§ 1. - Zm.: rozporządzenie z dnia 8 listopada 1921 r. w przedmiocie przepisów o budowie, ustawianiu i dozorze kotłów parowych, używanych na lądzie.
Dz.U.1923.36.244
Akt jednorazowy"Kotły przenośne, ustawiane w budynkach dla używania ich jako stałe, należy uważać za kotły stale".
"3. Waga i zawieszenie ciężarów na końcach dźwigni powinny być tak ustalone, żeby przy dojściu ciśnienia pary w kotle do granicy dozwolonej, zawory otwierały się samoczynnie i nadmiar pary wypuszczały na-zewnątrz. Prześwit ogólny zaworów ma być tak wielki, żeby przez swobodny odpływ nadmiaru pary przez zawory, ciśnienie w kotle nie mogło wznieść się wyżej jak o 0,1 dozwolonego.
Uwaga: Ogólny najmniejszy prześwit zaworów można uważać za odpowiadający powyższemu warunkowi, jeżeli został obliczony według wzoru:
gdzie oznacza:
F. - ogólny przekrój w mm.
H.- powierzchnię ogrzewalną kotła w m.2
P. - robocze ciśnienie w kg. cm.2
K. - ciężar 1 m3 pary w kg. przy ciśnieniu P.
Dla zaworów, których skok grzyba wynosi nie mniej niż 1/4 średnicy, mnożnik 15 zastępuje się równym lub większym 5".
"Kotły przenośne ustawione w budynkach dla używania jako stale, mogą być zaopatrzone w zawory bezpieczeństwa sprężynowe".
"Budynek kotłowni nie może przylegać do domów mieszkalnych. Pozatem winien on stać w odległości przynajmniej pięciu metrów od granic sąsiednich gruntów i dróg publicznych, o ile ustawa budowlana nie przewiduje inaczej".
"W pracowni o lekkim dachu bez sufitu lub sklepienia wolno ustawić jeden kocioł o dowolnem ciśnieniu jednak o zawartości wody nie większej jak 1.000 litrów, licząc po linję wodną. W tych wypadkach miejsca zajmowane przez kocioł winny być ogrodzone ścianką ogniotrwałą wysokości 1,2 m."
"W wypadkach, kiedy kocioł stanowi z maszyną parową jedną nieoddzieloną całość, mogą być w kotłowniach umieszczane pędnie główne, maszyny elektryczne, pompy i wentylatory, odbierające moc od tejże maszyny parowej".