Zm.: ustawa z dnia 17 lutego 1922 r. o państwowej służbie cywilnej.
Dz.U.1925.129.920
Akt jednorazowyUSTAWA
z dnia 22 grudnia 1925 r.
zmieniająca niektóre postanowienia ustawy z dnia 17 lutego 1922 r. o państwowej służbie cywilnej (Dz. U. R. P. No 21 poz. 164).
Art. 116 ustawy z dnia 17 lutego 1922 r. o państwowej służbie cywilnej (Dz. U. R. P. No 21 poz. 164) nadaje się brzmienie następujące:
"Na czas od wejścia w życie ustawy o państwowej służbie cywilnej do dnia 31 grudnia 1926 r. zawiesza się postanowienia art. 33 tej ustawy (powołanego również w art. 104) odnośnie do urzędników od XII do IV stopnia służbowego włącznie i funkcjonarjuszów niższych, zarówno będących na służbie w chwili wejścia w życie ustawy o państwowej służbie cywilnej, jako też mianowanych w czasie do dnia 31 grudnia 1926 r.
Urzędnik i funkcjonarjusz niższy nabywa pełnię praw, zastrzeżonych w art. 33, względnie w art. 104, dopiero wówczas, gdy otrzyma od władzy, która go mianowała, pismo, ustalające go w służbie państwowej, przeczem ustalenie to wymaga zgody Prezesa Rady Ministrów i Ministra Skarbu.
Ustalenie w służbie może władza uzależnić od spełnienia przez urzędnika, względnie funkcjonarjusza niższego, pewnych warunków, jako to: odbycia służby próbnej, ukończenia specjalnych kursów, zdania egzaminów praktycznych i t. p., które określi rozporządzenie Rady Ministrów na wniosek interesowanej władzy naczelnej.
O ile urzędnik nie posiada poziomu wykształcenia, wymaganego w art. 11 ustawy o państwowej służbie cywilnej, ustalenie go w służbie państwowej może nastąpić dopiero po zwolnieniu go od tego wymogu w sposób, wskazany w ostatnim ustępie art. 11, względnie w ustępie pierwszym art. 115 tej ustawy.
Urzędnika, względnie funkcjonarjusza niższego, który do dnia 31 grudnia 1926 r. nie zostanie ustalony, należy zwolnić ze służby państwowej, o ile za swą zgodą nie zostanie zatrzymany w służbie państwowej w charakterze funkcjonarjusza prowizorycznego lub kontraktowego.
Urzędnikowi, względnie funkcjonarjuszowi niższemu, którego zwalnia się ze służby państwowej, należy wymierzyć zaopatrzenie emerytalne wedle postanowień ustawy z dnia 11 grudnia 1923 r. o zaopatrzeniu emerytalnem funkcjonarjuszów państwowych i zawodowych wojskowych (Dz. U. R. P. z r. 1924 No 6 poz. 46).
Urzędnik, względnie funkcjonarjusz niższy, który nie nabył prawa do zaopatrzenia emerytalnego, otrzymuje przy zwolnieniu odprawę w wysokości trzymiesięcznego, ostatnio pobieranego uposażenia. Prawo do tej odprawy nie przysługuje jednak urzędnikowi, względnie funkcjonarjuszowi niższemu, o ile uprzedzono go o zamiarze zwolnienia w terminie trzymiesięcznym."
Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Prezesowi Rady Ministrów i innym ministrom we właściwym każdemu z nich zakresie działania.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »