Zmiany i uzupełnienia części I taryfy ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.65.640

Akt jednorazowy
Wersja od: 29 lipca 1924 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA KOLEI
z dnia 1 lipca 1924 r.
o zmianach i uzupełnieniach części I taryfy ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt

Na mocy ustawy z dnia 12 czerwca 1924 r. o zakresie działania Ministra Kolei Żelaznych i o organizacji urzędów kolejowych (Dz. U. R. P. № 57 poz. 580) i w porozumieniu z Ministrami Skarbu oraz Przemysłu i Handlu oraz Rolnictwa i Dóbr Państwowych zarządza się co następuje:
W części 1-ej taryfy, ogólnej na przewóz towarów, zwłok i zwierząt "Przepisy Przewozowe". (Dz. U. R. P. z 1921 № 65 poz. 414) wprowadza się następujące zmiany i uzupełnienia:

W art. 54 ust. 2 dodaje się postanowienie wykonawcze III następującej treści:

"(Post wyk.) III. Przedmioty wspomniane w ustępie 2 B. winny być w liście przewozowym nietylko określone nazwami podanemi w tym ustąpię, lub- o ile tam nie są nazwane szczegółowo - nazwami przyjętemi w taryfie względnie w handlu, ale nadto ogólnie oznaczone jako "przedmioty wartościowe", względnie jako "dzieła sztuki".

W art. 55 ust. 1 uzupełnia się zdaniem następującem:

"Minister Kolei może jednak w drodze wyjątku przy przewozach, bądź stale i regularnie powtarzających się, bądź mających ściśle lokalne znaczenie, zezwolić na odstępstwo od powyższego postanowienia".

W art. 56 ust. 1. f). W postanowieniu wykonawczem skreśla się słowa "i klasyfikacji towarów (część lii taryfy)" a w ich miejsce wstawia się słowo "taryfowej".

W ustępie 10, zdanie drugie otrzymuje brzmienie następujące: "Kolej nie przyjmuje listów przewozowych poprawionych, podskrobanych i nadmiernie zabrudzonych. Listy przewozowa zawierające poprawki, może kolej przyjąć, jeżeli odnośną poprawką nadawca potwierdzi swym podpisem".

W art. 59 ust. 1 otrzymuje brzmienie następujące:

"Czy przesyłkę ma załadować kolej, czy nadawca, postanawia taryfa, o ile niniejsze przepisy nie zawierają już pod tym wzglądem postanowień, lub o ile nie zamieszczono w liście przewozowym powołania się na osobną umowę, zawartą w tym Względzie, między nadawcą a koleją".

W końcu tego artykułu dodaje się nowy ustęp 3 o brzmieniu następującem:

"3. Jeżeli przesyłką, mająca być przeładowaną zawiera towary, których przeładowanie wymaga szczególnej troskliwości lub fachowego doświadczenia (np. Owoce zsypem, nieopakowane szkło i t p.), kolej ma prawo zwrócić się do nadawcy o zlecenia co do tego przeładowania".

W art. 63 ust. 5 w zdaniu drugiem, skreśla się słowa:

"w miarę możności", a po słowach "zamawiająca wagony" dodaje się zdanie: "O dostarczeniu wagonu w terminie innym niż został ustalony przez nadawcę, powinien on być o tem przez kolej powiadomiony". Ostatnie zdanie tego ustępu uzupełnia się następującemi słowami: "oraz złożenia w ekspedycji listu przewozowego".

W postanowieniu wykonawczem II do tegoż ustępu 5, po zdaniu pierwszem dodaje się nowe zdanie:

"Przy wagonach specjalnych należy w zamówieniu podać jaka ładowność wagonu jest pożądaną". Dodaje się do tegoż ustępu 5-go postanowienie wykonawcze III o następującem brzmieniu:

"(Post. wyk.)" III. Na pobrane zabezpieczenie, kolej wydaje zamawiającemu wagon kwit depozytowy. Zwrot zabezpieczenia następuje za okazaniem podpisanego przez zamawiającego wagony kwitu depozytowego, który kolej zatrzymuje. Kolej nie ma obowiązku sprawdzać uprawnienia okaziciela do podjęcia zabezpieczenia oraz wiarygodności podpisu na kwicie depozytowym".

W artykule 64 dodaje się postanowienie wykonawcze o brzmieniu następującem:

"(Post. wyk.). Towarów łatwo ulegających zepsuciu, tudzież przedmiotów wymienionych w paragrafie 54 ustęp 2, nie przyjmuje się do czasowego przechowania".

W art. 67 ust. 2 dodaje się w końcu zdanie:

"Kolej wówczas ma prawo obliczyć przewoźne odpowiednio do wskazań nadawcy". Pozatem skreśla się ustęp 4, zaś ustępy 5 i 6 otrzymują numerację 4 i 5.

