Rozdział 10 - Zmiany w obowiązujących przepisach, przepisy przejściowe i końcowe - Zatrudnienie i bezrobocie.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1991.106.457

Akt utracił moc
Wersja od: 1 listopada 1994 r.

Rozdział  10

Zmiany w obowiązujących przepisach, przepisy przejściowe i końcowe

1. 
Zasiłki lub zasiłki szkoleniowe, przyznane bezrobotnym przed dniem wejścia w życie ustawy, wypłaca się na zasadach dotychczasowych przez okres do 3 miesięcy od dnia jej wejścia w życie, chyba że wcześniej zajdą okoliczności powodujące ich utratę.
2.  61
 Zasiłki, o których mowa w ust. 1, nie podlegają podwyższeniu w przypadku zmiany wysokości najniższego lub przeciętnego wynagrodzenia.

Okresy pobierania zasiłków, o których mowa w art. 21 ust. 2-4, liczy się poczynając od dnia wejścia w życie ustawy.

1. 
Zorganizowane na mocy art. 3 wojewódzkie i rejonowe urzędy pracy pozostają w siedzibach wojewódzkich i rejonowych biur pracy działających w dniu wejścia w życie ustawy.
2. 
Pracownicy wojewódzkich i rejonowych biur pracy stają się pracownikami odpowiednio wojewódzkich i rejonowych urzędów pracy z dniem ich zorganizowania.
3. 
Umowy najmu zawarte z wojewódzkimi i rejonowymi biurami pracy mają zastosowanie do wojewódzkich i rejonowych urzędów pracy przez czas określony w tych ustawach.
4. 
Mienie wojewódzkich i rejonowych biur pracy, służące w dniu wejścia w życie ustawy wykonywaniu ich zadań, przechodzi w zarząd odpowiednio wojewódzkich i rejonowych urzędów pracy z dniem ich zorganizowania.
5. 
Zobowiązuje się wojewodów i kierowników urzędów rejonowych do zapewnienia urzędom pracy warunków niezbędnych do wykonywania powierzonych zadań.
1. 
Do dnia 31 grudnia 1992 r. zadania wynikające z niniejszej ustawy realizują: Minister Pracy i Polityki Socjalnej, wojewodowie przy pomocy wojewódzkich biur pracy oraz kierownicy rejonowych biur pracy wchodzących w skład urzędów rejonowych.
2. 
Kompetencje przewidziane w ustawie dla kierowników wojewódzkich i rejonowych urzędów pracy wykonują odpowiednio wojewodowie i kierownicy rejonowych biur pracy. Organem wyższego stopnia w stosunku do rejonowego biura pracy jest wojewoda.
1. 
Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych organy zatrudnienia podwyższą wypłacane osobom fizycznym zasiłki należne za miesiąc styczeń 1992 r., których podstawę naliczenia stanowi wynagrodzenie ustalone według stawek lub kwot obowiązujących do dnia 31 grudnia 1991 r., przeliczając je w taki sposób, aby po potrąceniu podatku dochodowego nie były one niższe niż zasiłki za ten miesiąc przed przeliczeniem, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. 
Zasiłek po przeliczeniu, o którym mowa w ust. 1, nie może być wyższy niż 125% zasiłku przed przeliczeniem.

W ustawie z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1990 r. Nr 4, poz. 19, Nr 10, poz. 59 i Nr 51, poz. 298 oraz z 1991 r. Nr 83, poz. 372) w art. 8 ust. 5 otrzymuje brzmienie:

"5. Dodatek wyrównawczy jest wypłacany przez zakład pracy, w którym pracownik podjął pracę, przez okres nie dłuższy niż 6 miesięcy od dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn określonych w art. 1 ust. 1 i 2, w wysokości stanowiącej różnicę między wynagrodzeniami w poprzednim i nowym zakładzie pracy. Kwota dodatku wyrównawczego nie może przekraczać w miesiącu przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin. Wydatki z tego tytułu obciążają środki Funduszu Pracy."

W ustawie z dnia 17 grudnia 1974 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 143, z 1985 r. Nr 4, poz. 15, z 1986 r. Nr 42, poz. 202 oraz z 1989 r. Nr 4, poz. 21 i Nr 35, poz. 192) w art. 6 w ust. 2 w pkt 1 po wyrazach "działalność zarobkową" dodaje się wyrazy "lub uprawniony jest do zasiłku dla bezrobotnych".

W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz. 504 oraz z 1991 r. Nr 31, poz. 128 i Nr 73, poz. 321) w art. 8:

a)
dotychczasową treść oznacza się jako ust. 1,
b)
dodaje się ust. 2 w brzmieniu:

"2. Organ dokonujący wpisu do ewidencji działalności gospodarczej obowiązany jest odnotować ten wpis w dowodzie osobistym osoby podejmującej działalność gospodarczą."

1. 
Traci moc ustawa z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu (Dz. U. Nr 75, poz. 446, z 1990 r. Nr 9, poz. 57 i Nr 56, poz. 323 oraz z 1991 r. Nr 7, poz. 24 i Nr 46, poz. 201).
2. 
Do czasu uchwalenia ustawy budżetowej na rok 1992 składka na Fundusz Pracy opłacana jest w dotychczasowej wysokości.

Ustawa wchodzi w życie z pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym została ogłoszona, z tym że:

1)
art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 3 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 1993 r.,
2)
przepisy ustawy dotyczące zasiłku dla absolwentów szkół ogólnokształcących wchodzą w życie od dnia 1 września 1991 r.,
3)
przepisy ustawy dotyczące zasiłku przysługującego bezrobotnym kobietom za udokumentowane okresy, za które przysługiwałyby zasiłki z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, wchodzą w życie od dnia 1 lipca 1991 r.
61 Art. 61 ust. 2 zmieniony przez art. 4 pkt 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o zmianie niektórych ustaw dotyczących zatrudnienia oraz zaopatrzenia emerytalnego (Dz.U.92.21.84) z dniem 10 marca 1992 r.
62 Art. 64:

- zmieniony przez art. 4 pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o zmianie niektórych ustaw dotyczących zatrudnienia oraz zaopatrzenia emerytalnego (Dz.U.92.21.84) z dniem 10 marca 1992 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 12 ustawy z dnia 3 października 1992 r. (Dz.U.92.78.394) zmieniającej nin. ustawę z dniem 4 listopada 1992 r.