Zawieszenie i zmiana w stosunku do pewnych kategoryj robotników, niektórych przepisów art. 2 ustawy o zabezpieczeniu na wypadek bezrobocia.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.79.772

Akt utracił moc

Wersja od: 18 kwietnia 1925 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRACY I OPIEKI SPOŁECZNEJ

z dnia 2 września 1924 r.

w sprawie zawieszenia i zmiany w stosunku do pewnych kategoryj robotników, niektórych przepisów art. 2 ustawy o zabezpieczeniu na wypadek bezrobocia.

Na mocy art. 38 ustawy z dnia 18 lipca 1924 r. o zabezpieczeniu na wypadek bezrobocia (Dz. U. R. P. № 67, poz. 650), zarządza się co następuje:

§ 1. Rozporządzenie niniejsze dotyczy następujących kategoryj robotników:

1) robotników, podlegających obowiązkowi zabezpieczenia na wypadek bezrobocia, których stosunek najmu pracy został rozwiązany przed wyznaczonym przez Ministra Pracy i Opieki Społecznej i ogłoszonym w "Monitorze Polskim" dniem rozpoczęcia akcji zabezpieczeniowej na danym terenie, oraz

2) 1 robotników, którzy reemigrowali bądź będą reemigrować do Polski pomiędzy dniem 1 stycznia 1923 r., a dniem 31 sierpnia 1925 r. i nie należą do emigrantów sezonowych

§ 2. W stosunku do wymienionych w § 1 niniejszego rozporządzenia kategoryj robotników zawiesza się przepis art. 2 ustawy o zabezpieczeniu na wypadek bezrobocia, dotyczący obowiązku pozostawania zabezpieczonego w stosunku najmu pracy przez 20 tygodni w 12 miesiącach przed dniem zgłoszenia rozwiązania tego stosunku, oraz przedłuża się zgodnie z poniższemi przepisami termin zgłoszeń w Państwowych Urzędach Pośrednictwa Pracy przez wymienionych kategorji robotników swego prawa do świadczeń.

§ 3. Wymienieni w punkcie 1 § 1 niniejszego rozporządzenia robotnicy mają prawo do otrzymywania zasiłków, przewidzianych ustawą o zabezpieczeniu na wypadek bezrobocia, o ile

a) w ciągu miesiąca od dnia rozpoczęcia akcji zabezpieczeniowej na danym terenie zostaną zarejestrowani przez odnośne Państwowe Urzędy Pośrednictwa Pracy, jako bezrobotni, oraz

b) udowodnią, że pozostawali w stosunku najmu pracy w przedsiębiorstwach wymienionych w art. 1 ustawy co najmniej przez 20 tygodni w okresie czasu po 1 lipca 1923 r.

§ 4. Wymienieni w punkcie 2 § 1 niniejszego rozporządzenia robotnicy mają prawo do otrzymywania zasiłków, przewidzianych ustawą o zabezpieczeniu na wypadek bezrobocia, o ile

a) 2 zostaną zarejestrowani przez odnośny państwowy urząd pośrednictwa pracy, jako bezrobotni w ciągu miesiąca od jednego z następujących terminów: dnia ogłoszenia niniejszego rozporządzenia lub dnia przekroczenia granicy lub dnia rozwiązania stosunku najmu pracy, wykonywanej po powrocie do kraju, oraz

b) udowodnią, że pozostawali w stosunku najmu pracy w kraju, zagranicą lub też w Kraju i zagranicą w przedsiębiorstwach, wymienionych w art. "i ustawy, co najmniej przez 20 tygodni w okresie czasu po 1 stycznia 1923 r. Jako dowody w tym względzie winny być przedstawiane bądź zaświadczenia właściwych zakładów pracy, bądź też potwierdzone przez polskie władze konsularne zaświadczenia zagranicznych robotniczych organizacyj zawodowych.

§ 5. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ § 1 pkt 2 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 30 marca 1925 r. (Dz.U.25.38.267) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 kwietnia 1925 r.

² § 4 lit. a) zmieniona przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 30 marca 1925 r. (Dz.U.25.38.267) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 kwietnia 1925 r.