Art. 3. - Zmiana ustawy o zatrudnieniu i bezrobociu oraz ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1994.43.165

Akt utracił moc

Wersja od: 30 marca 1994 r.

Art.  3.

1. W razie rozwiązania w okresie od dnia 27 stycznia 1990 r. do dnia 31 grudnia 1994 r. stosunku pracy lub stosunku służbowego z przyczyn dotyczących zakładu pracy z osobami, o których mowa w art. 21 ust. 5 pkt 1-3 ustawy wymienionej w art. 1, zamieszkałymi w rejonach administracyjnych (gminach) uznanych za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, wysokość zasiłku wynosi 52% przeciętnego wynagrodzenia; zasiłek ten nie może być jednak wyższy od zasiłku, o którym mowa w art. 25 pkt 2 tej ustawy, oraz nie może być niższy od najniższego wynagrodzenia.

2. Zasiłek, w wysokości określonej w ust. 1, przysługuje od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

3. Rada Ministrów może, na wniosek Naczelnej Rady Zatrudnienia, w drodze rozporządzenia, wprowadzić zasiłek, o którym mowa w ust. 1, również w rejonach administracyjnych (gminach), które nie zostały uznane za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym.