Zmiana ustawy z dnia 1 lipca 1926 r. o opłatach stemplowych.
Dz.U.1932.32.340
Akt utracił mocUSTAWA
z dnia 18 marca 1932 r.
w sprawie zmiany ustawy z dnia 1 lipca 1926 r. o opłatach stemplowych.
Ustawa z dnia 1 lipca 1926 r. o opłatach stemplowych (Dz. U. R. P. Nr. 98, poz. 570) ulega zmianom następującym:
W art. 12 ustęp drugi otrzymuje brzmienie następujące:
"Szacunek prawny może być oparty na podatkach: gruntowym i budynkowym, na ostatniej cenie sprzedaży, ostatniem oszacowaniu dokonanem przez instytucję kredytową celem udzielenia długoterminowej pożyczki hipotecznej oraz na ostatnio ustalonej sumie ubezpieczenia od ognia, lub na ostatniem oszacowaniu, dokonanem celem ustalenia sumy ubezpieczenia. Mnożnik, przez który ma być pomnożona kwota podatku gruntowego, względnie budynkowego, ma być ustalony na każdy rok kalendarzowy. W razie oparcia szacunku prawnego na cenie sprzedaży, na oszacowaniu, dokonanem przez instytucję kredytową, na sumie ubezpieczenia lub na oszacowaniu, dokonanem celem ustalenia sumy ubezpieczenia, należy na każdy rok kalendarzowy ustalać - oddzielnie dla poszczególnych grup przedmiotów majątkowych i poszczególnych okręgów gospodarczych - o jaką kwotę mają być podwyższone lub obniżone powyższe szacunki, pochodzące z poszczególnych lat poprzednich - ze względu na stwierdzone zmiany wartości".
"Wolne są od obowiązku uiszczenia procentowej opłaty stemplowej od pisma, stwierdzającego umowę, obustronnie obowiązującą: fundacje, zakłady i zrzeszenia, prawnie istniejące i posiadające siedzibę w Polsce, których zadanie stanowi wyłącznie wykonywanie kultu religijnego albo działalność naukowa, oświatowa, dobroczynna lub mającą na celu prowadzenie szpitali (art. 3 lit, "a" rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o zakładach leczniczych Dz. U. R. P. Nr. 38, poz. 382) lub nie obliczonych na zysk przychodni (art. 1 lit. "b" oraz art. 63 powołanego rozporządzenia)".
"Notarjusz wymierza opłatę o tyle, o ile nie została już poprzednio uiszczona w należnej kwocie, względnie nie podlega odroczeniu na mocy art. 9 lub 11".
"W przypadkach, przewidzianych w art. 9, 11 i 177, notarjusz przesyła urzędowi skarbowemu: w terminie, który oznaczy rozporządzenie, uwierzytelniony odpis i zaświadcza to na pierwopisie".
"Drogą rozporządzenia zostanie określony sposób przymusowego ściągnięcia opłaty stemplowej, wymierzonej zapomocą nakazu płatniczego (art. 30 ustęp drugi), a nie uiszczonej w przepisanym terminie, oraz zostaną wydane szczegółowe przepisy o dowodzie uiszczenia lub odroczenia w przypadku uwierzytelnienia podpisu lub znaku ręcznego (ustęp poprzedni)".
"W przypadkach przewidzianych w art. 9 i 11, urząd ustala wysokość rat opłaty i czuwa nad ich uiszczeniem".
"W przypadkach jednak, zasługujących na uwzględnienie, Minister Skarbu może, mimo uchybienia terminu, zezwolić na rozpoznanie odwołania; może przekazać to uprawnienie izbom skarbowym".
"tyczące się nabycia przez gminę - drogą kupna, zamiany lub wywłaszczenia nieruchomości, niezbędnych do wykonania planu regulacji ulic, zatwierdzonego przez właściwą władzę albo do budowy lub umieszczenia szkół lub domów ludowych, jak również tyczące się nabycia przez Państwo, związek komunalny lub inną osobę prawną nieruchomości na budowę lub umieszczenie szpitala (art. 3 lit. "a" rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z, dnia 22 marca 1928 r. Dz. U. R. P. Nr. 38, poz. 382) albo nie obliczonej na zysk przychodni (art 1 lit. "b" oraz art. 63 powołanego rozporządzenia)".
