Dział 2 - Zmiany w opodatkowaniu dochodów z uposażeń służbowych, emerytur i wynagrodzeń za najemną pracę. - Zmiana ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. o państwowym podatku dochodowym i podatku majątkowym.
Dz.U.1922.29.232
Akt utracił mocDział II.
Zmiany w opodatkowaniu dochodów z uposażeń służbowych, emerytur i wynagrodzeń za najemną pracę.
Zmiany w opodatkowaniu dochodów z uposażeń służbowych, emerytur i wynagrodzeń za najemną pracę.
Wszelkie dochody z uposażeń służbowych, emerytur i wynagrodzeń za najemną pracę (art. 3 ustęp 6 ustawy z 16 lipca 1920 r.), przewyższające 300.000 marek, podlegają podatkowi dochodowemu na zasadzie przepisów działu II niniejszej ustawy.
Za podstawę podatku przyjmuje się wysokość uposażeń, względnie wynagrodzeń bieżących, otrzymywanych zarówno w pieniądzach, jak i w naturze, obliczoną w stosunku rocznym.
Dochody te opodatkowuje się w całości (art. 3 część II ustawy z 16 lipca 1920 r.), nie stosuje się do nich odliczeń (art. 10 ustawy z dnia 16 lipca 1920 r., względnie art. 3 niniejszej ustawy), tudzież zniżek i zwyżek podatkowych z art. 25, 26 i 28 ustawy z 16 lipca 1920 r., względnie art. 8 i 9 ustawy niniejszej.
Wartość pieniężna dochodów w naturze oblicza się podług ceny w dniu 1 stycznia roku podatkowego.
Podatek pobiera się drogą potrącenia przy każdej wypłacie - a mianowicie: od wynagrodzeń, których wysokość, obliczona w stosunku rocznym, wynosi:
ponad | 300.000 | mk. | do | 480.000 | mk. | potrąca | się | 0,2% |
" | 480.000 | " | " | 720.000 | " | " | " | 0,3% |
" | 720.000 | " | " | 1.000.000 | " | " | " | 0,4% |
" | 1.000.000 | " | " | 1.800.000 | " | " | " | 0,6% |
" | 1.800.000 | " | " | 2.400.000 | " | " | " | 1 % |
" | 2.400.000 | " | " | 3.000.000 | " | " | " | 1,7% |
" | 3.000.000 | " | " | 3.600.000 | " | " | " | 2,5% |
" | 3.600.000 | " | " | 4.000.000 | " | " | " | 3,5% |
Podatek od wyższych uposażeń służbowych, emerytur i wynagrodzeń za najemną pracę pobiera się w stosunku procentowym, przypadającym według skali art. 6 niniejszej ustawy.
Stopę procentową podatku oblicza się przy każdorazowej powtarzającej się wypłacie, przyjmując ją za podstawę rocznej cyfry dochodu.
W celu ustalenia stopy procentowej przy wypłacie jednorazowych wynagrodzeń dolicza się je do sumy ostatniego perjodycznego wynagrodzenia, obliczonej w stosunku rocznym.
Do uposażeń, przekraczających 52.000.000 mk. stosuje się podaną w skali art. 7 niniejszej ustawy stopę procentową, obniżoną o 2%.
Obowiązek potrącania podatku ciąży na władzach, urzędach, jakoteż na instytucjach i przedsiębiorstwach i, wogóle, na służbodawcach, wypłacających wszelkiego rodzaju wynagrodzenia.
Potrącone w ciągu miesiąca kwoty należy w terminie do dni 14 po upływie tegoż miesiąca wpłacić do właściwej kasy skarbowej z załączeniem wykazu potrąceń, sporządzonego według przepisanego wzoru, względnie odpisu listy płacy, zawierającej dane, niezbędne do sprawdzania prawidłowości dokonanych potrąceń.
Wykaz ten, względnie odpis listy płacy, po uwidocznieniu na nim przyjętej sumy oraz daty przyjęcia, kasa skarbowa przesyła do właściwej władzy podatkowej I instancji.
Wymiar podatku przez władzę podatkową z reguły nie ma miejsca. Wyjątek zachodzi wówczas, gdy służbodawca albo nie wpłacił podatku wcale albo wpłacił za mało. W tych wypadkach władza podatkowa I instancji uskutecznia wymiar podatku. Od wymiaru służbodawca może odwołać się do izby skarbowej w ciągu dni 30 od dnia doręczenia mu wezwania.
