Zmiana granic miasta Kutna, w powiecie kutnowskim, województwie warszawskiem.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1929.52.421

Akt utracił moc

Wersja od: 18 lipca 1929 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 4 lipca 1929 r.

o zmianie granic miasta Kutna, w powiecie kutnowskim, województwie warszawskiem.

Na podstawie art. 1 i 2 ustawy z dnia 20 lutego 1920 r. w przedmiocie zaliczania osad wiejskich w poczet miast oraz zmiany granic miast na obszarze b. zaboru rosyjskiego (Dz. U. R. P. Nr. 19, poz. 92), zarządza się co następuje:

§ 1. Z gminy wiejskiej Kutno, w powiecie kutnowskim, województwie warszawskiem, wyłącza się miejscowości: osadę fabryczną Konstancja i wąski pas z folwarku Gnojna, przeznaczony na parcelację; folwark Gnojno; folwark Kutno wraz z parkiem już parcelowanym; wieś Łąkoszyn poduchowny; osadę Łąkoszyn z kolonją Józefów; wieś Raszew wraz z należącą do niej wyspą tej samej nazwy, położoną przy polnej drodze Kutno - Gołębiówek; łąki folwarku Kutno; grunta cukrowni "Konstancja"; wieś Gnojenek; wieś Piaski

- i włącza się je do miasta Kutna, w tymże powiecie i województwie.

Granica tak rozszerzonego miasta Kutna jest następująca:

od strony wschodniej: poczynając od punktu znajdującego się na torze kolejowym Kutno - Warszawa, biegnie ona w kierunku północnym, wzdłuż dotychczasowych granic, oddzielając linją łamaną grunta majątku Malina i wsi Sieciechów od ziem miasta częściowo miedzami, częściowo polnemi drogami, aż do szosy Kutno - Gostynin;

skąd od strony północnej: biegnie dalej wzdłuż tej szosy w kierunku południowym do przecięcia się z drogą, wiodącą wzdłuż wsi Kościuszkowa. Następnie granica miasta prowadzi po drodze polnej wzdłuż całej wsi Kościuszkowa do ziem majątku Gołębiew, poczem dalej drogami polnemi w kierunku południowym i zachodnim po linji granic ziem wsi Gołębiew i Walentynów do przecięcia z rzeką Ochnią, która oddziela ziemie wsi Walentynów od miejskich. Dalej od mostu na wspomnianej rzece Ochni i drodze Kutno - Gołębiówek granica biegnie łamanemi linjami wzdłuż granic ziem wiosek Dybów i Walentynów do rzeki wpadającej do Ochni, która to rzeczka następnie w kierunku zachodnio - północnym stanowi granice miasta oddzielając od tegoż ziemie folwarku Gołębiówek do punktu przecięcia z torem kolejowym kolei Kutno - Płock. Od tego punktu granica biegnie linją łamaną do drogi polnej i tąż drogą dochodzi do przecięcia z linją kolejową Kutno - Włocławek, wzdłuż granic ziem folwarku Gołębiówek;

dalej od strony zachodniej: granica idzie w kierunku wschodnim wzdłuż toru kolejowego do punktu, gdzie stykają się ziemie wsi Gnojenek i folwark Krzesin, poczem biegnie w kierunku południowym do spotkania się z szosą Kutno - Krośniewice;

od tego punktu od strony południowej: granica biegnie w kierunku wschodnim wzdłuż tej szosy do polnej drogi oddzielającej ziemie majątku Gnojno od ziem rozparcelowanych z folwarku Gnojno, stąd łamanemi linjami wciąż oddzielając ziemie parcelowane z folwarku Gnojno od ziem majątku Gnojno dochodzi do punktu granicy tychże ziem z ziemiami wsi Dudki, poczem przecinając pod prostym kątem szosę Kutno - Łęczyca dochodzi do granicy ziem folwarku Piwki, skąd drogą polną posuwa się w kierunku północno - wschodnim do granicy ziem "poduchowny Łąkoszyn". Od tej drogi polnej linją łamaną pod prostym kątem granica miasta biegnie po granicach ziem folwarku Łąkoszyn, przecinając po drodze pod kątami prawie prostemi tor kolei Kutno - Łódź, szosę Kutno - Piątek i rzekę Ochnię, aż dochodzi do toru Kutno - Warszawa w punkcie spotkania się tegoż toru z polną drogą do Sklęczek, poczem już biegnie w kierunku wschodnim, wzdłuż toru kolejowego do wyjściowego punktu.

§ 2. Wykonanie niniejszego rozporządzenia porucza się Ministrowi Spraw Wewnętrznych.

§ 3. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 1 października 1929 r.