W art. 68 ust. 1 uzupełnia się postanowieniem wykonawczem o brzmieniu następującem:

"(Post. wyk.) Sposób obliczania opłat wymienionych w ust. 1 podany w taryfie (część II-V)",

W art. 70 ust. 3 w zdaniu pierwszem skreśla się słowo "faktycznie".

W art. 75 postanowienie wykonawcze uzupełnia się ustępem nowym o brzmieniu następującem:

"w myśl p. d) 3-go dla następujących szlaków:

1) Łuniniec włącznie - Mikaszewicze włącznie*

2) Łuniniec - Baranowicze wyłącznie,

3) Brześć wyłącznie - Chełm wyłącznie,

4) Grodno wyłącznie - Suwałki włącznie,

5) Mosty wyłącznie - Grodno wyłącznie,

6) Mołodeczno wyłącz. - Olechnowicze włącznie,

7) Królewszczyzna włącznie - Łyntupy włącznie, jak również dla przejścia przez ta szlaki, względnie dla przejścia z tych szlaków i na te szlaki - dla przesyłek pośpiesznych oraz dla przesyłek całowagonowych zwyczajnych - 2 doby, a dla przesyłek zwyczajnych drobnych i półwagonowych-3 doby".

W art. 76 ust. 2 w zdaniu drugiem słowa: "w punkcie 11-ym" zmienia się na: "w punkcie 10-ym".

W art. 92 ust. 1 uzupełnia się postanowieniem wykonawczem o brzmieniu następującem:

"(Post. wyk.). Opłata na ubezpieczenie dostawy podana jest w Wykazie opłat dodatkowych (część II taryfy)".

W załącznikach do Przepisów przewozowych (Dz. U. R. P. 1920 № 16, poz. 82 i z 1922 r. № 113, poz. 1028) wprowadza się następujące zmiany i uzupełnienia:

W załącznikach C. № 1 i C. № 2 formularza listu przewozowego (Dz. U. R. P. z 1920 r. Na 16 poz. 82) zamieszcza się nad rubryką: "Podpis i dokładny adres nadawcy" rubrykę: "Miejsce i data sporządzenia listu przewozowego". Równocześnie zamiast rubryki "Opłacono za przewóz zgóry (literami)" przywraca się dawne brzmienie a mianowicie "Oświadczenie nadawcy co do opłat uiszczonych zgóry".

W załączniku G. (Dz. U. R. P. z 1922 r. № 113 poz. 1028) w § 5), w ust. 2 skreśla się zdanie pierwsze natomiast dodaje się nowy ustęp 3 o brzmieniu następującem: "3. Ładunek na wagonach otwartych może wystawać poza czołownice wagonów tylko tak daleko, aby między wystającym ładunkiem, a tarczami nieściśniętych zderzaków, pozostawała przestrzeń wolna, wynosząca conajmniej 40 cm. przy wysokości od powierzchni szyn do 2 metrów, powyżej zaś 2 metrów conajmniej 20 cm. Oprócz tego dla umożliwienia zakładania sprzęgła należy zostawić wolne miejsce nad hakiem, najmniej 20 cm. w górę i najmniej 20 cm. w bok od jego środka (patrz rysunek 19). Jeżeli ładunek wystaje poza czołownicę więcej niż na to pozwala przepis powyższy, należy dodać wagon ochronny".

Pod tytułem: "2. Wyżej burt bocznych" wstawia się "Par. 6".

W Par. 7. w ust. 1 w wierszu trzecim po słowie "gwoździami" dodaje się słowa "długości conajmniej 75 mm".

Po rozdziale D. dodaje się nowy rozdział E. o brzmieniu następującem:

"E. Przepisy o ładowaniu skrzyń z wielkiemi taflami szklanemi na niekryte wagony towarowe.

§ 16. Skrzynie należy ładować wprost na podłogę wagonu.

§ 17. W razie ładowania kilku skrzyń na jednym wagonie należy je stawiać tuż koło siebie bez żadnych odstępów i połączyć od strony czołowej za pomocą poprzeczek lub krzyżaków w jedną całość. Skrzynki różnej długości należy o ile możliwa tak ustawiać, aby ściany czołowe tej samej strony stanowiły jedną płaszczyzną. W takim razie, gdyby skrzynie miały, z powodu swej wysokości przy załadowaniu w pozycji stojącej przekroczyć skrajnię, wolno je również ładować na skośnych rusztowaniach (koziołkach do ładowania) jedno lub obustronnych.