"Karty umowy, sporządzone przez maklera przysięgłego, a tyczące się tranzakcyj giełdowych, zawartych na giełdzie towarowej (§ 29 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 28 grudnia 1924 r. o organizacji giełd Dz. U. R. P. z 1930 r. Nr. 23, poz. 209), podlegają opłacie w wysokości 50 gr. Minister Skarbu może zwolnić od tej opłaty".
"Forma pisma i sposób umieszczenia na niem nazwiska lub firmy wystawcy nie mają znaczenia; również nie ma znaczenia, że pismo takie oznaczono jako odpis; w wypadkach wątpliwych mają zastosowanie przepisy art. 6".
"wykonanie umowy o sprzedaż papierów wartościowych, monet zagranicznych środków płatniczych lub złota i srebra w sztabach".
"Pisma wyżej wymienione, tyczące się nieruchomości, położonej zagranicą, podlegają opłacie w wysokości 5 zł".
"Pismo, stwierdzające umowę między wierzycielem a dłużnikiem o ustanowienie zastawu ruchomego dla wierzytelności, już istniejącej, podlega opłacie według zasad, podanych w art. 114 i 115".
"3) a) umowę między komisantem a komitentem o sprzedaż, kupno lub zamianę papierów wartościowych (art. 75 ustęp trzeci), jak również monet lub złota i srebra w sztabach,
b) umowę w sprawie ponoszenia kosztów leczenia w szpitalu (art. 3 lit. "a" rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o zakładach leczniczych Dz. U. R. P. Nr. 38, poz. 382)".
"List przewozowy lub inny tego rodzaju dokument, sporządzony przez wysyłającego, a wręczony przewoźnikowi (przedsiębiorcy przewozowemu), podlega opłacie stemplowej:
a) w wysokości 10 gr od każdego arkusza, o ile chodzi o przesyłki kolejowe, należące do kategorji przesyłek drobnych, oraz o wszelkiego rodzaju przesyłki niekolejowe;
b) w wysokości 1 zł, o ile chodzi o przesyłki kolejowe, nie należące do kategorji przesyłek drobnych".
"b) w wysokości 1 zł w razie przyjęcia na przechowanie innych rzeczy ruchomych".
"Pisma wyżej wymienione, wystawione przez Bank Polski oraz przez kolejowe przechowalnie bagażu, są wolne od opłaty".
"ubezpieczenia obligacyj Państwa Polskiego od strat na kursie i od wylosowania".
"W razie połączenia spółek bez powiększenia kapitału zakładowego spółki przejmującej wymierza się opłatę w myśl ustępu trzeciego niniejszego artykułu w takiej kwocie, jakaby się należała, gdyby nastąpiło powiększenie kapitała zakładowego spółki przejmującej o czystą wartość majątku spółki przejmowanej, wynikającą z bilansu, na którego podstawie fuzja ma być dokonana. Od kwoty, obliczonej w ten sposób, potrąca się opłatę, którą spółka przejmująca uiściła od podwyższenia kapitału zakładowego, uchwalonego w ciągu jednego roku przed powzięciem uchwały o fuzji celem nabycia akcyj względnie udziałów spółki przejmowanej; jeżeli ta opłata przewyższa opłatę od połączenia spółek, zwrot nadwyżki nie nastąpi."
W art. 111 ustęp drugi otrzymuje brzmienie następujące:
"Pełnomocnictwo (punkty 1, 2, 3) upoważniające wyłącznie do zastępstwa przed sądem lub innym urzędem publicznym podlega (z wyjątkiem przypadków, przewidzianych w zdaniu drugiem niniejszego ustępu) opłacie w wysokości 3 zł. Pełnomocnictwo, upoważniające wyłącznie do zastępstwa w sprawie, należącej w pierwszej instancji do sądu grodzkiego lub sędziego pokoju, albo do sądu przemysłowego lub kupieckiego, do sądu pracy lub urzędu rozjemczego do spraw najmu, jak również upoważnienie do odbioru sumy pieniężnej, przewyższającej 500 zł, podlegają opłacie w wysokości 1 zł".
"Odpisy pełnomocnictw, składane w postępowaniu, należącem w pierwszej instancji do sądu grodzkiego lub do sędziego pokoju albo do sądu przemysłowego lub kupieckiego, do sądu pracy lub urzędu rozjemczego do spraw najmu, podlegają - bez względu na swą treść-opłacie w wysokości 1 zł".
