Art. 2. - Zm.: ustawa z dnia 27 maja 1919 r. (Dz. Pr. P. P. Nr 43 poz. 308) o tymczasowem zaopatrzeniu wdów i sierot po wojskowych wojska polskiego.
Dz.U.1920.75.510
Akt jednorazowyArt. 1 Ustawy z 27 maja 1919 r. otrzymuje brzmienie następujące:
"Rodziny oficerów, urzędników wojskowych i szeregowych wojska polskiego, poległych lub zmarłych w czasie od 1 listopada 1918 r. wskutek działań wojennych lub też w wykonaniu służby, bez winy danej osoby z powodu warunków służby wojskowej lub chorób zakaźnych, panujących w wojsku lub w miejscach pobytu służbowego, jak również zaginionych na obszarze działań wojennych oraz rodziny inwalidów, zmarłych wskutek inwalidztwa nabytego z powodu służby wojskowej, - otrzymuje od dnia 1 stycznia 1920 roku aż do wydania stałej ustawy następujące tymczasowe zaopatrzenie miesięczne:
1) wdowy po generałach, oficerach sztabowych i równorzędnych 2.000 marek.
2) wdowy po kapitanach, oficerach młodszych, chorążych i równorzędnych 1.400.
3) wdowy po podoficerach zawodowych i majstrach wojskowych 800 mk.
4) wdowy po podoficerach niezawodowych i szeregowych 500 mk.
5) każde dziecko 1/5 część odnośnej pensji wdowiej; łączne zaopatrzenie wszystkich sierot nie może jednak przewyższać pensji wdowiej;
6) rodzice lub jedno z nich pozostające przy życiu, jeżeli pozostaje bez środków do życia i jeżeli zmarły był ich jedyną podporą materjalną, - 1/4 część odnośnej pensji wdowiej.
Zupełne sieroty otrzymują zaopatrzenie wyższe o 100% ponad normę.; jednak łączne zaopatrzenie sierot nie może być wyższe od łącznego zaopatrzenia wdowy i sierot za życia matki.
Za zupełne sieroty t. j. bez obojga rodziców uważa się także te sieroty, których matka lub macocha z jakichkolwiek przyczyn nie posiada lub traci prawo do pensji wdowiej".