Zm.: rozporządzenie z dnia 27 grudnia 1893 r. co do egzaminów dla ubiegających się o koncesję na jeden z działów przemysłu budowlanego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.87.780

Akt jednorazowy

Wersja od: 8 października 1927 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ROBÓT PUBLICZNYCH, MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU, ORAZ MINISTRA WYZNAŃ RELIGIJNYCH I OŚWIECENIA PUBLICZNEGO

z dnia 19 sierpnia 1927 r.

w sprawie zmiany rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1893 r. co do egzaminów dla ubiegających się o koncesję na jeden z działów przemysłu budowlanego.

Na zasadzie § 13 ustęp 2 ustawy z dn. 26 grudnia 1893 r. o urządzeniu tych rodzajów przemysłu budowlanego, które wymagają konsensu (austr. Dz. u. p. № 193) oraz art. 1 punkt 8 ustawy z dnia 29 kwietnia 1919 r. o organizacji i zakresie działania Ministerstwa Robót Publicznych (Dz. P. P. P. № 39, poz. 283) zarządza się co następuje:

§ 1. Paragraf 7 rozporządzenia b. austr. Ministerstw spraw wewnętrznych, handlu, tudzież wyznań i oświecenia z dnia 27 grudnia 1893 r. (austr. Dz. u. p. № 195) otrzymuje następujące brzmienie:

"Do egzaminowania kandydatów ubiegających się o uprawnienia na budowniczych, majstrów murarskich, kamieniarskich, ciesielskich i studniarskich (rurmistrzów) ustanowiona będzie komisja w miejscu siedziby urzędu wojewódzkiego.

Komisja ta składa się:

I. dla kandydatów ubiegających się o uprawnienia na budowniczych - z pięciu członków, a mianowicie:

1) z dwóch urzędników urzędu wojewódzkiego, posiadających wyższe wykształcenie architektoniczno-budowlane, z których jeden jest przewodniczącym;

2) z profesora wydziału architektoniczno-budowlanego szkoły akademickiej, względnie nauczyciela analogicznego wydziału państwowej średniej szkoły budowlanej;

3) z profesora szkoły akademickiej lub nauczyciela państwowej średniej szkoły budowlanej, jako specjalisty w dziedzinie konstrukcyj żelazo-betonowych;

4) z budowniczego.

II. Dla kandydatów ubiegających się o uprawnienia na majstrów murarskich:

1) z urzędnika urzędu wojewódzkiego, posiadającego wyższe wykształcenie architektoniczno-budowlane, jako przewodniczącego;

2) z profesora wydziału architektoniczno-budowlanego szkoły akademickiej lub nauczyciela analogicznego wydziału państwowej średniej szkoły budowlanej;

3) z profesora szkoły akademickiej lub nauczyciela średniej szkoły budowlanej, jako specjalisty w dziedzinie konstrukcyj żelazo-betonowych;

4) z budowniczego lub majstra murarskiego posiadającego konsens na zasadzie ustawy z dnia 26 grudnia 1893 r. (austr. Dz. u. p. № 193).

III. Dla kandydatów ubiegających się o uprawnienia na majstrów kamieniarskich, ciesielskich lub studniarskich (rurmistrzów):

1) z urzędnika urzędu wojewódzkiego, posiadającego wyższe wykształcenie architektoniczno-budowlane, jako przewodniczącego;

2) z profesora wydziału architektoniczno-budowlanego szkoły akademickiej lub nauczyciela analogicznego wydziału państwowej średniej szkoły budowlanej;

3) stosownie do rodzaju przemysłu, będącego przedmiotem zamierzonego uprawnienia, z budowniczego lub z majstra kamieniarskiego albo ciesielskiego, albo studniarskiego (rurmistrza), posiadających konsens na zasadzie ustawy z dnia 26 grudnia 1893 r. (austr. Dz. u. p. № 193)."

§ 2. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.