Rozdział 4 - Wprowadzenie projektu na grunt. - Zastosowanie uproszczonych przepisów technicznych przy znoszeniu służebności, obciążających dobra Ordynacji Zamoyskiej.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1927.43.383
Akt indywidualny Wersja od: 14 maja 1927 r.
IV.
Wprowadzenie projektu na grunt.
Wprowadzenie projektu na grunt.
§ 21.
Wprowadzenie projektu zniesienia służebności na grunt winno opierać się na stałych punktach, o których mowa w § 11 niniejszych przepisów i polega na wyznaczeniu na gruncie danych linijnych, wziętych z planszetu przy pomocy cyrkla i podziałki, uwzględniając linijny skurcz papieru.§ 22.
Jeżeli zaprojektowany obszar ma w obwodnicy krótkie boki, mniejsze od 100 m., to punkty końcowe tych linij należy połączyć jedną związkową linją, a punkty załamania boków krótkich określić zapomocą rzędnych od linji związkowej sposobem graficznym.§ 23.
Linje łamane należy wprowadzać na grunt tylko zapomocą taśmy bez użycia kątomierza; jeżeli tego uczynić nie można - przy pomocy kątów, obliczonych z czwartaków, wziętych z planszetów.§ 24.
Czwartaki należy brać z planszetu zapomocą przenośnika lub tablicy tangensów.§ 25.
Kierunki na gruncie należy wyznaczać przy pomocy kątomierza.§ 26.
Szkic projektu w całości lub częściami oraz cyfrowe dane, otrzymane z planszetu i obliczone kąty, na których będzie się opierało wprowadzenie projektu na grunt, należy wnieść do szkicownika, w celu posługiwania się temi danemi w polu.§ 27.
Czynności na gruncie należy rozpoczynać i kończyć od punktów stałych (§ 11) i pewnych (np. kopców).§ 28.
Przy pomocy danych, wziętych z planszetu, najpierw należy wyznaczać na gruncie ciągi, składające się z boków długich (§ 22). Odchylenie końca ostatniego boku od właściwego punktu na gruncie nie może przekraczać 1/100, 1/150 i 1/200 długości wyznaczonego ciągu, a to zależnie od warunków terenowych: niesprzyjających, średnich i sprzyjających pomiarowi.§ 29.
Jeżeli ostatni bok wyznaczonego ciągu jest dłuższy od 400 m. lub otrzymana odchyłka jest mniejsza od sumy 0,5 + 3 d, gdzie d oblicza się jak w § 16 instrukcji technicznej, stanowiącej załącznik do rozporządzenia Ministra Reform Rolnych z dnia 13 lutego 1925 r., wówczas należy przedostatni punkt łączyć bezpośrednio z punktem końcowym. W przeciwnym razie należy otrzymaną odchyłkę rozrzucić proporcjonalnie do długości boków przy pomocy linij równoległych do kierunku odchyłki linijnej, idąc wstecz ciągu.§ 30.
Załamania boków krótszych od 100 m. wyznaczać przy pomocy rzędnych, wziętych z planszetu, po uskutecznieniu czynności przepisanych w § 29. Tym samym sposobem należy wyznaczać i granice krzywolinijne. Długość rządnych we wszystkich wypadkach nie może przekraczać 50 m.§ 31.
Wyniki wyznaczenia projektu na gruncie, jak również otrzymaną odchyłką linijną i sposób jej rozrzucenia, należy notować w szkicowniku.§ 32.
Po dokonaniu czynności przewidzianych w §§ 21 - 31, załamania wszystkich granicznych linij należy utrwalić granicznemi znakami (§ 5) i sporządzić odpowiedni protokół graniczny.§ 33.
Do czynności związanych z wyznaczeniem projektu na gruncie należy wzywać właścicieli gruntów sąsiednich w trybie wskazanym w rozporządzeniu Ministra Reform Rolnych z dn. 2 czerwca 1924 r. o ustalaniu i wznawianiu zewnętrznych granic obszarów, podlegających przebudowie ustroju rolnego (Dz. U. R. P. № 55, poz. 551).§ 34.
Protokół graniczny z wyznaczenia na gruncie granic ekwiwalentu zaserwitutowego sporządza mierniczy prowadzący roboty i podpisują mierniczy oraz obecni przy czynnościach pomiarowych właściciele gruntów przyległych.Protokół sprawdza i poświadcza komisarz ziemski.
§ 35.
W protokóle granicznym należy opisywać ogólny kierunek granic, a także ilość boków i ustawionych znaków granicznych tak, aby zainteresowane strony miały zupełnie jasne przedstawienie opisanych granic obszaru zaserwitutowego, a sama treść protokółu niezbicie stwierdzała wydzielenie ekwiwalentu w granicach bezspornych.