Zmiany w postanowieniach o opodatkowaniu piwa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.68.527

Akt utracił moc

Wersja od: 12 lipca 1923 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 2 lipca 1923 r.

w przedmiocie zmian w postanowieniach o opodatkowaniu piwa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.

Na mocy art. 2 ustawy z dnia 10 maja 1921 r. o regulowaniu podatków od spożycia, zużycia względnie produkcji na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. R. P. № 41, poz. 248), której ważność przywrócono ustawą z dnia 16 marca 1923 r. (Dz. U. R. P. № 30, poz. 183), zarządza się co następuje:

§ 1. Ustanowioną w § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 marca 1923 r. w przedmiocie zmian w opodatkowaniu piwa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. R. P. № 32, poz. 210) opłatę akcyzową od słodu przerobionego na piwo w b. dzielnicy rosyjskiej podwyższa się z kwoty 36.000 mk. do kwoty 72.000 mk. polskich od każdych 16,38 kg. (1 puda) wagi słodu, przeznaczonego do przeróbki na piwo.

Opłatę akcyzową, jaką uiszczać mają browary, przerabiające w ciągu roku nie więcej, niż dwa tysiące pudów słodu, podwyższa się z kwoty 30.000 mk. do kwoty 60.090 marek polskich od każdych 16,38 kg. (1 puda) wagi słodu.

Zapasy brzeczki piwnej oraz piwa, jakie w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia znajdować się będą u wytwórców piwa, podlegają dodatkowemu opodatkowaniu w wysokości różnicy między opłatą poprzednio uiszczoną, a opłatą przypadającą na podstawie, postanowień niniejszego paragrafu.

§ 2. Ustanowioną w § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 marca 1923 r. (Dz. U. R. P. № 32, poz. 210) opłatę akcyzową od piwa sprowadzonego do b. dzielnicy rosyjskiej z zagranicy podwyższa się z kwoty 60.000 do kwoty 120.000 marek polskich od każdych 100 litrów piwa.

§ 3. Ustanowioną w § 5 rozporządzenia Rady Ministrów i. dnia 26 marca 1923 r. w przedmiocie zmian w opodatkowaniu piwa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. R. P. № 32, poz. 210) opłatę akcyzową od brzeczki piwnej, określoną od hektolitra tej brzeczki i od każdego stopnia ekstraktu zależnie od rozmiarów rocznej produkcji browaru na obszarze b. dzielnicy austrjackiej podwyższa się, jak następuje:

ą) dla browarów przerabiających do 10.000 hl.

piwa do 6.900 marek polskich;

b) dla browarów przerabiających do 30.000 hl.

piwa do 7.050 marek polskich;

c) dla browarów przerabiających do 50.000 hl.

piwa do 7.200 marek polskich;

d) dla browarów przerabiających do 70.000 hl.

piwa do 7.350 marek polskich;

e) dla browarów przerabiających ponad 70.000 hl.

piwa do 7.500 marek polskich.

Zapasy brzeczki piwnej oraz piwa, jakie w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenie) znajdować się będą w browarach, podlegają dodatkowemu opodatkowaniu, a mianowicie pobraną będzie od zapasów brzeczki względnie Piwa znajdującego się w browarach dodatkowa oplata w wysokości różnicy między opłatą uiszczoną już poprzednio, a przypadającą na podstawie postanowień niniejszego paragrafu.

§ 4. Postanowienia § 7 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 marca 1923 r. (Dz. U. R. P. № 32, poz. 210), dotyczące zwrotu opłat pobranych od piwa, wywożonego za granice, zmienia się o tyle, że:

1) wywożącym piwo zwraca się, bez względu na zawartość ekstraktu w pierwotnej brzeczce, z której to piwo wyrobiono, za każdy hektolitr piwa po 30.000 marek polskich;

2) wytwórcom piwa zwraca się za każdy stopień ekstraktu wywiezionego piwa po 6.200 marek polskich.

§ 5. Paragraf 8 rozporządzenia Rady Ministrów 2 dnia 26 marca 1923 r. (Dz. U. R. P. № 32, poz. 210) w przedmiocie zmian w opodatkowaniu piwa na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej otrzymuje brzmienie następujące:

Od piwa sprowadzonego za osobnem zezwoleniem Ministerstwa Skarbu do b. dzielnicy austrjackiej z zagranicy pobiera się oprócz opłaty celnej dodatkową opłatę akcyzową od każdego hektolitra piwa i od każdego stopnia ekstraktu pierwotnej brzeczki zarodowej po 7.500 marek polskich, najmniej jednak 120.000.

§ 6. Ustanowiony w § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 marca 1923 r. (Dz. U. R. P. № 32, poz. 210) podatek od piwa na obszarze b. dzielnicy pruskiej i na obszarze Województwa Śląskiego, ustala się w sposób następujący;

Podatek od jednego hektolitra piwa słabego, sporządzonego z brzeczki podstawowej, zawierającej do 8% ekstraktu, wynosi przy produkcji rocznej od

pierwotnych 10.000 hektolitrów po 54.000 mkp.

za dalsze 20.000 hektolitrów po 57.000 "

powyżej 30.000 hektolitrów po 60.000 "

Powyższy podatek oblicza się od piwa pełnego o zawartości powyżej 8-13% ekstraktu brzeczki podstawowej o 62,5% wyżej, czyli przy produkcji:

1) do 10.000 hl. piwa po 87.750 mkp.

2) za dalsze 20.000 hl. piwa po 93.700 "

3) powyżej 30.000 hl. piwa po 97.500 "

za każdy hektolitr.

Od piwa mocnego o zawartości powyżej 13% ekstraktu brzeczki podstawowej dolicza się do stopy podatkowej unormowanej dla piwa pełnego za każde dalsze 4% ekstraktu brzeczki podstawowej potowe stopy ustanowionej dla piwa słabego.

§ 7. Ustanowiony w § 11 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 marca. 1923 r. (Dz. U. R. P. № 32, poz. 210) podatek od warek domowych podnosi się do kwoty 18.000 mk. od hektolitra.

§ 8. Piwo znajdujące się w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej w ilościach większych, jak 100 litrów w podkulaniu przedsiębiorców trudniących się sprzedażą piwa, zakładów i związków zajmujących się rozdziałem piwa dla swoich członków lub w transporcie podlega dodatkowemu opodatkowaniu. Wymienieni posiadacze obowiązani są zgłosić we właściwym urzędzie skarbowym taki zapas piwa w dniach trzech od wejścia w życie niniejszej ustawy. Piwo znajdujące się w transporcie ma zgłosić odbiorca w dniach trzech po odebraniu. Dodatkowy podatek wynosi 45.000 marek od hektolitra.

§ 9. Osoby winne zaniechania lub zaniedbania zgłoszenia przypisanego §§ 1, 3 i 8 niniejszego rozporządzenia 'lub zgłoszenia ilości piwa zmniejszonej więcej niż o 10% ilości stwierdzonej urzędownie, ulegną karze przewidzianej za defraudacje podatkowe, stosownie do przepisów skarbowo-karnych, obowiązujących w poszczególnych dzielnicach.

§ 10. Wykonanie niniejszego rozporządzenia porucza się Ministrowi Skarbu.

§ 11. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej.