Zmiana niektórych przepisów o urządzeniu sądownictwa i o postępowaniu karnem w okręgach sądów apelacyjnych: w Warszawie, Lublinie i Wilnie.
Dz.U.1927.114.971
Akt jednorazowyROZPORZĄDZENIE
PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ
z dnia 19 grudnia 1927 r.
zmieniające niektóre przepisy o urządzeniu sądownictwa i o postępowaniu karnem w okręgach sądów apelacyjnych: w Warszawie, Lublinie i Wilnie.
Artykuły: 5 i 24 przepisów tymczasowych o urządzeniu sądownictwa w Królestwie Polskiem z dnia 18 lipca 1917 r. (Dz. Urz. Dep. Spraw. № 1, poz. 1) w brzmieniu ustawy z dnia 18 marca 1921 r. w przedmiocie niektórych zmian w przepisach tymczasowych o urządzeniu sądownictwa w b. Królestwie Polskiem (Dz. U. R. P. № 30, poz. 172) otrzymują brzmienie następujące:
a) "Art. 5. Sąd pokoju składa się z jednego lub więcej sędziów pokoju. W sądzie pokoju rozpoznaje sprawy i pełni poszczególne czynności sędzia pokoju jednoosobowo. Sędzia pokoju, a jeśli jest ich więcej, jeden z nich, wyznaczony przez prezesa sądu okręgowego, jest równocześnie kierownikiem sądu pokoju. Do kierownika należą sprawy administracyjne sądu i nadzór nad kancelarją sądową."
b) "Art. 24. Ławników do kompletów handlowych sądu okręgowego (art. 6) wybiera kupiectwo stosownie do przepisów, obowiązujących przy wyborze sędziów handlowych. Ławnicy ci używają tytułu sędziów handlowych i prócz udziału w sądzeniu spraw handlowych pełnią czynności przez ustawy sędziom handlowym powierzone. Liczbę sędziów handlowych określa Minister Sprawiedliwości.
W okręgach, w których utworzono izby przemysłowo-handlowe w myśl art. 2 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 15 lipca 1927 r. o izbach przemysłowo - handlowych (Dz. U. R. P. № 67, poz. 591) należy stosować przepis art. 4 pkt. 9 tego rozporządzenia.
Sędzią handlowym może być ten, kto posiada obywatelstwo polskie, używa w pełni praw cywilnych i obywatelskich, jest nieskazitelnego charakteru, ukończył trzydzieści lat życia, włada językiem polskim w słowie i piśmie, oraz posiada praktyczną znajomość obrotu handlowego i zwyczajów handlowych."
Ustęp pod lit. c) art. 25 przepisów tymczasowych o urządzeniu sądownictwa w Królestwie Polskiem z dnia 18 lipca 1917 r. (Dz. Urz. Dep. Spraw. № 1, poz. 1) otrzymuje brzmienie następujące:
"c) kierownicy sądów pokoju - nad urzędnikami kancelarji sądowej oraz funkcjonarjuszami niższymi tych sądów, któremi kierują".
Art. 105 ustawy postępowania karnego z 1864 r. w brzmieniu, nadanem art. 8 przepisów przechodnich z dnia 18 lipca 1917 r. do ustawy postępowania karnego (Dz. Urz. Dep. Spraw. № 1, poz. 4), otrzymuje brzmienie następujące:
"Art. 105. Oględzin, badań przedmiotowych, sekwestracyj i rewizyj dokonywa sędzia pokoju".
W części pierwszej art. 130 ustawy postępowania karnego z 1864 r. w brzmieniu art. 11 ustawy z dnia 25 lutego 1921 r. w przedmiocie zmian w ustawodawstwie karnem, obowiązującem w b. zaborze rosyjskim (Dz. U. R. P. № 30, poz. 169), skreśla się wyraz "ławników".
Część druga powyższego artykułu otrzymuje brzmienie następujące: "Wyrok podpisuje sędzia pokoju."
W art. 249 ustawy postępowania karnego z 1864 r. w brzmieniu, uzupełnionem art. 22 ustawy z dnia 25 lutego 1921 r. w przedmiocie zmian w ustawodawstwie karnem, obowiązującem w b. zaborze rosyjskim (Dz. U. R. P. № 30, poz. 169), dodaje się jako zdanie drugie części pierwszej postanowienie następujące:
"Minister Sprawiedliwości może zlecić stałe pełnienie obowiązków sędziego śledczego sędziemu pokoju prawnikowi; zlecenie to może odwołać."
Część pierwsza art. 288 ustawy postępowania karnego z 1864 r. otrzymuje brzmienie następujące:
"Sędzia śledczy lub sędzia pokoju, któremu zlecono stałe pełnienie obowiązków sędziego śledczego, - prowadzą śledztwa wstępne w wyznaczonych sobie okręgach śledczych. Granice okręgów śledczych określa Minister Sprawiedliwości."
Art. 626 ustawy postępowania karnego z 1864 r. otrzymuje brzmienie następujące:
"Nie zabrania się odczytywać podczas rozprawy głównej zeznań pisemnych świadków, którzy nie stawili się do sądu z powodu śmierci, choroby, bardzo podeszłego wieku lub znacznej odległości miejsca pobytu, oraz tych, których miejsce pobytu nie jest wiadome, którym przysługuje prawo zakrajowości, lub którzy odmawiają zeznań bez podstawy prawnej. Za zgodą stron odczytywać można zeznania innych świadków, którzy nie stawili się do sądu."
Wprowadza się do ustawy postępowania karnego z 1864 r. następujące postanowienia:
"Rozprawa główna w każdej sprawie winna odbywać się bez przerwy, prócz wypadków niżej wymienionych."
"Przerwy niezbędne dla wypoczynku zarządza przewodniczący".
"Jeśli sąd uzna za niezbędne przerwać rozprawę w celu zebrania dodatkowych wiadomości lub ściągnięcia dodatkowych dowodów, zwłaszcza w celu wezwania lub przymusowego sprowadzenia świadków lub biegłych, którzy nie stawili się, wówczas przerwana rozprawa po jej podjęciu toczy się w dalszym ciągu, poczynając od czynności, na której ją przerwano."
"Art. 6341 u. p. k. "Rozprawą przerwać można raz lub więcej razy, ogłaszając natychmiast ustnie o jej następnym terminie. Przed przystąpieniem do dalszej rozprawy przewodniczący lub jeden z sędziów przedstawia ustnie dotychczasowy jej przebieg na podstawie akt sprawy."
Art. 6342 u. p. k. "W czasie przerwy, przewidzianej w art. 634, sędziowie mogą brać udział w innych rozprawach i czynnościach urzędowych."
Art. 6343 u. p. k. "W razie podjęcia przerwanej przez sąd rozprawy (art. 634) każdy sędzia może zażądać powtórzenia bądź całej rozprawy, bądź poszczególnych czynności. O wnioskach w tym względzie prokuratora i stron orzeka sąd."
"Rozprawę należy przeprowadzić od początku, jeśli skład sędziów ulegnie zmianie, lub gdy od czasu ostatniej przerwy do podjęcia rozprawy minęło więcej czasu niż czternaście dni."
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »