§ 1. - Zm.: rozporządzenie w sprawie szczegółowych czynności sądów w sprawach z zakresu międzynarodowego postępowania cywilnego oraz karnego w stosunkach międzynarodowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2009.207.1599

Akt jednorazowy

Wersja od: 8 grudnia 2009 r.

§ 1. W rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 stycznia 2002 r. w sprawie szczegółowych czynności sądów w sprawach z zakresu międzynarodowego postępowania cywilnego oraz karnego w stosunkach międzynarodowych (Dz. U. Nr 17, poz. 164 oraz z 2005 r. Nr 109, poz. 916) wprowadza się następujące zmiany:

1) § 5 otrzymuje brzmienie:

"§ 5. Występując do Ministra Sprawiedliwości o udzielenie tekstu prawa obcego, wyjaśnienie obcej praktyki sądowej lub o informację co do istnienia wzajemności w stosunkach z państwem obcym, sąd określa szczegółowo zagadnienie prawne wymagające wyjaśnienia. Sąd wskazuje ponadto datę, na którą stan prawny powinien być ustalony, oraz przesyła akta sprawy.";

2) w § 11 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

"1. Do pism podlegających doręczeniu za granicą dołącza się sporządzone przez tłumacza przysięgłego ich tłumaczenie na język urzędowy państwa wezwanego, a jeżeli w państwie wezwanym obowiązuje kilka języków urzędowych, na jeden z języków urzędowych miejsca, w którym ma zostać dokonane doręczenie, albo na inny język wskazany przez to państwo.";

3) w § 14 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

"1. Pisma podlegające wysłaniu do organów zagranicznych, przedstawicielstw dyplomatycznych, urzędów konsularnych państw obcych w Rzeczypospolitej Polskiej, przedstawicielstw dyplomatycznych lub urzędów konsularnych Rzeczypospolitej Polskiej podpisuje sędzia; w zakresie powierzonych czynności pisma może podpisywać referendarz sądowy.";

4) § 18 i 19 otrzymują brzmienie:

"§ 18. 1. Pisma podlegające wysłaniu za granicę prezesi sądów okręgowych i prezesi sądów apelacyjnych kierują do:

1) Ministra Sprawiedliwości, jeżeli mają być wysłane do państwa, z którym jest zawarta umowa międzynarodowa przewidująca porozumiewanie się sądów za pośrednictwem organów centralnych, albo do państwa, z którym jest brak stosunków dyplomatycznych,

2) właściwych sądów lub innych organów państw, z którymi zawarto umowy międzynarodowe przewidujące bezpośrednie porozumiewanie się sądów lub jeżeli taki sposób porozumiewania się dopuszcza prawo państwa wezwanego,

3) przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego Rzeczypospolitej Polskiej, w pozostałych przypadkach.

2. Wnioski o wydanie osób ściganych lub skazanych, o przejęcie lub przekazanie ścigania karnego oraz o przejęcie lub przekazanie osób skazanych do wykonania wyroku kieruje się w trybie określonym w ust. 1 pkt 1.

3. W sprawach cywilnych doręczenie pism osobom przebywającym albo mającym siedzibę za granicą może nastąpić również w innym trybie niż określony w ust. 1, jeżeli wynika to z obowiązujących przepisów.

§ 19. 1. W przypadku gdy prośba osoby przebywającej lub mającej siedzibę za granicą dotyczy wydania dokumentów albo udzielenia informacji poza toczącym się postępowaniem sądowym, od których należy się opłata, odpowiedź dla wnioskodawcy, wraz z przygotowanym dokumentem, przesyła się za pośrednictwem prezesa sądu okręgowego razem z pismem przewodnim, sporządzonym w dwóch egzemplarzach, z których jeden adresuje się do prezesa sądu okręgowego, a drugi - do przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego Rzeczypospolitej Polskiej. W piśmie przewodnim należy zamieścić prośbę o doręczenie korespondencji za pobraniem należnych opłat, których wysokość należy wskazać w tym piśmie.

2. Jeżeli w imieniu osoby, o której mowa w ust. 1, zwraca się przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny jej państwa w Rzeczypospolitej Polskiej, dokument przesyła się temu przedstawicielstwu lub urzędowi za pośrednictwem prezesa sądu okręgowego, wskazując wysokość opłaty i numer rachunku bankowego sądu, na który należy dokonać wpłaty.";

5) w dziale II rozdział 4 otrzymuje brzmienie:

"Rozdział 4

Sposób wykonywania czynności dotyczących osób korzystających z immunitetów i przywilejów dyplomatycznych i konsularnych oraz czynności z udziałem tych osób

§ 26. W razie wątpliwości, czy dana osoba korzysta w Rzeczypospolitej Polskiej z immunitetu, sąd może zwrócić się do Ministra Sprawiedliwości o stwierdzenie tej okoliczności, przesyłając jednocześnie akta sprawy.

§ 27. 1. W przypadku zrzeczenia się przez państwo obce lub organizację międzynarodową immunitetu przysługującego danej osobie sąd, po otrzymaniu zawiadomienia o zrzeczeniu, przesyła do Ministra Sprawiedliwości przeznaczony dla strony pozwanej lub uczestnika postępowania odpis pozwu lub wniosku i wezwanie na termin posiedzenia.

2. Wezwanie sporządza się według wzoru określonego w załączniku nr 1 lub 2 do rozporządzenia.

§ 28. 1. Pisma przeznaczone do doręczenia podmiotom korzystającym z immunitetu oraz innym osobom przebywającym w budynkach lub pomieszczeniach korzystających z nietykalności na podstawie ustaw, umów lub powszechnie ustalonych zwyczajów międzynarodowych przesyła się do Ministerstwa Spraw Zagranicznych za pośrednictwem Ministerstwa Sprawiedliwości.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do doręczania pism sądowych obywatelom polskim przebywającym za granicą, którzy korzystają z immunitetu dyplomatycznego lub konsularnego.

3. Pisma, o których mowa w ust. 1, nie mogą zawierać zagrożenia karą porządkową lub innymi środkami przymusu.

§ 29. 1. Jeżeli zachodzi potrzeba przesłuchania w charakterze świadka lub występowania w charakterze biegłego lub tłumacza członka misji dyplomatycznej korzystającego, w oparciu o prawo wewnętrzne lub postanowienia Konwencji wiedeńskiej o stosunkach dyplomatycznych, sporządzonej w Wiedniu dnia 18 kwietnia 1961 r. (Dz. U. z 1965 r. Nr 37, poz. 232), albo inne konwencje lub umowy międzynarodowe, z immunitetu dyplomatycznego, sąd zwraca się do tej osoby, za pośrednictwem Ministra Sprawiedliwości, o wyrażenie zgody.

2. W sprawach, w których zachodzi potrzeba przesłuchania w charakterze świadka lub występowania w charakterze biegłego członka urzędu konsularnego, sąd wzywa go bezpośrednio w trybie art. 44 Konwencji wiedeńskiej o stosunkach konsularnych, sporządzonej w Wiedniu dnia 24 kwietnia 1963 r. (Dz. U. z 1982 r. Nr 13, poz. 98), chyba że dwustronne konwencje konsularne zawarte przez Rzeczpospolitą Polską stanowią inaczej.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio, gdy zachodzi potrzeba przedstawienia przez osoby określone w tych przepisach pisemnych wyjaśnień, dokumentu lub przedmiotu oględzin.

4. Sąd, zwracając się o wyrażenie zgody, określa przedmiot przesłuchania i dołącza wezwanie ze wskazaniem proponowanego terminu przesłuchania.

5. Wezwanie sporządza się według wzoru określonego w załączniku nr 3 do rozporządzenia.

6. Prawidłowość sporządzenia wezwania sprawdza, przed jego wysłaniem, prezes sądu.

§ 30. Termin przesłuchania, poza przypadkami niecierpiącymi zwłoki, wyznacza się w taki sposób, aby między datą wysłania wezwania a zamierzonym przesłuchaniem upłynął okres umożliwiający osobie wezwanej dokładne zapoznanie się z treścią wezwania i przygotowanie się do przesłuchania.

§ 31. Osoba korzystająca z immunitetu nie ma obowiązku składania przyrzeczenia; nie uprzedza się jej również o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.";

6) § 35 otrzymuje brzmienie:

"§ 35. 1. Sąd ustala obywatelstwo osoby zamieszkałej lub przebywającej w Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie posiadanych przez nią dokumentów, w szczególności:

1) dowodu osobistego, paszportu lub stwierdzenia posiadania obywatelstwa polskiego, wydanych przez organ polski,

2) paszportu lub innego dokumentu tożsamości wydanego przez organ państwa obcego,

3) wydanej przed dniem 1 lipca 2001 r. karty stałego pobytu lub karty czasowego pobytu albo karty pobytu wydanej po dniu 1 lipca 2001 r.,

4) dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji dotyczącej statusu uchodźców, sporządzonej w Genewie dnia 28 lipca 1951 r. (Dz. U. z 1991 r. Nr 119, poz. 515 i 517), polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca, tymczasowego polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca oraz polskiego dokumentu tożsamości cudzoziemca,

5) dokumentów wydanych na podstawie ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o zasadach i warunkach wjazdu i pobytu obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej oraz członków ich rodzin na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 141, poz. 1180, z późn. zm.²⁾),

6) dokumentów wydanych na podstawie ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin (Dz. U. Nr 144, poz. 1043, z 2005 r. Nr 120, poz. 818 oraz z 2008 r. Nr 216, poz. 1367).

2. W razie wątpliwości co do dokumentu okazanego przez obywatela państwa obcego należy zwracać się o wyjaśnienie do Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców lub Komendanta Głównego Straży Granicznej.

3. Ustalenia obywatelstwa można dokonać także na podstawie informacji z rejestrów państwowych.

4. O ustaleniu obywatelstwa zgodnie z ust. 1 należy uczynić dokładną wzmiankę w protokole posiedzenia.";

7) po § 36 dodaje się § 36¹ w brzmieniu:

"§ 36¹. Przepisy § 35 i 36 stosuje się odpowiednio do ustalania obywatelstwa osób zmarłych.";

8) § 39 otrzymuje brzmienie:

"§ 39. 1. Wnioski o doręczenie pism i przesłuchanie obywateli polskich przebywających za granicą można kierować do przedstawicielstw dyplomatycznych lub urzędów konsularnych Rzeczypospolitej Polskiej w celu wykonania w ramach ich kompetencji. Do wniosku o przesłuchanie osoby można dołączyć druk protokołu przesłuchania i treść niezbędnych pouczeń.

2. Jeżeli osoba, która ma być przesłuchana, nie mieszka w miejscowości, w której znajduje się siedziba przedstawicielstwa dyplomatycznego lub urzędu konsularnego Rzeczypospolitej Polskiej, i istnieją podstawy do przyjęcia, że może nie dojść do jej przesłuchania w sposób określony w ust. 1, do wniosku dołącza się jego tłumaczenie sporządzone przez tłumacza przysięgłego.";

9) § 46 otrzymuje brzmienie:

"§ 46. We wnioskach o udzielenie pomocy prawnej kierowanych do sądu lub innego organu państwa obcego, w stosunkach z którym jest brak odpowiedniej umowy międzynarodowej, zamieszcza się zapewnienie wykonywania wniosków sądów lub innych organów tego państwa.";

10) § 53 otrzymuje brzmienie:

"§ 53. 1. Koszty powstałe w związku z udzieleniem pomocy prawnej ustala się w złotych polskich.

2. Skarb Państwa tymczasowo wykłada różnicę pomiędzy kosztami udzielenia pomocy prawnej a kwotą złożonej zaliczki.

3. Po wykonaniu wniosku należy rozliczyć koszty udzielenia pomocy prawnej.";

11) w § 66 w ust. 1 pkt 5 otrzymuje brzmienie:

"5) informacje o przedawnieniu karalności bądź wykonania kary, wraz ze wskazaniem daty upływu terminu przedawnienia.";

12) § 67 otrzymuje brzmienie:

"§ 67. Sąd sporządza wniosek wraz z załącznikami w dwóch egzemplarzach i przesyła go do Ministra Sprawiedliwości w celu nadania dalszego biegu na co najmniej 7 dni przed upływem terminu, na jaki organ państwa obcego zastosował tymczasowe aresztowanie wobec osoby ściganej w celu wydania.";

13) w § 68:

a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:

"3. Wniosek przesyła się do właściwego organu państwa obcego bezpośrednio lub za pośrednictwem Ministra Sprawiedliwości bądź Biura Międzynarodowej Współpracy Policji w Warszawie.",

b) dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu:

"4. Sąd, który uzyskał informację o tymczasowym aresztowaniu na terytorium innego państwa osoby ściganej w celu wydania, zawiadamia o tym Ministra Sprawiedliwości w ciągu 2 dni od dnia uzyskania takiej wiadomości, wskazując datę i okres zastosowania aresztu.

5. Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do zawiadomienia Ministra Sprawiedliwości o przypadkach, w których konieczne będzie wystąpienie o wydanie w związku z niemożnością przekazania osoby ściganej na podstawie europejskiego nakazu aresztowania.";

14) po § 69 dodaje się § 69¹ w brzmieniu:

"§ 69¹. Sąd, który wnioskował o wydanie, zawiadamia Ministra Sprawiedliwości, w ciągu 3 dni od dnia uzyskania takiej wiadomości, o wszystkich okolicznościach mających istotne znaczenie dla postępowania o wydanie, w szczególności o okolicznościach skutkujących brakiem celowości lub podstaw do kontynuowania procedury o wydanie, przesyłając w razie potrzeby kopie orzeczeń lub innych dokumentów.";

15) § 71 otrzymuje brzmienie:

"§ 71. W sprawach o przestępstwo popełnione na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez cudzoziemca, przeciwko któremu skierowano akt oskarżenia, sąd ustala dopuszczalność i ocenia celowość wystąpienia z wnioskiem o przejęcie ścigania przez właściwy organ państwa obcego. W przypadku oceny pozytywnej sąd sporządza wniosek i przekazuje go w dwóch egzemplarzach Ministrowi Sprawiedliwości.";

16) w § 77 dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1 i dodaje się ust. 2 w brzmieniu:

"2. Sąd, o którym mowa w ust. 1, gdy istnieją do tego podstawy, zawiadamia zakład karny, w którym skazany będzie odbywał karę, że nie może być on bez zgody państwa skazania ścigany, skazany ani pozbawiony wolności w celu wykonania kary za inne przestępstwo popełnione przed dniem przekazania niż to, w związku z którym nastąpiło jego przekazanie.";

17) w § 81 w ust. 1 w pkt 4 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 5 w brzmieniu:

"5) inne dokumenty mające znaczenie dla sprawy.";

18) załączniki nr 1 i 2 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone odpowiednio w załącznikach nr 1 i 2 do niniejszego rozporządzenia;

19) załączniki nr 4 i 5 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone odpowiednio w załącznikach nr 3 i 4 do niniejszego rozporządzenia;

20) załącznik nr 7 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 5 do niniejszego rozporządzenia;

21) załącznik nr 16 do rozporządzenia otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 6 do niniejszego rozporządzenia;

22) załączniki nr 25-27 do rozporządzenia otrzymują brzmienie określone odpowiednio w załącznikach nr 7-9 do niniejszego rozporządzenia.