Zmiana i uzupełnienie ustawy z dnia 28 marca 1933 r. o ubezpieczeniu społecznym i rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 listopada 1927 r. o ubezpieczeniu pracowników umysłowych.
Dz.U.1947.66.413
Akt jednorazowyDEKRET
z dnia 28 października 1947 r.
o zmianie i uzupełnieniu ustawy z dnia 28 marca 1933 r. o ubezpieczeniu społecznym i rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 listopada 1927 r. o ubezpieczeniu pracowników umysłowych.
W ustawie z dnia 28 marca 1933 r. o ubezpieczeniu społecznym (Dz. U. R. P. Nr 51, poz. 396) z późniejszymi zmianami (Dz. U. R. P. z 1934 r. Nr 95, poz. 855, z 1938 r. Nr 3, poz. 15, Nr 26, poz. 227, Nr 29, poz. 258, z 1939 r. Nr 71, poz. 476, z 1944 r. Nr 4, poz. 19, Nr 5, poz. 24, Nr 9, poz. 44, z 1945 r. Nr 43, poz. 240, z 1946 r. Nr 4, poz. 28, z 1947 r. Nr 2, poz. 4) wprowadza się następujące zmiany:
"Art. 11. 1. Osobom, których obowiązkowe ubezpieczenie w zakresie art. 1 pkt 2 lit. b) ustało, przysługuje prawo do kontynuowania ubezpieczenia, jeżeli przebyty w ubezpieczeniu co najmniej sto pięćdziesiąt tygodni składkowych i zgłoszą zamiar kontynuowania ubezpieczenia w terminie trzech miesięcy od ustania obowiązku ubezpieczenia. Do powyższego trzymiesięcznego okresu nie wlicza się czasu choroby połączonej z niezdolnością do pracy oraz służby wojskowej.
2. Kontynuowanie ubezpieczenia ustaje, jeżeli ubezpieczony:
1) zgłosił zaprzestanie kontynuowania ubezpieczenia,
2) nie opłacił w ciągu roku kalendarzowego co najmniej trzydziestu dziewięciu składek tygodniowych.
3. Szczegółowe warunki kontynuowania ubezpieczenia (art. 10 i 11) określa Minister Pracy i Opieki Społecznej w drodze rozporządzeń";
"Art. 12. 1. Osoby nie podlegające obowiązkowi ubezpieczenia mogą dobrowolnie przystąpić do ubezpieczenia.
2. Warunki dobrowolnego ubezpieczenia określają rozporządzenia Ministra Pracy i Opieki Społecznej";
"1. Wysokość zarobków, stanowiących najniższą podstawę wymiaru świadczeń i składek, ustala Minister Pracy i Opieki Społecznej; ustalone normy przyjmuje się jako podstawę ubezpieczenia osób, pobierających wynagrodzenie niższe lub nie pobierających żadnego wynagrodzenia";
"Dodatek ten nie przysługuje za czas umieszczenia uprawnionego w szpitalu lub innym zakładzie leczniczym";
"Art. 152. 1. Jeżeli po upływie dwu lub więcej lat od wypadku w zatrudnieniu lub zachorowania na chorobę zawodową zmniejszenie zdolności do zarobkowania nie przekracza 20%, Zakład Ubezpieczeń Społecznych zamiast renty wypłaca uprawnionemu jednorazową odprawę w wysokości trzydziestosześciomiesięcznej renty.
2. Renta wypadkowa, nie objęta ust. 1 może być na prośbę uprawnionego skapitalizowana. Skapitalizowanie renty może nastąpić tylko wówczas, gdy uprawniony do renty jest pełnoletni i gdy istnieje pewność celowego użycia skapitalizowanej renty";
"Art. 179. 1. Prawo do renty wypadkowej powstaje z dniem ustania uprawnień do zasiłków lub do wynagrodzenia, przysługujących poszkodowanemu w myśl przepisów prawnych w okresie leczenia następstw wypadku w zatrudnieniu lub choroby zawodowej, a jeżeli poszkodowanemu uprawnienia te nie przysługują - z dniem powstania niezdolności do zarobkowania wskutek wypadku lub choroby zawodowej.
2. Prawo do rent wypadkowych wdowy, sieroty i dalszej rodziny powstaje z dniem śmierci poszkodowanego wskutek wypadku lub choroby zawodowej, dla sierot zaś, które urodziły się po śmierci poszkodowanego, prawo to powstaje z dniem ich urodzenia";
"Art. 182. W razie śmierci uprawnionego do świadczeń pieniężnych niezrealizowane jego prawa, które nie ustały przez przedawnienie, przechodzą na pozostałego przy życiu małżonka, jeżeli ten nie żyje - na dzieci, a w razie ich braku kolejno: na wnuków, którzy pozostawali na wyłącznym utrzymaniu zmarłego, na rodziców, na dziadków, na wnuków, którzy nie pozostawali na wyłącznym utrzymaniu zmarłego, na rodzeństwo. Osoby, na które przechodzą uprawnienia, mają również prawo dalszego prowadzenia nie ukończonego jeszcze postępowania w celu ustalenia świadczeń.";
"Art. 192. Jeżeli poza przypadkami, określonymi w art. 191, u jednej osoby zbiega się prawo do dwu lub więcej rent albo zaopatrzeń, wymienionych w niniejszej ustawie oraz w rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 listopada 1927 r. o ubezpieczeniu pracowników umysłowych (Dz. U. R. P. Nr 106, poz. 911), wypłaca się w całości świadczenie najwyższe, zaś pozostałe w połowie.
