata dodatkowa przy przerobie każdych następnych 10.000 litr. alkoholu			100.000	"
b)	od perfumerji i wytwórni kosmetycznych			200.000	"
c)	od fabryk octu			100.000	"
10)	od fabryk gilz do papierosów			200.000	"
11)	od	"	zapałek	3.000.000	"
12)	od cukrowni:
a)	od każdej tony cukru surowego			5.000	"
b)	od każdej tony rafinady-dodatkowo			5.000	"

Opłata z p. p. a i b uiszcza się zgóry za całą kampanję według produkcji w kampanji ubiegłej; opłata od cukrowni w ubiegłej kampanji nie czynnych uiszcza się w wysokości odpowiadającej produkcji pierwszych 600 ton.

B. Opłaty od zakładów sprzedaży trunków:

13) Od zakładów restauracyjnych z uprawnieniem do sprzedaży wszelkich napojów w naczyniach zamkniętych i na kieliszki:

		w miejscowościach:
		kl. I.		II.		III
		Marek
I	rzędu	2.000.000	8.000.000		3.000.000
II	rzędu	5.000.000	2.000.000		1.000.000
14)	od zakładów uprawnionych do sprzedaży wszelkich trunków w naczyniach zamkniętych:
a)	detalicznie	2.000.000	1.000.000		500.000
b)	hurtowo	6.000.000	5.000.000		3.000.000
15)	od winiarni uprawnionych do sprzedaży wyłącznie wina tak w naczyniach zamkniętych jak i na kieliszki	1.000.000	500.000		250.000
16)	piwiarnie i winiarnie ze sprzedażą piwa, wina i miodu wyłącznie w naczyniach zamkniętych	250.000	200.000		100.000
	za wyszynk piwa dodatkowo	250.000	200.000		100.000
17)	od bufetów ze sprzedażą wszystkich trunków:
a)	przy teatrach, cyrkach, kinach, wyścigach, wystawach, klubach, lokalach stowarzyszeń i t.p.	1.000.000	750.000		500.000
b)	bufety na balach i zabawach publicznych, nie wyłączając dobroczynnych za dobę	100.000	50.000		25.000
18)	od karczem i domów zajezdnych uprawnionych do sprzedaży wszelkich trunków	2.000.000	1.000.000		1.000.000
19)	od hurtowych składów piwa, wina	250.000	200.000		100.000

C Od zakładów trudniących się ekspedycją trunków:

5.000.000 mk.

§ 3. Opłaty patentowe według stawek przewidzianych w § 2 oblicza się za roczne okresy obrachunkowe:

Okres obrachunkowy dla gorzelni, rektyfikacji i cukrowni stanowi się na okres kampanji fabrycznej-od 1 września jednego roku do 31 sierpnia roku następnego; dla wszelkich innych wytwórni, przetwórni i zakładów sprzedaży obowiązanych do opłat patentowych według stawek pomienionych rok obrachunkowy ustala się od 1 stycznia do 31 grudnia.

§ 4. Na czas przejściowy w roku bieżącym (1922) kampanja gorzelnicza, rektyfikacyjna i cukrownicza w celach obrachunkowych winna być zakończona 31 sierpnia zamiast w innych terminach obowiązujących obecnie.

Okres obrachunkowy fabryk wódek w roku bieżącym winien trwać od 1 lipca do 31 grudnia, a opłatą patentową należy od nich uiścić za drugie półrocze 1923 r. w wysokości połowy kwoty wyznaczonej w art. 1 p. 3.

Okres rachunkowy dla browarów należy zakończyć 31 grudnia, wyrównując opłatę patentową stosownie do taryfy art. 1 p. 7.

§ 5. 2 Kto prowadzi wyszczególnione w art. 512, 513, 1035 i ustępie 2 artykułu 1057/1 załącznika do § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 października 1922 r. (Dz. U. R. P. № 95 poz. 879), tudzież w art. 948 i 949 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dn. 24 maja 1923 r. (Dz. U. R. P. № 56 poz. 401) zakłady przemysłowe i handlowe bez wykupienia przepisanego patentu w wartości unormowanej w § 1 niniejszego rozporządzenia, staje się winnym defraudacji podatkowej i ulegnie karze pieniężnej w wysokości 10-20-krotnej ilości umniejszonej lub na umniejszenie narażonej opłaty patentowej.

Jeśli jednak zachodzi wypadek jedynie spóźnienia z opłatą patentu akcyzowego, nie zaś wypadek potajemnego prowadzenia przedsiębiorstwa bez patentu, lub też zachodzi inne jakiekolwiek przekroczenie przepisów o opłatach patentowych z wyjątkiem defraudacji-ulegnie winny karze porządkowej w wysokości nieprzekraczającej odnośnej opłaty patentowej.

Do czasu wykupienia patentu przedsiębiorstwo ulega zamknięciu.

§ 6. Prawo do nakładania kar przewidzianych w § 5 niniejszego rozporządzenia służy władzom skarbowym I instancji.

Od orzeczenia karnego władzy skarbowej I instancji wolno wnieść w ciągu dni 14, licząc od dnia następującego po doręczeniu orzeczenia, odwołanie. do władzy orzekającej I! instancji, albo żądanie rozpatrzenia sprawy przez sąd.

W pierwszym wypadku rozstrzygnienie odwołania należy do właściwej izby skarbowej, w drugim wypadku przeprowadza właściwy sąd powiatowy (pokoju) postępowanie karne, tak jakby orzeczenia skarbowo-administracyjnego nie było.

Na obszarze mocy obowiązującej ustawy z dnia 1 lutego 1877 r. (str. 253 dz. u. Rz. niem.) stosują się przepisy §§ 459 - 469 tej ustawy.

Obwiniony, który obierze drogę odwołania do władz skarbowych, traci odwołanie do sądu. Odwołania wniesione do sądu i do II instancji skarbowej nie wstrzymują wykonania kary z wyjątkiem kary pozbawienia wolności. Orzeczenia władz skarbowych II instancji są ostateczne i nie podlegają zaskarżeniu przed Najwyższy Trybunał Administracyjny.

§ 7. Władza skarbowa może w razie potrzeby już w toku dochodzenia poczynić kroki celem zabezpieczenia grzywien oraz należytości przypadających 2 tytułu wykroczenia.

W razie nieuiszczenia dobrowolnego kary pieniężne i należności będą ściągane w sposób przepisany dla ściągania podatków. Zaległe kary pieniężne i należytości ściąga się analogicznie do postanowień art. 2 i 6 ustawy z dnia 9 marca 1923 r. (Dz. U. R. P. № 31 poz. 189) o karach za zwłokę oraz kosztach egzekucyjnych wraz z karą za zwlokę wynoszącą miesięcznie 10% zaległych w terminie niezapłaconych kwot i opłatami na pokrycie kosztów spowodowanych przymusowem ściągnięciem zaległości (§ 6 ustawy).

§ 8. Wykonanie niniejszego rozporządzenia porucza się Ministrowi Skarbu.

§ 9. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 1 lipca 1923 r. i obowiązuje na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

ZAŁĄCZNIK 

Powołane w powyższym artykule postanowienia rosyjskiej ustawy akcyzowej brzmią:

Art. 946. Uprawa buraków i wszelkich innych roślin zawierających cukier nie podlega żadnym ograniczeniom w całem Państwie, nie wyłączając Królestwa Polskiego, lecz od wyrobionego z tych roślin cukru uiszcza się na rzecz Skarbu: 1) opłatę patentową za prawo wyrobu, oraz 2) podatek od ilości otrzymanego cukru krystalicznego.

Cukier otrzymany z melasy opłaca podatek według zasad ogólnych.

Art. 948. Opłatę patentową pobiera się w wysokości pięciu rubli od każdego tysiąca pudów wyprodukowanego w fabryce cukru, akcyzę pobiera się od każdego puda cukru gotowego w wysokości określonej trybem prawodawczym.

Art. 949. Rafinerje oraz cukrownie z rafinerjami opłacają specjalny patent (w wysokości pięciu rubli od każdego tysiąca pudów wyrobionej w nich rafinady).

Art. 1241. Winny rozpoczęcia produkcji w fabryce cukru bez uiszczenia opłaty patentowej ulega karze pieniężnej do wysokości 100 rubli i oprócz tego uiszczeniu podwójnej ceny patentu, fabryka zaś ulega zamknięciu z rozporządzenia (Urzędu Akcyzowego do chwili opłacenia patentu.

¹ Z dniem 1 stycznia 1924 r. akcyzowe opłaty patentowe za wyrób, przerób i sprzedaż artykułów podległych podatkowi spożywczemu podwyższa się 20-krotnie, zgodnie z § 1 rozporządzenia z dnia 26 listopada 1923 r. (Dz.U.23.124.1000).

² § 5 zmieniony przez § 2 rozporządzenia z dnia 26 listopada 1923 r. (Dz.U.23.124.1000) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1924 r.