Złożenie dokumentów ratyfikacyjnych konwencji o ograniczeniu fabrykacji i o uregulowaniu podziału środków odurzających oraz protokółu podpisania, podpisanych w Genewie dnia 13 lipca 1931 r. i aktów przystąpienia do tej konwencji.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.12.98

Akt jednorazowy

Wersja od: 12 lutego 1934 r.

OŚWIADCZENIE RZĄDOWE

z dnia 23 listopada 1933 r.

w sprawie złożenia dokumentów ratyfikacyjnych konwencji o ograniczeniu fabrykacji i o uregulowaniu podziału środków odurzających oraz protokółu podpisania, podpisanych w Genewie dnia 13 lipca 1931 r. i aktów przystąpienia do tej konwencji.

I.

Podaje się niniejszem do wiadomości, że w wykonaniu postanowień art. 28 konwencji o ograniczeniu fabrykacji i o uregulowaniu podziału środków odurzających, podpisanej wraz z protokółem podpisania w Genewie dnia 13 lipca 1931 r. złożone zostały w Sekretarjacie Ligi Narodów dokumenty ratyfikacyjne powyższej konwencji oraz protokółu podpisania w imieniu Rządu Polskiego w dniu 11 kwietnia 1933 r. oraz za Wolne Miasto Gdańsk w dniu 18 kwietnia 1933 r.

II.

Równocześnie podaje się do wiadomości, że w wykonaniu postanowień art. 28 wyżej wymienionej konwencji zostały złożone w Sekretarjacie Ligi Narodów w imieniu Rządów następujących krajów:

a) dokumenty ratyfikacyjne tejże konwencji z dołączonym do niej protokółem podpisania:

Niemcy	10 kwietnia 1933 r.
Stany Zjednoczone Ameryki	28 kwietnia 1932 r.
Belgja	10 kwietnia 1933 r.
z zastrzeżeniem, że ratyfikacja ta nie wiąże ani Kongo Belgijskiego, ani terytorjum Ruanda-Urundi, znajdującego się pod mandatem Belgji.
Wielka Brytanja i Irlandja Północna	1 kwietnia 1933 r.
z zastrzeżeniem, że Jego Królewska Mość nie bierze żadnego zobowiązania co się tyczy jakiejkolwiek z jego kolonij, jakichkolwiek protektoratów i terytorjów zamorskich, lub terytorjów pod zwierzchnictwem lub mandatem Jego Rządu w Zjednoczonem Królestwie.
Kanada	17 października 1932 r.
Indje	14 listopada 1932 r.
Brazylja	5 kwietnia 1933 r.
Chile	31 marca 1933 r.
Kostarika	5 kwietnia 1933 r.
Kuba	4 kwietnia 1933 r.
Republika Dominikańska	8 kwietnia 1933 r.
Egipt	10 kwietnia 1933 r.
Hiszpanja	7 kwietnia 1933 r.
Francja	10 kwietnia 1933 r.
Włochy	21 marca 1933 r.
Litwa	10 kwietnia 1933 r.
Meksyk	13 marca 1933 r.
przyczem Rząd Stanów Zjednoczonych Meksyku zastrzega sobie prawo nakazania, na swojem terytorjum, jak to już uczynił, środków bardziej ścisłych, niż ustanowione przez samą konwencję, zmierzających do ograniczenia hodowli, lub wyrobu, używania, posiadania, wwozu, wywozu i konsumpcji środków odurzających, do których odnosi się niniejsza konwencja.
Monako	20 marca 1933 r.
Holandja	22 maja 1933 r.
(z tem, że zastrzeżenie do § 2 art. 22 uczynione przy podpisaniu konwencji zostaje cofnięte) włącznie Indje Holenderskie Surinam i Curaçao.
Persja	28 września 1932 r.
Portugalja	17 czerwca 1932 r.
przyczem Rząd Portugalski czyni wszelkie zastrzeżenia, co się tyczy jego kolonij, co do możności dostarczania regularnie w terminie ściśle określonym statystyk kwartalnych, przewidzianych przez art. 13.
Rumunja	11 kwietnia 1933 r.
San - Marino	12 czerwca 1933 r.
Szwecja	12 sierpnia 1932 r.
Szwajcarja	10 kwietnia 1933 r.
Urugwaj	7 kwietnia ]933 r.

b) dokumenty ratyfikacyjne powyższej konwencji w imieniu Rządów niżej wymienionych Krajów w dniach następujących:

Gwatemala	1 maja 1933 r.
Czechosłowacja	12 kwietnia 1933 r.

III.

Jednocześnie podaje się do wiadomości, że w wykonaniu postanowień art. 29 powyższej konwencji zostały zgłoszone Sekretarzowi Generalnemu Ligi Narodów:

a) przystąpienia do tej konwencji i do protokółu podpisania w imieniu Rządów niżej wymienionych Krajów w dniach następujących:

Wolne Państwo Irlandji	11 kwietnia 1933 r.
Bułgarja	20 marca 1933 r.
Węgry	10 kwietnia 1933 r.
Nikaragua	16 marca 1932 r.
Peru	20 maja 1932 r.
Sudan	25 sierpnia 1932 r.
Turcja	3 kwietnia 1933 r.

b) przystąpienia do powyższej konwencji w imieniu Rządów niżej wymienionych Krajów w dniach następujących:

Haiti	4 maja 1933 r.
Salwador	7 kwietnia 1933 r.
z zastrzeżeniem, że Republika Salwadoru nie zgadza się na postanowienia art. 26 wobec tego, że niema żadnego motywu, aby udzielać Wysokim Układającym się Stronom możność wyłączenia od skutków konwencji ich kolonij, protektoratów i terytorjów zamorskich pod mandatem.

Republika Salwadoru nie zgadza się na zastrzeżenia zawarte w Nr. Nr. 5 i 6 deklaracyj, sformułowanych przez pełnomocników Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, dotyczących rządów nie uznanych przez Rząd tego kraju, zastrzeżenia, które, jego zdaniem, uchybiają suwerenności narodowej Salwadoru, którego obecny Rząd, chociaż nie uznany dotychczas przez Rząd Stanów Zjednoczonych, uznany został przez większą część krajów cywilizowanych świata; skoro te kraje uznały go, to są przekonane o jego całkowicie konstytucyjnym charakterze i o tem, że Rząd ten daje pełną i całkowitą gwarancję wykonywania swoich obowiązków międzynarodowych biorąc pod uwagę jednomyślne poparcie, zdecydowane i skuteczne, którem cieszy się ze strony wszystkich mieszkańców Republiki i obywateli tego kraju lub cudzoziemców w nim zamieszkałych (domicyljowanych).

Republika Salwadoru, szanująca ustroje wewnętrzne innych narodów uważa, że omawiana konwencja o charakterze ściśle higienicznym i humanitarnym nie dostarcza okazji odpowiedniej do formułowania zastrzeżeń o charakterze politycznym, jak te, które spowodowały niniejszą uwagę.

c) przystąpienie do protokółu podpisania powyższej konwencji w imieniu Rządu Czechosłowacji w dniu 12 kwietnia 1933 r.