Zastosowanie złotego do opłat stemplowych od weksli.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.50.513

Akt utracił moc
Wersja od: 18 czerwca 1924 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRÓW SKARBU I SPRAWIEDLIWOŚCI W POROZUMIENIU Z MINISTREM PRZEMYSŁU I HANDLU
z dnia 19 maja 1924 r.
w sprawie zastosowania złotego do opłat stemplowych od weksli.

Na podstawie art. 5 lit. b) ustawy z dnia 6 grudnia 1923 r. (Dz. U. R. P. № 127 poz. 1044), §§ 10 i 13 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 kwietnia 1924 r. o zmianie ustroju pieniężnego (Dz. U. R. P. № 34 poz. 351) oraz art. 18 ustawy z dnia 26 października 1921 r. o opłatach stemplowych od weksli (Dz. U. R. P. z 1922 r. № 38 poz. 313) zarządza się co następuje;
W miejsce tabeli opłat stemplowych od weksli, ustanowionej w art. 1 ustawy z dnia 26 października 1921 r. (Dz. U. R. P. z 1922 r. № 38 poz. 313) w markach polskich, ustanawia się następującą tabelę w złotych:
Przy sumie wekslaStawka wynosi
do złotych:zł.gr.
3010
6020
9030
12040
15050
21070
3001-
400120
500150
600180
700210
800240
900270
1.0003-

Od każdego dalszego 1.000 zł. przypada opłata w kwocie 3 zł., przyczem niecały 1.000 zł. liczy się za cały.

Wymienioną w art. 1 ustępie czwartym powołanej ustawy o opłatach stemplowych od weksli i w § 2 rozporządzenia wykonawczego z dn. 13 maja 1922 r. (Dz. U. R. P. № 38 poz. 317) kwotę 500.000 mkp., określającą sumę weksla, wystawionego bez określenia kwoty długu (niewypełniony, weksel blanco), ostatnio ustaloną na 4.500.000.000 mkp. w § 4 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 18 lutego 1924 r. (Dz. U. R. P. № 19 poz. 194) przelicza się na 2.500 zł.
Kwoty kar pieniężnych, wymienione w art. 11 ustępie drugim powołanej ustawy o opłatach stemplowych od weksli, przelicza się:
a)
kwotę 10.000 mk. na 13 zł.
b)
kwotę, 500.000 mk. na 650 zł.
Oddzielnem rozporządzeniem Ministra Skarbu podane będą: opis i kategorje blankietów wekslowych zlotowych.
§ 3 rozporządzenia z dnia 13 maja 1922 r. wydanego celem wykonania ustawy z dnia 26 października 1921 r. o opłatach stemplowych od weksli (Dz. U. R. P. z r 1922 № 33, poz. 317) otrzymuje brzmienie następujące:

"Sumy pieniężne, służące za podstawą obliczenia opłaty, wyrażone w walucie zagranicznej, przelicza się na walutę polską według przeciętnego kursu giełdy warszawskiej w dniu bezpośrednio poprzedzającym dzień, w którym powstał obowiązek uiszczenia opłaty; jeśliby kurs ten w chwili obliczenia opłaty nie był jeszcze znany, to można przyjąć kurs przeciętny o jeden dzień wcześniejszy. O ile w dniach tych nie było notowania, dokonuje sit; przeliczenia według kursu, ustalonego po raz ostatni w ciągu okresu sześcio-miesięcznego, poprzedzającego dzień wskazany.

Jeśli w powyższym okresie nie było notowania, przyjmuje się wartość walut zagranicznych na podstawie wartości podanej przez obowiązanego do uiszczenia opłaty. Władza skarbowa może jednak zażądać od płatnika przedstawienia zaświadczenia jednej, z giełd, czynnych w Rzeczypospolitej, że wartość podana równa się rzeczywistej, lub może ustalić tę wartość w drodze dochodzeń, przeprowadzonych z urzędu.

W przypadkach, przewidzianych w art. 1 ustęp trzeci i w art. 8 ustęp pierwszy punkt 2) ustawy, za dzień powstania obowiązku do uiszczenia opłaty, uważa się - w celu ustalenia wartości walut zagranicznych - dzień faktycznego uiszczenia opłaty; jeśli opłaty w ustawowym terminie ośmiodniowym nie uiszczono-ostatni dzień tego terminu.

Jeśli suma weksla wyrażona jest w markach polskich, to przelicza się ją na złote, dzieląc przez 1.800.000".

Aż do dalszego zarządzenia wolno używać dotychczasowych blankietów wekslowych, w których suma opłaty jest wyrażona w markach polskich. W tym celu przelicza się sumę opłaty, ustaloną w złotych (§§ 1 i 2) na marki polskie, mnożąc przez 1.800.000 i zaokrąglając iloczyn-jeśli nie jest po-dzielny przez 10.000 - wzwyż na kwotę, która jest w ten sposób podzielna.
Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie 2 dniem ogłoszenia i obowiązuje na obszarze całej Rzeczypospolitej z wyjątkiem górnośląskiej części województwa śląskiego.