Art. 193. W razie zbiegu praw do dodatku na dzieci, dodatku za bezradność lub do jednorazowej zapomogi pośmiertnej z ubezpieczeń określonych w art. 1 pkt 2 niniejszej ustawy i w art. 1 pkt 2-4 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 listopada 1927 r. o ubezpieczeniu pracowników umysłowych (Dz. U. R. P. Nr 106, poz. 911) wypłaca się tylko jedno świadczenie, a w szczególności to, które przysługuje z ubezpieczenia od wypadków w zatrudnieniu i chorób zawodowych;"
W rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 listopada 1927 r. o ubezpieczeniu pracowników umysłowych (Dz. U. R. P. Nr 106, poz. 911) z późniejszymi zmianami (Dz. U. R. P. z 1928 r. Nr 26, poz. 231, z 1933 r. Nr 27, poz. 229, Nr 51, poz. 396, Nr 102, poz. 794, z 1934 r. Nr 39, poz. 347, Nr 95, poz. 855, z 1939 r. Nr 71, poz. 476, z 1945 r. Nr 43, poz. 240, z 1946 r. Nr 4, poz. 29, z 1947 r. Nr 2, poz. 3) wprowadza się zmiany następujące:
"Art. 9. Osobom, których obowiązkowe ubezpieczenie w zakresie, określonym w art. 1 pkt 2-4 ustało, przysługuje prawo do kontynuowania ubezpieczenia, jeżeli przebyły w ubezpieczeniu co najmniej 45 miesięcy składkowych i zgłoszą zamiar kontynuowania ubezpieczenia w terminie trzech miesięcy od ustania obowiązku ubezpieczenia. Do powyższego trzymiesięcznego okresu nie wlicza się czasu choroby, połączonej z niezdolnością do pracy oraz służby wojskowej.
Kontynuowanie ubezpieczenia ustaje, jeżeli ubezpieczony:
1) zgłosił zaprzestanie kontynuowania ubezpieczenia,
2) nie opłacił w ciągu roku kalendarzowego co najmniej 9 składek miesięcznych.
Szczegółowe warunki kontynuowania ubezpieczenia określa Minister Pracy i Opieki Społecznej w drodze rozporządzeń.";
"2) Wysokość zarobków, stanowiących najniższą podstawę wymiaru świadczeń i składek, ustala Minister Pracy i Opieki Społecznej; ustalone normy przyjmuje się jako podstawę ubezpieczenia osób, pobierających wynagrodzenie niższe lub nie pobierających żadnego wynagrodzenia.";
"Dodatek ten nie przysługuje za czas umieszczenia uprawnionego w szpitalu lub w innym zakładzie leczniczym.";
"Jeżeli u jednej osoby zbiega się prawo do dwu lub więcej rent, określonych w art. 15, wypłaca się w całości rentę najwyższą, zaś pozostałe renty w połowie.";
"Art. 126. W razie śmierci uprawnionego do świadczeń pieniężnych niezrealizowane jego prawa, które nie ustały przez przedawnienie, przechodzą na pozostałego przy życiu małżonka, jeżeli ten nie żyje - na dzieci, a w razie ich braku kolejno: na wnuków, którzy pozostawali na wyłącznym utrzymaniu zmarłego, na rodziców, na dziadków, na wnuków, którzy nie pozostawali na wyłącznym utrzymaniu zmarłego, na rodzeństwo. Osoby, na które przechodzą uprawnienia, mają również prawo dalszego prowadzenia nieukończonego jeszcze postępowania w celu ustalenia świadczeń."
Minister Pracy i Opieki Społecznej może w drodze rozporządzeń wprowadzić jednolite zasady zaliczania okresów ubezpieczenia oraz zmieniać w kierunku ujednostajniania świadczeń na korzyść ubezpieczonych i ich rodzin warunki nabywania uprawnień do świadczeń z poszczególnych rodzajów ubezpieczeń, określonych w ustawie z dnia 28 marca 1933 r. o ubezpieczeniu społecznym i w rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 listopada 1927 r. o ubezpieczeniu pracowników umysłowych.
Wykonanie niniejszego dekretu porucza się Ministrowi Pracy i Opieki Społecznej oraz innym właściwym ministrom.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »