§ 1. - Zm.: rozporządzenie z dnia 18 czerwca 1928 r. odnośnie wydawania zarządzeń uskuteczniania potrąceń z uposażenia oficerów i zawodowych szeregowych.
Dz.U.1929.73.555
Akt jednorazowyPrzepis § 2 otrzymuje następujące brzmienie:
"Wojskową władzą administracyjną I instancji, właściwą do wydawania zarządzeń, wymienionych w rozdz. III i V rozporządzenia jest:
1) dowódca (komendant) jednostki administracyjnej, w której powstała szkoda lub strata lub też dowódcy (komendanci, kierownicy) o równorzędnych uprawnieniach, w wypadkach gdy roszczenie Skarbu Państwa nie przekracza sumy 250 zł.;
2) dowódca okręgu korpusu - lub dowódcy (komendanci, kierownicy) o równorzędnych uprawnieniach, w których zakresie administracji powstała szkoda lub strata, w wypadkach gdy roszczenie Skarbu Państwa przekracza sumę 250 zł. Dowódcy ci (komendanci, kierownicy) są uprawnieni do wydawania zarządzeń bez względu na wysokość roszczenia, także w wypadkach, gdy szkodę lub stratę spowodował dowódca (komendant, kierownik) wskazany w punkcie 1 niniejszego paragrafu.
O ile szkodę lub stratę spowodował dowódca (komendant, kierownik) wymieniony w punkcie 2 niniejszego paragrafu, właściwy do wydawania zarządzenia administracyjnego w danej sprawie - zarządza Minister Spraw Wojskowych przeniesienie powyższej sprawy z kompetencji tego dowódcy (komendanta, kierownika) do kompetencji innego dowódcy (komendanta, kierownika) o równorzędnych uprawnieniach".
Przepis § 3 otrzymuje następujące brzmienie:
"Wojskową władzą administracyjną II instancji właściwą do wydawania decyzyj, wymienionych w rozdz. IV i V rozporządzenia, jest:
1) dowódca okręgu korpusu, względnie dowódcy (komendanci, kierownicy) o równorzędnych uprawnieniach, gdy środek prawny jest skierowany przeciwko zarządzenia dowódcy (komendanta, kierownika), wskazanemu w punkcie 1 § 2 rozporządzenia;
2) Minister Spraw Wojskowych, gdy środek prawny jest skierowany przeciwko zarządzeniu wydanemu przez dowódcę (komendanta, kierownika) wymienionego w punkcie 2 § 2 rozporządzenia".
Przepis ustępu drugiego § 22 otrzymuje następujące brzmienie:
"Wojskowa władza administracyjna I instancji wydając zarządzenie skierowania sprawy na drogę sądową, powinna zażądać opinji prawnej od powołanych do tego organów wojskowych. Zażądanie opinji prawnej w innych wypadkach nie jest konieczne".