§ 1. - Zastępcze ubezpieczenie pensyjne funkcjonarjuszy w służbie prywatnej i niektórych funkcjonarjuszy w służbie publicznej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.5.37

Akt utracił moc

Wersja od: 31 stycznia 1923 r.

§ 1. Ubezpieczenie zastępcze, przewidziane w § 64 ustawy z dnia 16 grudnia 1906 r. o ubezpieczeniu pensyjnem funkcjonarjuszy w służbie prywatnej i niektórych funkcjonarjuszy w służbie publicznej (austr. Dz. Ust. z r. 1907 № 1) w brzmieniu ustalonem rozporządzeniem cesarskiem z dnia 25 czerwca 1914 r. o ubezpieczeniu pensyjnem (austr. Dz. Ust. № 138), a następnie ustawą z dnia 10 czerwca 1921 r. (Dz. U. R. P. № 59, poz. 370), może być przeprowadzane wyłącznie przez zakłady zastępcze, działające na warunkach określonych w § 65 tejże ustawy.

Istniejące umowy zastępcze służbodawców, o ile mają zachować właściwość instytucji zastępczej, winny być przekształcone na zakłady zastępcze. Przekształcenie to może nastąpić na zakład zastępczy, przeznaczony dla ubezpieczenia funkcjonarjuszy jednego tylko służbodawcy lub też kilku służbodawców, którzy mają pokrewne umowy zastępcze.

Nowe zakłady zastępcze mogą powstać jedynie wskutek przekształcenia umów zastępczych.