Art. 3. - Zm.: ustawa z dnia 17 lutego 1922 r. o organizacji władz dyscyplinarnych i postępowaniu dyscyplinarnem przeciwko funkcjonarjuszom państwowym (Dz. U. R. P. Nr 21 poz. 165).
Dz.U.1922.65.582
Akt jednorazowyArt. 3 tejże ustawy otrzymuje brzmienie następujące:
"Pierwszą instancją, orzekającą w sprawach dyscyplinarnych, są:
1) komisje dyscyplinarne, czynne przy władzach, podlegających bezpośrednio władzy naczelnej dla wszystkich urzędników od XII do VII stopnia służbowego włącznie oraz funkcjonarjuszów niższych, pełniących służbę przy odnośnej władcy lub przy jednej z podległych jej władz, albo których sprawy dyscyplinarne przekazano w myśl art. 1 ustępu prze dostatniego;
2) wyższe komisje dyscyplinarne, czynne przy władzach naczelnych -dla wszystkich urzędników oraz funkcjonarjuszów niższych należących do personelu władzy naczelnej, tudzież dla urzędników władz pod władnych tego samego działu zarządu państwowego od VI stopnia służbowego wzwyż.
Drugą instancją dla spraw dyscyplinarnych są:
1) wyższe komisje dyscyplinarne, ustanowione przy właściwych władzach naczelnych dla tych orzeczeń komisji dyscyplinarnych, które stanowią albo kary porządkowe po myśli art. 73, albo kary dyscyplinarne po myśli art. 77 punkt 1) i 2) ustawy z dnia 17 lutego 1922 r. o państwowej służbie cywilnej (Dz. U. R. P. № 21 poz. 164);
2) Najwyższa Komisja Dyscyplinarna, ustanowiona przy Prezydencie Ministrów dla tych orzeczeń komisji dyscyplinarnych, które stanowią kary dyscyplinarne po myśli art. 77 punkt 3), 4 i 5) ustawy o państwowej służbie cywilnej, oraz dla orzeczeń, które wydane zostały przez wyższe komisje dyscyplinarne, jako I instancje.
Postanowienie ustępu 2 niniejszego artykułu nie stosuje się do spraw, które wpłynęły przed dniem 1 lipca 1922 r.".