Art. 1. - Zm.: ustawa z dnia 17 lutego 1922 r. o państwowej służbie cywilnej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1925.129.920

Akt jednorazowy
Wersja od: 30 grudnia 1925 r.
Art.  1.

Art. 116 ustawy z dnia 17 lutego 1922 r. o państwowej służbie cywilnej (Dz. U. R. P. No 21 poz. 164) nadaje się brzmienie następujące:

"Na czas od wejścia w życie ustawy o państwowej służbie cywilnej do dnia 31 grudnia 1926 r. zawiesza się postanowienia art. 33 tej ustawy (powołanego również w art. 104) odnośnie do urzędników od XII do IV stopnia służbowego włącznie i funkcjonarjuszów niższych, zarówno będących na służbie w chwili wejścia w życie ustawy o państwowej służbie cywilnej, jako też mianowanych w czasie do dnia 31 grudnia 1926 r.

Urzędnik i funkcjonarjusz niższy nabywa pełnię praw, zastrzeżonych w art. 33, względnie w art. 104, dopiero wówczas, gdy otrzyma od władzy, która go mianowała, pismo, ustalające go w służbie państwowej, przeczem ustalenie to wymaga zgody Prezesa Rady Ministrów i Ministra Skarbu.

Ustalenie w służbie może władza uzależnić od spełnienia przez urzędnika, względnie funkcjonarjusza niższego, pewnych warunków, jako to: odbycia służby próbnej, ukończenia specjalnych kursów, zdania egzaminów praktycznych i t. p., które określi rozporządzenie Rady Ministrów na wniosek interesowanej władzy naczelnej.

O ile urzędnik nie posiada poziomu wykształcenia, wymaganego w art. 11 ustawy o państwowej służbie cywilnej, ustalenie go w służbie państwowej może nastąpić dopiero po zwolnieniu go od tego wymogu w sposób, wskazany w ostatnim ustępie art. 11, względnie w ustępie pierwszym art. 115 tej ustawy.

Urzędnika, względnie funkcjonarjusza niższego, który do dnia 31 grudnia 1926 r. nie zostanie ustalony, należy zwolnić ze służby państwowej, o ile za swą zgodą nie zostanie zatrzymany w służbie państwowej w charakterze funkcjonarjusza prowizorycznego lub kontraktowego.

Urzędnikowi, względnie funkcjonarjuszowi niższemu, którego zwalnia się ze służby państwowej, należy wymierzyć zaopatrzenie emerytalne wedle postanowień ustawy z dnia 11 grudnia 1923 r. o zaopatrzeniu emerytalnem funkcjonarjuszów państwowych i zawodowych wojskowych (Dz. U. R. P. z r. 1924 No 6 poz. 46).

Urzędnik, względnie funkcjonarjusz niższy, który nie nabył prawa do zaopatrzenia emerytalnego, otrzymuje przy zwolnieniu odprawę w wysokości trzymiesięcznego, ostatnio pobieranego uposażenia. Prawo do tej odprawy nie przysługuje jednak urzędnikowi, względnie funkcjonarjuszowi niższemu, o ile uprzedzono go o zamiarze zwolnienia w terminie trzymiesięcznym."