§ 1. - Zm.: rozporządzenie w sprawie kart podatkowych dla drobnych rzemieślników oraz rozporządzenie w sprawie poboru w formie ryczałtu podatków obrotowego i dochodowego od osób prowadzących zakłady rzemieślnicze, wykonujących niektóre przemysły lub usługi albo trudniących się handlem.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1971.17.170

Akt jednorazowy

Wersja od: 13 lipca 1971 r.

§ 1. W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 31 maja 1969 r. w sprawie kart podatkowych dla drobnych rzemieślników (Dz. U. Nr 19, poz. 144) wprowadza się następujące zmiany:

1) w § 1 ust. 1 pkt 4 lit. f) otrzymuje brzmienie:

"f) innych zakładów, jeżeli świadczenia z usług tych zakładów nie przekraczają łącznie 5% rocznego obrotu zakładu rzemieślniczego zlecającego wykonanie usług",

2) dodaje się § 1a w brzmieniu następującym:

"§ 1a. 1. Na obszarze województw białostockiego, kieleckiego, koszalińskiego, olsztyńskiego, wrocławskiego i zielonogórskiego wzrost zatrudnienia o nie więcej niż dwie osoby nie wyłącza prawa do opłacania podatków obrotowego i dochodowego w formie karty podatkowej przez okres czterech lat od miesiąca, w którym nastąpił wzrost zatrudnienia, jeżeli osoby te zostały skierowane do pracy przez właściwy do spraw zatrudnienia organ prezydium powiatowej (miejskiej) rady narodowej lub zostały przyjęte do pracy za uprzednią zgodą tego organu, a łączna liczba zatrudnionych w zakładzie nie przekroczy trzech osób, nie licząc podatnika, jego małżonka i uczniów. Opłatę za kartę podatkową pobiera się w tym okresie w wysokości odpowiadającej dotychczasowej opłacie podwyższonej w ciągu pierwszych trzech lat o ¹/₂, a w ciągu czwartego roku o ³/₄ różnicy pomiędzy opłatą ustaloną w tabeli opłat za karty podatkowe lub w formie ryczałtu przy danym zatrudnieniu a dotychczasową opłatą za kartę podatkową.

2. Prezydia powiatowych (miejskich) rad narodowych oraz prezydia rad narodowych miast wyłączonych z województw na pozostałym obszarze kraju mogą wprowadzić zasady opodatkowania określone w ust. 1.

3. Prezydia powiatowych (miejskich) rad narodowych oraz prezydia rad narodowych miast wyłączonych z województw mogą uzależnić stosowanie zasad opodatkowania określonych w ust. 1 od wzrostu zatrudnienia o dwie kobiety lub o jednego mężczyznę i jedną kobietę.

4. Przepisów ust. 1 nie stosuje się, jeżeli podatnik zwolnił pracownika (pracowników) i faktycznie w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy nie nastąpił w jego zakładzie wzrost stanu zatrudnienia."