Art. 46. - Zmiana i uchylenie niektórych ustaw w związku z uzyskaniem przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej.
Dz.U.2004.96.959
Akt obowiązującyW ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 43, z późn. zm.33)) wprowadza się następujące zmiany:
"1) Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw Wspólnot Europejskich:
1) dyrektywy 76/135/EWG z dnia 20 stycznia 1976 r. w sprawie wzajemnego uznawania świadectw zdolności żeglugowej statków żeglugi śródlądowej (Dz. Urz. WE L 21 z 29.01.1976),
2) dyrektywy 80/1119/EWG z dnia 17 listopada 1980 r. w sprawie sprawozdań statystycznych dotyczących przewozu rzeczy po wodnych drogach śródlądowych (Dz. Urz. WE L 339 z 15.12.1980 ze zm.),
3) dyrektywy 82/714/EWG z dnia 4 października 1982 r. ustanawiającej wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej (Dz. Urz. WE L 301 z 28.10.1982),
4) dyrektywy 87/540/EWG z dnia 9 listopada 1987 r. w sprawie dostępu do zawodu przewoźnika towarów drogą wodną w transporcie krajowym i międzynarodowym i wzajemnego uznawania dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji dla tego zawodu (Dz. Urz. WE L 322 z 12.11.1987),
5) dyrektywy 91/672/EWG z dnia 16 grudnia 1991 r. w sprawie wzajemnego uznawania krajowych patentów żeglarskich uprawniających do przewozu rzeczy i osób żeglugą śródlądową (Dz. Urz. WE L 373 z 31.12.1991),
6) dyrektywy 96/35/EWG z dnia 3 czerwca 1996 r. w sprawie wyznaczania i kwalifikacji zawodowych doradców do spraw bezpieczeństwa w transporcie drogowym, kolejowym i żegludze śródlądowej towarów niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 145 z 19.06.1996),
7) dyrektywy 96/50/WE z dnia 23 lipca 1996 r. w sprawie harmonizacji warunków uzyskiwania krajowych patentów kapitanów łodzi do celów przewozu rzeczy towarów i pasażerów śródlądowymi wodnymi drogami we Wspólnocie (Dz. Urz. WE L 235 z 17.09.1996),
8) dyrektywy 2000/18/WE z dnia 17 kwietnia 2000 r. w sprawie minimalnych wymogów egzaminacyjnych dla doradców do spraw bezpieczeństwa w drogowym, kolejowym i śródlądowym transporcie rzeczy niebezpiecznych (Dz. Urz. WE L 118 z 19.05.2000).
Dane dotyczące ogłoszenia aktów prawa Unii Europejskiej, zamieszczone w niniejszej ustawie - z dniem uzyskania przez Rzeczpospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej - dotyczą ogłoszenia tych aktów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej - wydanie specjalne.";
"Art. 41a. Przewoźnik, o którym mowa w art. 17, wykonujący przewóz materiałów niebezpiecznych lub związany z tym przewozem załadunek lub rozładunek, obowiązany jest, na swój koszt do wyznaczenia osoby nadzorującej i odpowiedzialnej za te czynności, zwanej dalej "doradcą".
Art. 41b. Do zadań doradcy należy w szczególności:
1) nadzór nad przestrzeganiem prawa w zakresie przewozu materiałów niebezpiecznych;
2) doradztwo w zakresie przewozu materiałów niebezpiecznych;
3) sporządzanie rocznego sprawozdania z działalności przewoźnika, o którym mowa w art. 41a, w zakresie przewozu materiałów niebezpiecznych oraz czynności z tym związanych, zwanego dalej "rocznym sprawozdaniem";
4) sporządzanie raportów dotyczących wypadków, awarii lub poważnych naruszeń przepisów przy przewozie materiałów niebezpiecznych dla przewoźnika, o którym mowa w art. 41a, właściwego terytorialnie ze względu na miejsce zdarzenia dyrektora urzędu żeglugi śródlądowej oraz innych jednostek prowadzących postępowanie.
Art. 41c. 1. Doradcą może być osoba, która:
1) ukończyła 21 lat;
2) posiada co najmniej wykształcenie średnie;
3) nie była karana za przestępstwo umyślne;
4) posiada świadectwo doradcy do spraw bezpieczeństwa przewozu materiałów niebezpiecznych, zwane dalej "świadectwem doradcy".
2. Świadectwo doradcy po raz pierwszy uzyskuje osoba, która:
1) spełnia wymagania określone w ust. 1 pkt 1-3;
2) ukończyła kurs początkowy dla doradców, obejmujący szkolenie w zakresie zagrożeń związanych z przewozem materiałów niebezpiecznych oraz przepisów obowiązujących w tym zakresie, zwany dalej "kursem początkowym";
3) złożyła z wynikiem pozytywnym egzamin przed komisją, o której mowa w art. 36 ust. 2.
