Złożenie przez Polskę dokumentu ratyfikacyjnego konwencji, zawartej między Austrją, Włochami, Polską, Rumunją, Królestwem Serbów, Chorwatów i Słoweńców i Czechosłowacją, dotyczącej uregulowania różnych kategoryj emerytur, które nie zostały uregulowane przez konwencję rzymską z dnia 6 kwietnia 1922 r., podpisanej w Wiedniu dnia 30 listopada 1923 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1931.8.42

Akt jednorazowy

Wersja od: 31 stycznia 1931 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

z dnia 7 stycznia 1931 r.

w sprawie złożenia przez Polskę dokumentu ratyfikacyjnego konwencji, zawartej między Austrją, Wiochami, Polską, Rumunją, Królestwem Serbów, Chorwatów i Słoweńców i Czechosłowacją, dotyczącej uregulowania różnych kategoryj emerytur, które nie zostały uregulowane przez konwencję rzymską z dnia 6 kwietnia 1922 r., podpisanej w Wiedniu dn. 30 listopada 1923 r.

Podaje się niniejszem do wiadomości, że w dniu 23 kwietnia 1929 roku złożony został Rządowi Austrjackiemu w imieniu Rządu Polskiego dokument ratyfikacyjny konwencji, zawartej między Austrją, Wiochami, Polską, Rumunją, Królestwem Serbów, Chorwatów i Słoweńców i Czechosłowacją, dotyczącej uregulowania różnych kategoryj emerytur, które nie zostały uregulowane przez konwencję rzymską z dnia 6 kwietnia 1922 r., podpisanej w Wiedniu dnia 30 listopada 1923 r., i że złożenie ostatniego dokumentu ratyfikacyjnego, przez Jugosławię, nastąpiło w dniu 12 maja 1930 r. (art. 22 konwencji).