"pełnomocnictwo, upoważniające do zastępstwa przed komisjami polubownemi i rozjemczemi dla załatwiania zatargów zbiorowych i indywidualnych pomiędzy pracodawcami a pracownikami tudzież przed sądami w sprawach o uzyskanie nakazu wykonawczego do orzeczeń wymienionych komisyj lub do układów pojednawczych, przed niem zawieranych, jak również w postępowaniu egzekucyjnem, prowadzonem na zasadzie takich orzeczeń lub układów pojednawczych".
"odpisy pełnomocnictw (art. 111 ustęp trzeci) składane sądowi, o ile są przeznaczone dla uczestniczących w sprawie osób".
"Opłata od obligu, stwierdzającego udzielenie pożyczki pod zastaw papierów wartościowych, nie może przewyższać kwoty, obliczonej według wartości zastawionych papierów (art. 8) i według stopy, którą w myśl rozdziału trzynastego należałoby zastosować, gdyby dłużnik sprzedał owe papiery wierzycielowi".
"Minister Skarbu może zwolnić od opłat obligi, stwierdzające otrzymanie pożyczki, udzielonej przez zakład zastawniczy, na zysk nie obliczony, pod zastaw przedmiotów już używanych, jak również stwierdzające otrzymanie pożyczki bezprocentowej, udzielonej przez zrzeszenie, którego działalność nie jest obliczona na zysk".
"Przekaz, t. j. pismo, którem wystawca zleca komuś, aby odbiorcy pisma wypłacił sumę pieniężną lub wydał mu papiery wartościowe albo inne rzeczy zamienne, podlega opłacie stemplowej:
1) w wysokości 0,3% od przekazanej sumy, względnie od wartości przekazanych papierów wartościowych lub innych rzeczy zamiennych, jeżeli: a) jest przenośny zapomocą indosu lub b) został pisemnie przyjęty przez osobę, której przekaz wykonać zlecono lub c) jest płatny okazicielowi;
2) w kwocie 1 zł - w innych przypadkach.
Przekaz, wymieniony pod 1), jest wolny od opłaty:
a) gdy osoba, której przekaz wykonać zlecono, wykonywa czynności bankowe,
b) gdy przekaz został wystawiony zagranicą i jeżeli tamże znajdują się: miejsce płatności oraz miejsce zamieszkania lub siedziba osoby, której przekaz wykonać zlecono; przekaz taki podlega jednak opłacie, gdy w Polsce nastąpiła zapłata całkowita lub częściowa lub gdy przed sąd polski wytoczono skargę o pretensję z przekazu.
Przekaz, wymieniony pod 2), jest wolny od opłaty:
a) gdy kwota przekazana nie przewyższa 500 zł,
b) gdy przekazującym jest Skarb Państwa lub osoba, wymieniona w art. 16.
Przekaz (wymieniony pod 1 lub 2) jest wolny od opłaty, gdy przekazującym jest Bank Polski.
Artykuł niniejszy nie ma zastosowania do czeków (art. 128)".
"Opłatę w wysokości 0,3% (art. 126 pkt. 1) od przekazu, wystawionego w Polsce, przenośnego zapomocą indosu lub płatnego okazicielowi, należy uiścić przed umieszczeniem pierwszego podpisu; o ile jednak chodzi o przekaz płatny na własne zlecenie przekazującego, opłata winna być uiszczona przed przyjęciem lub przed umieszczeniem pierwszego indosu. Opłatę w wysokości 0,3% od wystawionego w Polsce przekazu, który nie jest płatny okazicielowi, należy uiścić przed przyjęciem.
Co do terminu uiszczenia opłaty w wysokości 0,3% od przekazu, wystawionego zagranicą, stosuje się zasady, podane w ustępie drugim art. 123.
Uiszczenie opłaty w wysokości 0,3% następuje w sposób, przepisany dla weksli w art. 124.