Art. 41d. 1. Egzamin, o którym mowa w art. 41c ust. 2 pkt 3, obejmuje sprawdzenie znajomości zagadnień związanych z przewozem materiałów niebezpiecznych, w zakresie:
1) przepisów dotyczących przewozu materiałów niebezpiecznych, w tym postanowień umów międzynarodowych;
2) następstw wypadków związanych z przewozem materiałów niebezpiecznych oraz ich głównych przyczyn;
3) zapobiegania wypadkom oraz zagrożeniom przy przewozie materiałów niebezpiecznych z zakresu ratownictwa i ochrony przeciwpożarowej;
4) klasyfikacji towarów niebezpiecznych;
5) wymagań w stosunku do opakowań, cystern, kontenerów i innych urządzeń mających zastosowanie przy przewozie materiałów niebezpiecznych;
6) metod załadunku i rozmieszczania ładunku na statku;
7) prowadzenia wymaganej dokumentacji dotyczącej przewozu materiałów niebezpiecznych;
8) zasad szkolenia osób zatrudnionych przy przewozie materiałów niebezpiecznych.
2. Za przeprowadzenie egzaminu, o którym mowa w art. 41c ust. 2 pkt 3, pobierana jest opłata wnoszona przez zainteresowaną osobę lub podmiot kierujący na egzamin.
3. Opłata, o której mowa w ust. 2, stanowi dochód budżetu państwa.
4. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia:
1) zakres kursu oraz zakres i formę egzaminu dla kandydatów na doradców i dla doradców;
2) wysokość opłaty, o której mowa w ust. 2, i tryb jej pobierania;
3) wzór świadectwa doradcy, mając na uwadze obowiązujące w tym zakresie przepisy Unii Europejskiej.
Art. 41e. 1. Dyrektor, właściwego terytorialnie urzędu żeglugi śródlądowej, na wniosek osoby zainteresowanej, wydaje świadectwo doradcy na okres 5 lat.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:
1) kopię dokumentu potwierdzającego ukończenie 21 lat;
2) kopię dokumentu potwierdzającego wymagane wykształcenie;
3) zaświadczenie z Krajowego Rejestru Karnego o niekaralności za przestępstwo popełnione umyślnie, wystawione nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dniem złożenia wniosku;
4) zaświadczenie o ukończeniu kursu początkowego;
5) zaświadczenie o złożeniu egzaminu z wynikiem pozytywnym.
3. Świadectwa doradców do spraw bezpieczeństwa przewozu materiałów niebezpiecznych wydane przez właściwe władze innych państw członkowskich Unii Europejskiej są uznawane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Art. 41f. 1. Dyrektor, właściwego terytorialnie urzędu żeglugi śródlądowej, przedłuża ważność świadectwa doradcy na okres kolejnych 5 lat, jeżeli doradca:
1) nie przestał spełniać wymagań, o których mowa w art. 41c ust. 1 pkt 3;
2) ukończył w roku poprzedzającym termin upływu ważności świadectwa doradcy kurs doskonalący dla doradców, obejmujący szkolenie w zakresie zagrożeń związanych z przewozem materiałów niebezpiecznych oraz przepisów obowiązujących w tym zakresie, zwany dalej "kursem doskonalącym";
3) złożył z wynikiem pozytywnym egzamin, o którym mowa w art. 41c ust. 2 pkt 3.
2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:
1) zaświadczenie, o którym mowa w art. 41e ust. 2 pkt 3;
2) zaświadczenie o ukończeniu kursu doskonalącego;
3) świadectwo doradcy.
Art. 41g. 1. Dyrektor, właściwego terytorialnie urzędu żeglugi śródlądowej cofa, świadectwo doradcy, jeżeli doradca:
1) przestał spełniać wymagania, o których mowa w art. 41c ust. 1 pkt 3;
2) naruszył przepisy ustawy w zakresie przewozu materiałów niebezpiecznych.
2. Osoba, wobec której została wydana decyzja, o której mowa w ust. 1, może ubiegać się o ponowne uzyskanie świadectwa doradcy po upływie trzech lat od dnia, w którym decyzja w tej sprawie stała się ostateczna.
Art. 41h. Dyrektor urzędu żeglugi śródlądowej prowadzi ewidencję doradców, zawierającą następujące dane:
1) imię i nazwisko;
2) adres i miejsce zamieszkania;
3) datę wydania i numer świadectwa doradcy;
4) datę przedłużenia świadectwa doradcy;
5) datę cofnięcia świadectwa doradcy.
Art. 41i. 1. Przepisy art. 41a-41h nie mają zastosowania do przewoźników, których działalność główna lub drugorzędna nie polega na transporcie, załadunku lub rozładunku materiałów niebezpiecznych, lecz którzy:
1) okazjonalnie zajmują się transportem krajowym albo,
2) stwarzają niewielkie niebezpieczeństwo lub ryzyko zanieczyszczenia środowiska.
2. Statki żeglugi śródlądowej mogą przewozić materiały niebezpieczne na wodach morskich, zgodnie z przepisami kodeksu IMDG.".