Odwołanie nie wstrzymuje egzekucji.
Kwoty nie wpłaconego w terminie podatku będą przymusowo ściągnięte od osób, wymienionych w części pierwszej art. 28 niniejszej ustawy, wraz z odsetkami za zwłokę w wysokości 2% miesięcznie i z kosztami egzekucyjnemi.
Dla stwierdzenia obowiązku potrącania podatku oraz dla sprawdzenia, czy potrącenia podatku są uskutecznione prawidłowo i we właściwym czasie, władzom skarbowym przysługuje prawo delegowania urzędników do instytucji i osób, wymienionych w art. 28 część pierwsza niniejszej ustawy, celem przejrzenia i sporządzenia wyciągów z list płacy, umów i innych dokumentów, odnoszących się do najmu pracowników, względnie zbadania dokonanych wypłat.
Delegowani urzędnicy korzystają z uprawnień, przewidzianych w art. 62 ustawy z 16 lipca 1920 r.
Na nieprawidłowe potrącenia podatku przez służbodawców pracownicy mogą wnosić zażalenia w terminie do dni 30 od daty potrącenia do właściwej władzy podatkowej I instancji.
Od decyzji władzy podatkowej I instancji służy pracownikowi odwołanie w trybie, określonym w art. 29 niniejszej ustawy.
Służbodawca, który nie spełni obowiązku wpłacenia podatku w myśl art. 28 niniejszej ustawy, ulegnie grzywnie w myśl przepisów art. 97 ustawy z 16 lipca 1920 r. i art. 24 niniejszej ustawy.
W razie świadomego podania nieprawdziwych okoliczności w listach płacy lub wyjaśnieniach stosuje się analogicznie art. 99 ustawy z dnia 16 lipca 1920 r.
Kto nie dopuści urzędnika, delegowanego przez władze skarbowe na podstawie art. 30 niniejszej ustawy, do wykonywania czynności, przewidzianych w tym artykule, ulegnie w drodze sądowej karze pieniężnej od 10.000 do 500.000 mk. lub karze pozbawienia wolności do jednego roku, o ile nie podlega surowszemu ukaraniu wedle obowiązujących w poszczególnych dzielnicach ustaw karnych.
Do orzecznictwa w sprawach o przestępstwo, przewidziane w części pierwszej niniejszego artykułu, stosuje się przepisy art. 107 ustawy z 16 lipca 1920 r.
Kary pieniężne, nałożone na podstawie art. 33 niniejszej ustawy, wpływają na rzecz Skarbu Państwa.
Do przekroczeń, względnie przestępstw, o których mowa w art. 32 i 33 niniejszej ustawy, stosuje się przepisy art. 110 część pierwsza i art. 111 ustawy z dnia 16 lipca 1920 r.
Przepisy przejściowe.
Upoważnia się Ministra Skarbu do wydania postanowień co do stosowania odpowiednich ulg przy obliczaniu i pobieraniu podatku za lata 1920 i 1921, o ile ściągnięcie tego podatku wedle dotychczas obowiązujących przepisów okaże się niesłuszne.
Minister Skarbu władny jest czynności, dotyczące ustalenia dochodów, podlegających podatkowi, oraz wymiar podatku dochodowego w pierwszej instancji w miastach, wyszczególnionych w ustawie z dnia 17 grudnia 1921 r. o zasileniu finansów miejskich (Dz. U. R. P. z 1922 r. № 2, poz. 6), przekazać miejskim komisjom szacunkowym, wybranym przez rady miejskie.
Ilość tych komisji tudzież ich skład określi Minister Skarbu w drodze rozporządzenia.
W wypadkach, wspomnianych w części pierwszej niniejszego artykułu, prawa i obowiązki urzędów skarbowych przechodzą na magistraty.
Przepisy końcowe.
- zmieniony przez art. 20 ustawy z dnia 9 marca 1923 r. (Dz.U.23.35.228) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1923 r.
- zmieniony przez art. 20 ustawy z dnia 9 marca 1923 r. (Dz.U.23.35.228) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1924 r.
- zmieniony przez art. 21 ustawy z dnia 9 marca 1923 r. (Dz.U.23.35.228) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1923 r.
- zmieniony przez art. 21 ustawy z dnia 9 marca 1923 r. (Dz.U.23.35.228) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1924 r.