Zm.: ustawa emerytalna funkcjonarjuszów państwowych z dnia 28 lipca 1921 r. (Dz. U. R. P. Nr 70, poz. 466).

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.65.583

Akt jednorazowy

Wersja od: 1 października 1921 r.

NOWELA

z dnia 28 lipca 1922 r.

zmieniająca niektóre postanowienia ustawy emerytalnej funkcjonarjuszów państwowych z dnia 28 lipca 1921 r. (Dz. U. R. P. № 70, poz. 466).

Art.  1.

W art. 7 powołanej ustawy w punkcie d) skreśla się wyrazy: "w ciągu roku" i zastępuje się wyrazami: "w ciągu pół roku".

Art.  2.

Art. 8 tejże ustawy otrzymuje brzmienie następujące:

"Przeniesienia funkcjonarjuszów państwowych na emeryturę zarządza z reguły ta władza, która powołana jest do ich mianowania. Ta sarna władza może upoważnić podległe sobie bezpośrednio władze do przenoszenia na emeryturą pewnych kategorji funkcjonarjuszów, których mianowanie jest zastrzeżone kompetencji władzy przełożonej".

Art.  3.

W art. 20 ustęp ostatni tejże ustawy otrzymuje brzmienie następujące:

"Jeżeli emeryt obejmie jakiekolwiek czynności w służbie państwowej za wynagrodzeniem, może pobierać tylko taką część uposażenia emerytalnego, którą wraz z tem wynagrodzeniem nie przewyższa uposażenia, przywiązanego do stanowiska, piastowanego ostatnio przez emeryta w służbie czynnej".

Art.  4.

W art. 24 tejże ustawy skreśla się ustęp ostatni.

Art.  5.

Art. 35 tejże ustawy otrzymuje brzmienie następujące:

"Prawo do pobierania pensji wdowiej lub sierocej zawiesza się w wypadkach:

a) przebywania bez zezwolenia Ministra Skarbu dłużej niż pół roku poza granicami Państwa- na czas takiego pobytu zagranicą;

b) utraty obywatelstwa polskiego-do chwili ponownego odzyskania;

c) na czas pobierania zaopatrzenia z tytułu śmierci męża, względnie ojca, na zasadzie innych ustaw, o ile świadczenia te płyną ze Skarbu Państwa i przewyższają pensję wdowią lub sierocą.

Jeżeli sierota zajmuje jakiekolwiek stanowisko w służbie państwowej, do którego przywiązane jest stałe roczne uposażenie wstrzymuje się. pensję sierocą, o ile uposażenie to jest wyższe od przyznanego zaopatrzenia sierocego.

Prawo do pobierania pensji sierocej zawiesza się również na czas uwzględnienia sieroty przy wymierzaniu dodatku drożyźnianego do płacy zasadniczej funkcjonarjusza państwowego (matki, ojczyma, macochy) ".

Art.  6.

Art. 36 tejże ustawy otrzymuje brzmienie następujące:

"Wdowa po funkcjonarjuszu państwowym, która z tytułu zajmowania stanowiska w służbie państwowej nabyła praw emerytalnych, pobiera obok uposażenia emerytalnego także pensję wdowią".

Art.  7.

W art. 38 tejże ustawy ustęp 1 otrzymuje brzmienie następujące:

"Wdowie po funkcjonarjuszu państwowym, zmarłym w czynnej służbie, albo na emeryturze, należy się niezależnie od zaopatrzenia, przewidzianego w art. 22, 23 i 37, pośmiertne w wysokości trzymiesięcznego pełnego uposażenia w służbie czynnej lub na emeryturze, pobieranego ostatnio przez zmarłego, o ile w chwili jego śmierci żyła z nim w wspólności małżeńskiej".

Art.  8.

W art. 40 tejże ustawy dodaje się ustęp drugi:

"Postanowienie powyższe nie dotyczy zapowiedzeń i zajęć z tytułu alimentów i należności Skarbu Państwa, wynikłej w związku ze służbą. Wysokość zapowiedzenia, względnie zajęcia, nie może przewyższać ¹/₅ uposażenia emerytalnego".

Art.  9.

Do art. 41 dodaje się ustęp następujący:

"Przepis powyższy winien być stosowany również do księży emerytów".

Wprowadza się art. 41a w brzmieniu następującem:

"Funkcjonarjusz państwowy przy przeniesieniu na emeryturę ma prawo do zwrotu kosztów jednorazowego przesiedlenia się z rodziną do przyszłego miejsca zamieszkania na warunkach, przysługujących funkcjonarjuszom państwowym w czynnej służbie przy przesiedleniach służbowych. Z prawa tego winien on skorzystać w ciągu jednego roku od dnia przeniesienia go na emeryturę.

Prawo to przysługuje również wdowie i sierotom po funkcjonarjuszu państwowym, zmarłym w czynnej służbie; z prawa tego winny one skorzystać w ciągu jednego roku od śmierci męża, względnie ojca".

Art.  10.

W art. 43 tejże ustawy skreśla się wyrazy: "o ile posiadają obywatelstwo polskie" i na to miejsce wstawia się wyrazy: "o ile są obywatelami polskimi w myśl art. 2 ustawy z dnia 20 stycznia 1920 r. o obywatelstwie Państwa Polskiego (Dz. U. R. P. Na 7, poz. 44), jak również o ile uznani zostali w myśl art. 3 tejże ustawy za obywateli Państwa Polskiego".

Do art. 43 dodaje się nowy ustęp 3 w brzmieniu następującem:

"Emerytowanych urzędników b. galicyjskiego wydziału krajowego należy traktować na równi z emerytowanymi urzędnikami Państwa Polskiego".

Art.  11.

Do ustępu 4 art. 44 dodaje się następujące słowa:

"z wyjątkiem urzędników b. galicyjskiego wydziału krajowego, do których ma być zastosowane postanowienie art. 42".

Art.  12.

W art. 47 tejże ustawy skreśla się wyrazy: "i zmarli przed upływem lat pięciu".

Art.  13.

Art. 48 tejże ustawy skreśla się.

Art.  14.

W art. 49 tejże ustawy skreśla się w ust. 2 lit. a) wyrazy: "ustęp 1".

Art.  15.

W art. 52 tejże ustawy dodaje się po wyrazach: "art. 40" wyrazy: "ustęp 1".

Art.  16.

Wykonanie niniejszej ustawy powierza się Prezydentowi Ministrów i Ministrowi Skarbu oraz innym ministrom we właściwym każdemu z nich zakresie działania.

Art.  17.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, wypływające jednak z niej zmiany w ustawie emerytalnej funkcjonarjuszów państwowych i dnia 28 lipca 1921 r. (Dz. U. R. P. № 70, poz. 466) obowiązują od dnia 1 października 1921 r.