Art. 8. - Zmiana niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszów państwowych i zawodowych wojskowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.42.304

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lipca 1954 r.

Art.  8.

1. Minister Skarbu w porozumieniu z zainteresowanymi ministrami może przyznawać zasiłki posiadającym obywatelstwo polskie:

1) emerytom b. Rady Portu i Dróg Wodnych w Gdańsku oraz pozostałym po nich wdowom i sierotom,

2) emerytom b. Rzeszy Niemieckiej, autochtonom oraz pozostałym po nich wdowom i sierotom,

3) repatriowanym do Polski emerytom b. Rzeszy Niemieckiej i innych państw oraz pozostałym po nich wdowom i sierotom,

4) b. pracownikom b. Rady Portu i Dróg Wodnych w Gdańsku tudzież b. funkcjonariuszom b. Rzeszy Niemieckiej, autochtonom i repatriowanym, jak również repatriowanym b. funkcjonariuszom oraz zawodowym wojskowym innych państw, jeżeli osoby te są trwale niezdolne do pracy zarobkowej lub przekroczyły 60 lat życia,

5) wdowom i sierotom po osobach, wymienionych w pkt 4).

2. Zasiłek może być przyznany również na dzieci emeryta lub b. funkcjonariusza (b. zawodowego wojskowego, b. pracownika).

3. Zasiłek może być przyznany, jeżeli ubiegająca się o niego osoba nie pobiera innego zaopatrzenia z funduszów publicznych lub nie posiada innych środków utrzymania.

4. Zasiłki, przewidziane w ust. 1 pkt 1) i 3) - 5), przyznaje się od pierwszego dnia miesiąca następującego po zgłoszeniu wniosku o przyznanie zasiłku, nie wcześniej jednak niż od dnia 1 stycznia 1949 r.

5. Jeżeli osoba, pobierająca zasiłek, uzyska jakiekolwiek inne zaopatrzenie z funduszów publicznych albo też inne środki utrzymania, wypłatę przyznanego zasiłku zawiesza się na czas pobierania zaopatrzenia lub posiadania środków utrzymania.

6. Przepisy art. 5 i 6 stosuje się odpowiednio do zasiłków, przyznanych wdowom po osobach, wymienionych w ust. 1.