Art. 1. - Zmiana niektórych przepisów o rozjemcach w górnośląskiej części województwa śląskiego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.110.1011

Akt jednorazowy

Wersja od: 18 grudnia 1922 r.

Art.  1.

Pruska ustawa z dnia 29 marca 1879 r. o rozjemcach (Zb. Ust. str. 321) ulega następującym zmianom:

1. W ustępie pierwszym § 2 dodaje się jako L. 5) następujące postanowienie:

"5) kto nie jest obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej lub językiem polskim w słowie i piśmie nie włada".

2. Po § 5 dodaje się jako § 5a postanowienie o następującem brzmieniu:

"Rozjemcy winni używać pieczęci wedle wzoru № 3, przepisanego dla władz i urzędów państwowych w art. 1 L. 2 ustawy z dnia 1 sierpnia 1919 r. o godłach i barwach Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. R. P. № 69 poz. 416), a zaopatrzonej na wstędze dokoła orła w napis:

"Rozjemca w______.

Jeżeli gmina podzielona jest na kilka okręgów rozjemczych, pieczęć winna być zaopatrzona w napis:

"Rozjemca na okręg _____ gminy _____".

3. Ustęp drugi § 22 otrzymuje brzmienie następujące:

"Jeżeli takiego doniesienia nie zrobiono, rozjemca może na stronę, nie stającą na terminie, nałożyć grzywnę od 1 do 100 mk.

4. Po § 23 dodaje się jako § 23a postanowienie o następującem brzmieniu:

"Przepisy przejściowe o używaniu języka polskiego w sądownictwie i notarjacie w górnośląskiej części Województwa Śląskiego (rozp. Min. Spraw, z dn. 18 sierpnia 1922 r. Dz. U. R. P. № 70 poz. 631) stosują się odpowiednio".

5. Ustęp drugi § 25 otrzymuje brzmienie następujące:

"Protokuł spisuje się w języku, w którym odbywa się rozprawa (§ 10 rozp. Min. Spraw, z dnia 18 sierpnia 1922 r. Dz. U. R. P. № 70 poz. 631").

6. Zdanie drugie § 43 otrzymuje brzmienie następujące:

"Wynoszą one conajmniej 10 marek, a przy pismach o więcej niż dwu stronach za każdą stronę następną 5 marek".