Zm.: ustawa z dnia 29 lipca 1921 r. w przedmiocie przeznaczenia terenów za cytadelą oraz pasa ziemi wzdłuż ulicy Górnej w Warszawie pod budowę domów, oraz ustawy z dnia 28 lipca 1922 r. i 22 września 1922 r., dotyczące rozszerzenia zakresu działania powołanej wyżej ustawy z dnia 29 lipca 1921 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1930.17.127

Akt jednorazowy

Wersja od: 13 marca 1930 r.

USTAWA

z dnia 26 lutego 1930 r.

w sprawie zmiany ustawy z dnia 29 lipca 1921 r. w przedmiocie przeznaczenia terenów za cytadelą oraz pasa ziemi wzdłuż ulicy Górnej w Warszawie pod budowę domów, oraz ustaw z dnia 28 lipca 1922 r. i 22 września 1922 r., dotyczących rozszerzenia zakresu działania powołanej wyżej ustawy z dnia 29 lipca 1921 r.

Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę następującej treści:

Art.  1.

Art. 4 ustawy z dnia 29 lipca 1921 r. (Dz. U. R. P. Nr. 69, poz. 448) otrzymuje następujące brzmienie:

"Grunty, przeznaczone w prawomocnym planie zabudowania pod ulice, place i zieleńce oraz na pomieszczenie instytucyj użyteczności publicznej, będą odstąpione gminie miasta stoł. Warszawy bezpłatnie.

Grunty te przechodzą napowrót na rzecz Skarbu Państwa w razie ustalenia, że zostały użyte nie na cele, na które je odstąpiono".

Art.  2.

Art. 5 ustawy z dnia 29 lipca 1921 r. (Dz. U. R. P. Nr. 69, poz. 448) otrzymuje następujące brzmienie:

"Upoważnia się Ministra Skarbu do sprzedawania terenów i parcel, na których mają być wznoszone domy mieszkalne, spółdzielniom mieszkaniowym, mieszkaniowo-budowlanym i budowlanym oraz internatom i bursom dla młodzieży na warunkach ulgowych, ustalonych według swego uznania".

Art.  3.

Art. 7 ustawy z dnia 29 lipca 1921 r. (Dz. U. R. P. Nr. 69, poz. 448) w dotychczasowem brzmieniu uchyla się i nadaje się mu brzmienie następujące:

"Pisma, dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, przewidzianego w art. 5, są wolne od opłat stemplowych.

Pobrane już opłaty stemplowe zwrotowi nie podlegają."

Art.  4.

Art. 8 ustawy z dnia 29 lipca 1921 r. (Dz. U. R. P. Nr. 69, poz. 448), art. 2 ustawy z dnia 28 lipca 1922 r. (Dz. U. R. P. Nr. 67, poz. 601) oraz art. 2 ustawy z dnia 22 września 1922 r. (Dz. U. R. P. Nr. 89, poz. 801) otrzymują każdy zosobna następujące brzmienie:

"Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Skarbu".

Art.  5.

Spółdzielniom mieszkaniowym i budowlanym, spółdzielczym, stowarzyszeniom budowlanym i kooperatywom budowlanym robotniczym oraz internatom i bursom dla młodzieży, które na mocy art. 5 ustawy z dnia 29 lipca 1921 r. (Dz. U. R. P. Nr. 69, poz. 448) w pierwotnem jej brzmieniu zawarły umowy o ustąpienie im pod tytułem wieczystej dzierżawy terenów i parcel, w ustawie tej, a także w ustawach z dnia 28 lipca 1922 r. (Dz. U. R. P. Nr. 67, poz. 601) i z dnia 22 września 1922 r. (Dz. U. R. P. Nr. 89, poz. 801) wymienionych, służy prawo zawarcia z Ministerstwem Skarbu uzupełniających umów o zbycie im tychże terenów i parcel na własność.

Do składania odpowiednich zgłoszeń wyznacza się termin dwuletni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art.  6.

Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Skarbu.

Art.  7.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Z dniem tym tracą moc prawną w odniesieniu do terenów i parcel, objętych ustawami z dnia 29 lipca 1921 r. (Dz. U. R. P. Nr. 69, poz. 448), z dnia 28 lipca 1922 r. (Dz. U. R. P. Nr. 67, poz. 601) i z dnia 22 września 1922 r. (Dz. U. R. P. Nr. 89, poz. 801), wszelkie uprawnienia Skarbu Państwa, zastrzeżone w zawartych już umowach sprzedaży i dzierżawy, a oparte na art. 7 ustawy z dnia

29 lipca 1921 r. (Dz. U. R. P. Nr. 69, poz. 448).