Do uiszczenia opłaty w wysokości 0,3% od przekazu, wystawionego w Polsce, a przenośnego zapomocą indosu lub płatnego okazicielowi, są obowiązani solidarnie: wystawca przekazu, wszyscy indosanci, osoba, która przekaz przyjęła, oraz posiadacz przekazu; opłatę od wystawionego w Polsce przekazu, który nie jest przenośny zapomocą indosu, ani też nie jest płatny okazicielowi, winni uiścić solidarnie: osoba, która przekaz przyjęła, oraz każdy, kto posiada przekaz po przyjęciu.
Do uiszczenia opłaty w wysokości 0,3% od przekazu, wystawionego zagranicą, są obowiązane osoby, wymienione w ustępie poprzednim, z tem ograniczeniem, że każda z tych osób ma uiścić opłatę tylko wówczas, jeżeli przekaz znajdował się w jej ręku na obszarze Polski.
Nadto stosuje się do przekazów, podlegających opłacie w wysokości 0,3% ustępy: drugi i trzeci art. 125.
Opłata w wysokości 1 zł (art. 126 pkt. 2) ma być uiszczona w terminie i w sposób, które wskazują przepisy ogólne (art. 20, 2,1, 23, 27 - 31) z tą zmianą, że znaczki stemplowe mogą być kasowane również datą kasowania oraz nazwiskiem albo firmą wystawcy lub osoby, upoważnionej do odbioru. Do uiszczenia tej opłaty jest obowiązany wystawca; osoba zaś upoważniona do odbioru solidarnie z wystawcą jeżeli przekaz został jej wręczony."
Ustęp drugi tegoż artykułu otrzymuje brzmienie następujące:
"Jeżeli pokwitowanie zawiera zarazem zezwolenie na wykreślenie wpisu w księdze wieczystej, to' podlega opłacie według art. 139, nie niższej jednak od przewidzianej w ustępie pierwszym niniejszego artykułu."
"stwierdzające uiszczenie sumy, należnej z powodu sprzedaży monet, środków płatniczych zagranicznych lub złota i srebra w sztabach lub papierów wartościowych albo na mocy: wekslu, czeku, przekazu, wymienionego w punkcie 1 art. 126, lub składowego dowodu zastawniczego (warrantu) lub obligu na zlecenie (art. 301 kodeksu handlowego austriackiego i § 363 kodeksu handlowego niemieckiego), jak również pokwitowania z odbioru kupionych monet, środków płatniczych zagranicznych lub papierów. wartościowych."
"15) wydane przez osobę, wykonywającą czynności bankowe, innej osobie, również takie czynności wykonywającej,
16) stwierdzające odbiór czeku,
17) wystawione zagranicą".
"Z postanowień części pierwszej ustawy niniejszej stosuje się do opłat od podań jedynie art. 18, 33, 34, 38, 39, 50 i 51".
"o wydanie świadectw, upoważniających do przekraczania granicy, przewidzianych w umowach międzypaństwowych o ułatwieniach w małym ruchu granicznym".
Tenże artykuł uzupełnia się nowym punktem o brzmieniu następującem:
"27 o zezwolenia, przewidziane w rozporządzeniach, wydanych na podstawie art. 6 i 7 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 23 grudnia 1927 r. o granicach Państwa (Dz. U. R. P. Nr. 117, poz. 996) w brzmieniu, ustalonem rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 marca 1928 r. (Dz. U. R. P. Nr. 32, poz. 306) oraz o zezwolenia, wydawane na podstawie art. 8 powołanego rozporządzenia z 1927 r.".
"Od załączników do podania, wymienionego w ustępie poprzednim, od egzemplarza drugiego i następnych oraz odpisów opłata nie należy się".
Tenże art. 147 uzupełnia się następującym ustępem końcowym:
"Podania innej treści, tyczące się danin publicznych, podlegające opłacie w wysokości 3 zł oraz w wysokości 50 gr od każdego załącznika, dalszego egzemplarza i odpisu (według zasad, podanych w art. 145)."
"Świadectwa, wydawane przez urzędy państwowe, nie wytaczając notarjuszów, podlegają zasadniczo opłacie w wysokości 5 zł".
W tymże artykule ustęp ostatni otrzymuje brzmienie następujące:
"Z postanowień części pierwszej ustawy niniejszej stosuje się do opłat od świadectw-poza przypadkami, wymienionemi w art. 161- jedynie arb. 18, 33, 38, 39, 50 i 51";
"karty łowieckie wydane na okres dłuższy niż 14 dni - 10 zł".
