Zm.: ustawa notarjalna, obowiązująca w okręgach sądów apelacyjnych w Warszawie, Lublinie i Wilnie.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1926.72.414

Akt utracił moc

Wersja od: 26 lipca 1926 r.

USTAWA

z dnia 5 lipca 1926 r.

o zmianie niektórych postanowień ustawy notarialnej, obowiązującej w okręgach sądów apelacyjnych w Warszawie, Lublinie i Wilnie.

Na mocy art. 44 Konstytucji ogłaszam ustawę następującej treści:

Art.  1.

Art. 84 ustawy notarjalnej otrzymuje następujące brzmienie: "Przy aktach odwołania testamentu oraz przy wszelkich aktach, jeżeli chociaż jedna ze stron nie umie lub nie może pisać, albo jest ślepa, głucha, niema czy głuchoniema, jest konieczna obecność 2 świadków; ci sami świadkowie mogą stwierdzić i tożsamość osób, w akcie uczestniczących (art. 73 ustawy notarjalnej). Zamiast 2 świadków do sporządzenia aktu może być przywołany drugi notarjusz, urzędujący w okręgu, w którym akt zostaje sporządzony."

Art.  2.

Uchyla się art. 85 ustawy notarjalnej.

Art.  3.

Art. 148 ustawy notarjalnej otrzymuje następujące brzmienie: "Notarjuszom wolno przyjmować na przechowanie wszelkiego rodzaju dokumenty a pisma nawet w opieczętowanych pakietach."

Art.  4.

Art. 149 ustawy notarjalnej otrzymuje następujące brzmienie: "Notarjusz wydaje stronie poświadczenia przyjęcia dokumentów na przechowanie, przez siebie podpisane, i o przyjęciu na przechowanie robi adnotację w repertorjum."

Art.  5.

Art. 152 ustawy notarjalnej otrzymuje następujące brzmienie: "Otrzymujący dokument zpowrotem winien pokwitować z odbioru w repertorjum notarjalnem."

Art.  6.

Art. 34 ustawy notarjalnej otrzymuje następujące brzmienie: "Po upływie pięciolecia od zakończenia księgi aktowej notarjusz winien takową wraz z repertorjum i wszystkiemi załącznikami złożyć do miejscowego archiwum norarjalnego, z własnoręcznem literami poświadczeniem na końcu księgi o ilości mieszczących się w niej aktów, a w repertorjum o ilości pozycyj."

Art.  7.

Art. 231 ustawy notarjalnej otrzymuje następujące brzmienie: "Po upływie każdego roku notarjusz obowiązany jest połączyć w porządku chronologicznym wszystkie sporządzone przez siebie akty z odnoszącemi się do każdego z nich załącznikami w jeden lub kilka zeszytów w zależności od ilości i objętości aktów; każdy z tych zeszytów notarjusz parafuje, przesznurowuje i pieczętuje, a po upływie lat pięciu składa wraz z repertorjum do archiwum hipotecznego. Na końcu zeszytu notarjusz własnoręcznie wypisuje literami ilość zawartych w nim aktów, a w repertorjum - ilość pozycyj."

Art.  8.

Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Ministrowi Sprawiedliwości.

Art.  9.

ustawa niniejsza wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia jej ogłoszenia.