Rozdział 2 - Obieg pieniężny. - Zmiana ustroju pieniężnego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.97.855

Akt utracił moc

Wersja od: 6 sierpnia 1949 r.

Rozdział  II.

Obieg pieniężny.

Art.  10. ⁴

O ile zapłata w myśl obowiązujących przepisów nie jest przewidziana w inny sposób, monety, wypuszczone na podstawie niniejszego rozporządzenia, są środkami płatniczemi, mającemi moc umarzania zobowiązań przez zapłatę: monety złote bez ograniczenia kwoty, monety po 10 zł do kwoty tysiąca złotych, monety po 5 zł do kwoty 500 złotych, monety po 2 zł do kwoty stu złotych, monety niklowe po 1 zł do kwoty pięćdziesięciu złotych, pozostałe monety niklowe i bronzowe łącznie do kwoty dziesięciu złotych przy każdej wypłacie. Kasy państwowe przyjmują monety wszelkich rodzajów w każdej ilości przy wszystkich wpłatach z wyjątkiem tych, które w myśl obowiązujących przepisów winny być uiszczane w monetach złotych.

Art.  11.

Nikt nie jest obowiązany do przyjmowania jako środka płatniczego monet, których wizerunek jest całkowicie zatarty, oraz monet widocznie uszkodzonych, jak również monet złotych, w których waga zmniejszyła się wskutek zużycia w stosunku do najmniejszej wagi dopuszczalnej przy wybiciu w myśl art. 7 niniejszego rozporządzenia więcej, niż o pięć tysięcznych części.

Monety złote, które utraciły większą od wyżej wskazanej część wagi, zostają przez Skarb wycofane z obiegu z zapłatą 5,33 zł. za każdy gram pozostałej w nich wagi.

Art.  12.

Upoważnia się Ministra Skarbu do wydania przepisów o przyjmowaniu i wymianie uszkodzonych oraz zatrzymywaniu fałszywych środków płatniczych.

⁴ Art. 10 zmieniony przez art. 1 lit. d) rozp. z mocą ustawy z dnia 27 sierpnia 1932 r. (Dz.U.32.74.668) zmieniającego nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 29 sierpnia 1932 r.