Zm.: rozporządzenie z dnia 12 maja 1951 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatkach terenowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1952.24.166

Akt jednorazowy

Wersja od: 1 stycznia 1952 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA FINANSÓW

z dnia 23 kwietnia 1952 r.

zmieniające rozporządzenie z dnia 12 maja 1951 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatkach terenowych.

Na podstawie art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 26 lutego 1951 r. o podatkach terenowych (Dz. U. R. P. Nr 14, poz. 110) oraz art. 2 ust. 3 dekretu z dnia 16 maja 1946 r. o postępowaniu podatkowym (Dz. U. R. P. z 1950 r., Nr 56, poz. 506) zarządza się, co następuje:

§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 12 maja 1951 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatkach terenowych (Dz. U. R. P. Nr 30, poz. 237) wprowadza się zmiany następujące:

1) w § 3 ust. 1 skreśla się wyrazy "o obszarze nie przekraczającym 5.000 m²";

2) § 11 otrzymuje brzmienie następujące:

"§ 11. 1. Dla gruntów należących do budynków, nie związanych z gospodarstwem rolnym, i gruntów nie zabudowanych nie wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, w odniesieniu do podatników, którzy nie są podmiotami gospodarki uspołecznionej, ustala się, z zastrzeżeniem przepisów ust. 3-5, następujące stawki podatkowe w zależności od położenia tych gruntów:

	Kategorie osiedli	Strefa	Stawki w zł za 1 m^2 powierzchni gruntu rocznie
1	Osiedla i miasta do 25.000 mieszkańców	całe osiedla i miasta	0,06
2	Osiedla i miasta ponad 25.000 mieszkańców nie stanowiące powiatów	całe osiedla i miasta	0,09
3	Miasta do 100.000	śródmieście	0,12
	mieszkańców stanowiące powiaty	pozostałe dzielnice	0,09
4	Miasta ponad 100.000	śródmieście	0,15
	mieszkańców	strefa pośrednia	0,12
		peryferie	0,09

2. Przy klasyfikacji na strefy właściwy jest podział miasta na dzielnice dokonany przez miejską radę narodową na podstawie dekretu z dnia 28 lipca 1948 r. o najmie lokali (Dz. U. R. P. z 1950 r. Nr 51, poz. 479).

3. Dla podatników podatku od nieruchomości ustala się stawki za 1 m² powierzchni gruntów, określonych w ust. 1:

1) w wysokości ²/₃ stawek, przewidzianych w ust. 1, jeżeli pobierają wynagrodzenia, podlegające przepisom o podatku od wynagrodzeń, bądź też są małżonkami osób, pobierających takie wynagrodzenia,

2) w wysokości ¹/₄ stawek, przewidzianych w ust. 1, jeżeli pobierają zaopatrzenia emerytalne (ubezpieczeniowe) z funduszów publicznych bądź też są małżonkami osób pobierających takie zaopatrzenia.

4. Stawki przewidziane w ust. 3 stosuje się w przypadkach, gdy oprócz wynagrodzeń podlegających przepisom o podatku od wynagrodzeń, jedynym źródłem przychodów podatników podatku od nieruchomości i zamieszkałych z nimi członków rodziny jest dochód z nieruchomości, który z uwagi na jego wysokość nie podlega w danym roku podatkowym opodatkowaniu podatkiem dochodowym - a wśród zamieszkałych razem z tymi podatnikami członków rodziny nie ma osób nie pracujących, zdolnych do pracy z wyjątkiem gospodyni domowej i osób do lat 24, pobierających naukę bądź odbywających praktykę zawodową.

5. Osobami zdolnymi do pracy w rozumieniu ust. 4 są kobiety do lat 55 i mężczyźni do lat 65 z wyjątkiem osób uznanych przez lekarza urzędowego za trwale niezdolnych do pracy bądź czasowo niezdolnych do pracy - w okresie ich niezdolności do pracy.

6. W przypadkach gdy nieruchomość stanowi współwłasność dwóch lub więcej osób, stosuje się stawki przewidziane w ust. 3, jeżeli podlegający podatkowi grunt jest co najmniej w 50% własnością osób, odpowiadających warunkom przewidzianym w ust. 4."

§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1952 r. i stosuje się również do dokonywanego w r. 1952 wymiaru podatku od nieruchomości za rok podatkowy 1951 r.