Opłatę w wysokości 1 zł, przewidzianą w art. 157, podwyższa się na 2 zł.
Opłaty w wysokości 20 gr. przewidziane w ustępach pierwszym i drugim art. 157, podwyższa się na 50 gr. Opłatę w wysokości 50 gr. przewidzianą w art. 157, podwyższa się na 1 zł.
Stawkę w wysokości 3 zł, przewidzianą w tymże artykule, podwyższa się na 5 zł.
"Wolne są od opłaty:
1) świadectwa, wydawane na skutek podań, wymienionych w punktach 1 - 21, 23, 24 i 27 art. 142:
2) zaświadczenia o dokonaniu zgłoszeń, przewidzianych w art. 21 (ustępie przedostatnim) i w art. 22;
3) świadectwa, wydawane osobom, wymienionym w art. 144;
4) świadectwa, wydawane celem przedstawienia ich instytucji ubezpieczeń przymusowych nie majątkowych dla stwierdzenia uprawnień ubezpieczeniowych.
Świadectwa, wymienione w art. 157, są wolne od opłaty tylko w przypadkach, w których opłatę miałby ponieść Skarb Państwa, jak również w razie wydania świadectwa osobie, wymienionej w punkcie 17 art. 142".
"Opłata od świadectwa, wydanego przez notarjusza, mającego siedzibę poza obszarem, na którym obowiązuje kodeks cywilny austriacki, może być też uiszczona gotówką do rąk notarjusza (art. 28)".
"Świadectwo może być wydane mimo nieuiszczenia lub niedostatecznego uiszczenia opłaty, jeżeli za wydaniem niezwłocznem przemawiają względy publiczne lub wzgląd: na poważny interes petenta; w tym wypadku stosuje się ustęp trzeci art. 152".
"Osoba, posiadająca świadectwo, wydane bez uiszczenia opłaty stemplowej, na mocy punktu 4 art. 160 - jeżeli chciała przedstawić je nie instytucji ubezpieczeń społecznych, lecz innej osobie - ma uprzednio uiścić opłatę stemplową; w razie nieuiszczenia albo uiszczenia spóźnionego lub nieprawidłowego stosuje się punkt 3 art. 33 oraz art. 42".
"Minister Skarbu może przekazać uprawnienie powyższe izbom skarbowym i urzędom skarbowym".
Art. 34 ustawy o opłatach stemplowych ma zastosowanie również do danin publicznych, unormowanych przepisami, które uchylił art. 171 powołanej ustawy, o ile owe przepisy dawniejsze bądź nie przewidują przedawnienia, bądź ustanawiają termin przedawnienia dłuższy od określonego w powołanym art. 34.
Minister Skarbu władny jest obniżyć stawki, przewidziane w rozdziale dwunastym oraz w art. 90 ustawy o opłatach stemplowych.
Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu władny jest do końca 1934 r. przyznawać w przypadkach przekształcenia lub fuzji spółek, zasługujących na szczególne uwzględnienie, ulgi dalej idące niż przewidziane w art. 107 ustawy o opłatach stemplowych lub zupełne zwolnienie od opłat stemplowych.
Minister Skarbu władny jest zwolnić poszczególne rodzaje czeków od opłaty, przewidzianej w art. 128 ustawy o opłatach stemplowych. Przepis ten tyczy się również czeków, sporządzonych przed wejściem niniejszej ustawy w życie.
Upoważnia się Ministra Skarbu do wydania zarządzeń o zaokrąglaniu ułamków grosza, wynikających przy sprzedaży znaków stemplowych z zastosowania dodatku 10%, pobieranego na mocy art. 2 ustawy z dnia 12 lutego 1931 r. o poborze 10% dodatku do niektórych podatków i opłat stemplowych (Dz. U. R. P. Nr. 16, poz. 82).
Niżej wymienione wyrażenia, ilekroć są użyte w ustawie o opłatach stemplowych, a mianowicie: "kancelarja sądowa", "kasa skarbowa", "czynności bankierskie, zostają zastąpione: pierwsze wyrażeniem: "sekretariat sądowy", drugie wyrażeniem: "kasa urzędu skarbowego, trzecie wyrażeniem: "czynności bankowe".
Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Skarbu w porozumieniu z innymi właściwymi ministrami.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »