Zm.: rozporządzenie Ministra Komunikacji z dnia 30 października 1933 r. o patentach żeglarskich.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1935.54.349

Akt jednorazowy

Wersja od: 26 lipca 1935 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA KOMUNIKACJI

z dnia 1 lipca 1935 r.

w sprawie zmiany rozporządzenia Ministra Komunikacji z dnia 30 października 1933 r. o patentach żeglarskich, wydanego co do §§ 1, 2 i 3 w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych.

Na podstawie art. 8 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 6 marca 1928 r. o żegludze i spławie na śródlądowych drogach wodnych (Dz. U. R. P. Nr. 29, poz. 266), w brzmieniu ustalonem ustawą z dnia 18 lutego 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 25, poz. 215), oraz na podstawie art. 6 pkt. d) rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 21 maja 1932 r. w sprawie zniesienia urzędu Ministra Robót Publicznych (Dz. U. R. P. Nr. 51, poz. 479), zarządzam co następuje:

§ 1. W rozporządzeniu Ministra Komunikacji z dnia 30 października 1933 r. o patentach żeglarskich, wydanem co do §§ 1, 2 i 3 w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych (Dz. U. R. P. z 1934 r. Nr. 3, poz. 9), zmienionem częściowo rozporządzeniem Ministra Komunikacji, z dnia 3 października 1934 r. (Dz. U. R. P. Nr. 92, poz. 831), wprowadza się zmiany następujące:

1) ust. 2 § 4 otrzymuje brzmienie:

"Za czynności związane ze stwierdzaniem kwalifikacyj, potrzebnych do wykonywania zawodu żeglarskiego, pobiera się taksę egzaminacyjną w wysokości 30 zł od ubiegających się o patent żeglarski, uprawniający do kierowania statkami lub łodziami z własnym napędem mechanicznym, albo statkami lub łodziami bez takiego napędu o nośności ponad 100 tonn, a w wysokości 10 zł od ubiegających się o patent żeglarski, uprawniający do kierowania statkami lub łodziami bez własnego napędu mechanicznego o nośności 100 tonn lub mniejszej. Taksa egzaminacyjna przypada członkom komisji w równych częściach i powinna być wpłacona gotówką do Kasy Skarbowej na rachunek Ministerstwa Komunikacji Wojewódzka władza administracji ogólnej może zezwolić na uiszczenie taksy egzaminacyjnej ratami, a w przypadkach stwierdzonego ubóstwa ubiegającego się o patent żeglarski, zwolnić go zupełnie od uiszczania tej taksy.";

2) w § 5 ust. (1) lit. e) otrzymuje brzmienie:

"zaświadczeniem o nienotowaniu w rejestrze skazanych Ministerstwa Sprawiedliwości;";

3) w § 5 po ust. (1) dodaje się nowy ustęp, oznaczony w kolejności jako ust. (2), o następującem brzmieniu:

"Osoby, ubiegające się o patent żeglarski, uprawniający do kierowania statkami lub łodziami bez własnego napędu mechanicznego o nośności 100 tonn lub mniejszej, wolne są od obowiązku przedstawienia dowodów, wymienionych w ust. (1) p. 1) lit, c) id), powinny jednak wykazać się dowodem odbycia co najmniej 2-letniej pracy w zawodzie żeglarskim oraz umiejętnością czytania i pisania po polsku".

Dotychczasowe ustępy (2), (3) i (4) § 5 otrzymują kolejną numerację (3), (4) i (5).;

4) w dotychczasowym ust. (2) § 5 wyrazy:

"wymienione w poprzednim ustępie" zastępuje się wyrazami: "wymienione w ust. (1)";

5) w § 6 dodaje się drugie zdanie o brzmieniu następującem:

"Osoby, wymienione w § 5 ust. (2), wolne są od obowiązku dołączania do podania życiorysu, napisanego własnoręcznie";

6) ust. 2 § 13 otrzymuje następujące brzmienie:

"Osoby, wymienione w § 12 ust. (1) pkt. a) i b), tracą uprawnienie do otrzymania patentu żeglarskiego bez poddania się egzaminowi w celu stwierdzenia kwalifikacyj zawodowych, jeżeli nie wniosą podania o patent żeglarski do dnia 31 grudnia 1940 r.".

§ 2. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.