Zgłaszanie zobowiązań wobec zagranicy oraz znajdującego się w kraju mienia cudzoziemców.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1950.23.206

Akt utracił moc

Wersja od: 6 września 1950 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA FINANSÓW

z dnia 24 maja 1950 r.

w sprawie zgłaszania zobowiązań wobec zagranicy oraz znajdującego się w kraju mienia cudzoziemców.

Na podstawie art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 26 kwietnia 1950 r. o zgłaszaniu zobowiązań wobec zagranicy oraz znajdującego się w kraju mienia cudzoziemców (Dz. U. R. P. Nr 21, poz. 182) zarządza się, co następuje:

§ 1. Za cudzoziemców uważa się osoby fizyczne i prawne mające miejsce zamieszkania lub siedzibę za granicą nie wyłączając zagranicznych oddziałów (filii, agentur, przedstawicielstw) przedsiębiorstw i instytucji krajowych.

§ 2. 1 Osoby fizyczne i prawne, mające miejsce zamieszkania lub siedzibę w kraju, obowiązane są zgłosić na piśmie lub ustnie Narodowemu Bankowi Polskiemu do dnia 31 grudnia 1950 r.:

1) zobowiązania własne lub osób przez nie reprezentowanych, a zamieszkałych bądź posiadających siedzibę w kraju, wobec cudzoziemców;

2) znajdujące się w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia w ich posiadaniu lub dzierżeniu, a stanowiące własność cudzoziemców, zagraniczne i krajowe środki płatnicze, klejnoty, platynę, złoto we wszelkiej postaci, zagraniczne i krajowe papiery wartościowe i kupony od takich papierów, książeczki oszczędnościowe i wkładkowe bez względu na ich wartość oraz inne ruchomości, jeżeli wartość ich przekracza zł 100.000;

3) prawa do nieruchomości, znajdujących się w ich posiadaniu lub zarządzie, przysługujące w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia cudzoziemcom, jeżeli wartość tych praw przekracza zł 100.000;

4) przysługujące w dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia cudzoziemcom prawa do udziałów w przedsiębiorstwach, mających siedzibę w kraju, nie wyłączając filii lub oddziałów przedsiębiorstw zagranicznych; do wykonania tego zgłoszenia obowiązany jest zarząd spółki handlowej albo kierownictwo filii lub oddziału, a w spółce cywilnej wspólnicy, którzy mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w kraju.

§  3.

1. Zobowiązania oraz prawa, o których mowa w § 2 pkt 1, 3 i 4, powstałe po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, należy zgłosić w terminie 30 dni od daty powstania prawa lub zobowiązania.

2. Mienie, o którym mowa w § 2 pkt 2, objęte w posiadanie lub dzierżenie po dniu wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, należy zgłosić w terminie 30 dni od daty objęcia w posiadanie lub dzierżenie.

§ 4. W zgłoszeniu należy podać:

1) tytuł i wysokość zobowiązania, walutę, w jakiej jest wyrażone, termin wymagalności, sposób i walutę spłaty, nazwisko (nazwę, firmę) i adres wierzyciela oraz rodzaj zabezpieczenia;

2) rodzaj środków płatniczych (pieniądze, czeki, weksle itp.), ich walutę i kwotę;

3) rodzaj złota nie przerobionego (monety, sztaby, odlewy itp.), jego wagę i próbę;

4) rodzaj i opis przedmiotów ze złota i klejnotów oraz ich wagę i wartość;

5) rodzaj, nazwę i ilość papierów procentowych i dywidendowych oraz kuponów od tych papierów, instytucję emitującą, walutę, na jaką te papiery opiewają, i ich wartość nominalną;

6) rodzaj i nazwę książeczek wkładkowych lub oszczędnościowych, wysokość i walutę wkładu:

7) ilość i wysokość udziałów w przedsiębiorstwie, rodzaj i adres przedsiębiorstwa, wykazany ostatnio zysk bilansowy, przypadający na udział cudzoziemca;

8) określenie prawa do nieruchomości, opis, miejsce położenia, obszar, stopień zabudowy nieruchomości, stan budynków, gatunek gleby, wartość;

9) nazwę, opis, miejsce przechowania, stopień zużycia ruchomości i ich wartość rynkową.

§ 5. 2 W wykonaniu obowiązku zgłoszenia osoby wymienione w § 2 obowiązane są na żądanie Narodowego Banku Polskiego udzielać wszelkich wyjaśnień i dostarczać wszelkich danych, dotyczących zobowiązań, mienia lub praw podlegających zgłoszeniu.

§ 6. Dowodem dopełnienia obowiązków, przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, jest zaświadczenie Narodowego Banku Polskiego.

§ 7. Od obowiązków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu są wolne:

1) osoby zobowiązane wobec cudzoziemców z tytułu transakcji handlowych, dokonywanych na podstawie pozwoleń przywozu lub wywozu, wydanych po dniu 1 stycznia 1946 r., albo z tytułu usług świadczonych w wykonaniu międzynarodowych umów gospodarczych;

2) obywatela państw, które takich obowiązków nie wprowadziły bądź nie wymagają ich dopełnienia od obywateli Państwa Polskiego;

3) a) uwierzytelnieni w Polsce przedstawiciele innych państw, przydani im urzędnicy i osoby pozostające u nich w służbie, o ile są obywatelami państwa wysyłającego,

b) osoby korzystające z przywilejów dyplomatycznych i specjalnych na podstawie umów międzynarodowych,

c) zawodowi konsulowie i funkcjonariusze konsulatów, będący obywatelami państwa wysyłającego;

4) instytucje ubezpieczeń społecznych w zakresie zobowiązań z tytułu świadczeń należnych osobom zamieszkałym za granicą;

5) państwowe przedsiębiorstwa, banki, zakłady i instytucje, przedsiębiorstwa pod zarządem państwowym, przedsiębiorstwa państwowo-spółdzielcze, centrale spółdzielni oraz spółki prawa cywilnego i handlowego, w których Skarb Państwa, przedsiębiorstwa państwowe lub osoby prawne prawa publicznego posiadają udział, wynoszący ponad 50% kapitału zakładowego.

§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie siedmiu dni od dnia ogłoszenia.

¹ § 2 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 25 października 1950 r. (Dz.U.50.51.477) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 września 1950 r.

² § 5 zmieniony przez obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 16 czerwca 1950 r. o sprostowaniu błędu (Dz.U.50.28.268).