§ 18. Skrzynie należy ładować w sposób chroniący Je od przewrócenia się, lub przesunięcia w kierunku ścian czołowych czy bocznych wagonu. W tym celu należy przybić lub przyśrubować do podłogi wagonu wzdłuż całego obwodu skrzyń kloce lub podkłady o wysokości od 6 do 10 cm. Przy skrzyniach o tak znacznej objętości, że samo umieszczenie kloców, czy podkładów przymocowanych do podłogi od strony ścian czołowych wagonu nie byłoby .wstanie zapobiec ich przesunięciu się, należy ponadto pomiędzy kloce lub podkłady a ściany czołowe wagonów wklinować silne kawałki drzewa, o gładkiej spodniej powierzchni i przybić lub przyśrubować je do podłogi wagonu. Gwoździe lub śruby muszą być odpowiednio grube i długie. Wzbronione jest używanie gwoździ umacniających, któreby mogły uszkodzić podłogę wagonu. W razie użycia skośnych rusztowań (kozłów), należy je również umocnić dookoła za pomocą kloców.

§ 19. W miarę potrzeby, w każdym razie przy wysokości conajmniej 2 m. należy zabezpieczać skrzynie przed obaleniem przez umieszczenie podpór bocznych po obu stronach czołowych skrzyń. Podpory należy sporządzać z łupanych okrąglaków, o średnicy conajmniej 12 cm. Końce ich winny być skośnie ścięte i wygładzone, a ponadto przybite względnie przyśrubowane tak do skrzyń, jak i do podłogi wagonu. Punkt oparcia tych podpór winien znajdować się conajmniej w 2/3 wysokości skrzyń. Podpory te powinny tworzyć z podłogą wagonu kąt nie większy niż 70 stopni, zaś ze skrzyniami nie mniejszy niż 20 stopni. O ile podpory te nie wspierają się o podłogę tuż u ścian bocznych wagonu, należy je zabezpieczyć przed obsunięciem się, przez przybicie kloców lub podkładów grubości 6 do 10 cm. (patrz następujące rysunki).

Rys. № 31.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Rys. № 31.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Rys. № 31.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

Rys. № 31.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Niniejsza treść dostępna jest wyłącznie w wersji pierwotnej treści w formacie PDF.

..................................................

§ 20. W razie załadowania skrzyń różnej długości i wysokości, należy umieszczać w środku skrzynie najdłuższe i najwyższe. O ile skrzynie środkowe są znacznie dłuższe niż skrzynie zewnętrzne, należy część skrzyni środkowej, wystającą poza sztuki zewnętrzne umocnić osobnemi podporami. W razie gdy skrzynie środkowe przewyższają znacznie skrzynie boczne, lub ich podpory nie sięgają do 2/a wysokości skrzyń środkowych, należy je również podeprzeć tuż przy górnych krawędziach skrzyń.

§ 21. O ile skrzynki ze szkłem nie wystają ponad ściany wagonu więcej jak o trzecią część, można ładować wagony do pełna aż do samych ścian. Wówczas jednak należy powiązać wszystkie skrzynki tak, aby stanowiły jedną całość. Jeżeli wnętrze wagonu nie zostało wypełnione, skutkiem czego pomiędzy skrzyniami a ścianami bocznemi wagonu znajduje się wolna przestrzeń, wówczas należy umocować po obu stronach, pomiędzy skrzyniami a ścianami bocżnemi wagonu, po dwa pionowo ustawione, silne kawałki drzewa, służące jako kłonice, celem zabezpieczenia ładugi przed przesunięciem się.

§ 22. Skrzynki wyższe niż 2 i 1/2 m. należy prócz umocnienia za pomocą podpórki przygwożdżonych klocków drewnianych względnie poprzeczek, umocować ponadto łańcuchami lub linami. Dlatego też należy celem zapobieżenia obaleniu się skrzyń, posługiwać się łańcuchami lub linami umocowanemi po stronie długości wagonu, które należy potem napiąć i silnie przywiązać bądź do pierścieni służących do tego celu, umieszczonych w wagonie, bądź tez do osady zderzaków, bądź wreszcie do osady kłonicy. Celem zapobieżenia uszkodzeniom lin w miejscach zetknięcia się liny z ładugą, a w szczególności na ostrych krawędziach, należy je skutecznie zabezpieczyć stosownym materjałem, który jednak musi być stale połączony ze skrzynią np. przez obicie skrzyni silną plecionką słomianą lub innemi miękkiemi podkładkami.

§ 23. Przesyłki przeznaczone dla różnych odbiorców lub poszczególnych stacji nie mogą przy załadowaniu ściśle do siebie przylegać, ani też nie mogą być razem związane. Przeciwnie każda przesyłka musi być ładowana oddzielnie i oddzielnie umocowana i zabezpieczona w ten sposób, aby przy Wyładowywaniu jednej przesyłki nie były zagrożone inne przesyłki załadowane razem.

Rozdziały dotychczasowe E i F oznaczyć literami: "F" i "G", a §§ 16-20 zmienia się odpowiednio na §§24-28".

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 1 sierpnia 1924 r.