Zasiłki wyrównawcze dla pracowników, przyjętych ze służby czesko-słowackich kolei państwowych do służby w przedsiębiorstwie "Polskie Koleje Państwowe".

Dziennik Ustaw

Dz.U.1939.65.435

Akt utracił moc

Wersja od: 1 kwietnia 1939 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 21 lipca 1939 r.

o zasiłkach wyrównawczych dla pracowników, przyjętych ze służby czesko-słowackich kolei państwowych do służby w przedsiębiorstwie "Polskie Koleje Państwowe".

Na podstawie art. 24 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 września 1926 r. o utworzeniu przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. R. P. z 1930 r. Nr 89, poz. 705) zarządza się, co następuje:

§ 1. Przyjęci ze służby czesko-słowackich kolei państwowych pracownicy przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe", których ostatnia płaca netto w służbie czesko-słowackich kolei państwowych, przeliczona na walutę polską w stosunku 16 złotych za 100 koron czeskich, była wyższa od uposażenia zasadniczego, należnego w służbie przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe" za miesiąc kwiecień 1939 r., otrzymują zasiek wyrównawczy w wysokości tej różnicy.

§ 2. Pracownikami przyjętymi ze służby czesko-słowackich kolei państwowych do służby w przedsiębiorstwie "Polskie Koleje Państwowe" są w rozumieniu rozporządzenia niniejszego pracownicy, przyjęci spośród urzędników, gażystów, podurzędników, sług, pracowników pomocniczych lub kandydatów na urzędników, gażystów, podurzędników bądź sługi czesko-słowackich kolei państwowych, do służby w przedsiębiorstwie "Polskie Koleje Państwowe" po dniu 1 października 1938 r., a przed dniem 1 kwietnia 1939 r., i z dniem tym mianowani pracownikami etatowymi lub zaliczeni w poczet pracowników stałych na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 1 stycznia 1934 r. o stosunku służbowym pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe" (Dz. U. R. P. Nr 4, poz. 23).

§ 3. Za ostatnią płacę netto w rozumieniu § 1 uważa się należne pracownikowi za ostatni miesiąc w służbie czesko-słowackich kolei państwowych; płacę służbową według stopnia i skali płac, u pracowników pomocniczych - płacę dzienną, a u kandydatów - adiutum, wraz z dodatkiem za trzylecia służby po osiągnięciu najwyższego stopnia płacy, dodatkiem miejscowym do płacy, dodatkiem na dzieci, dodatkiem uzupełniającym dla żonatych i dodatkiem wyrównawczym - po potrąceniu opłaty emerytalnej oraz podatku dochodowego.

§ 4. Nie wypłaca się zasiłku wyrównawczego w przypadkach, w których zasiłek ten miałby wynosić miesięcznie mniej niż 5 zł, jeżeli chodzi o pracowników, pobierających uposażenie grupy 7 i niższych lub uposażenie wedle kategoryj płacy, a mniej niż 10 zł, jeżeli chodzi o pobierających uposażenie grupy 6 i wyższych.

§ 5. Stawki miesięczne zasiłku wyrównawczego, przyznanego pracownikom etatowym, zaokrągla się do 5 zł lub do sumy podzielnej przez 5 w ten sposób, że sum poniżej 2 zł 50 gr nie uwzględnia się, sumy od 2 zł 50 gr wzwyż uzupełnia się do 5 zł. Stawki dzienne zasiłku wyrównawczego, przyznanego pracownikom stałym, zaokrągla się do najbliższej wyższej sumy podzielnej przez 5.

§ 6. Zasiłek wyrównawczy nie będzie wypłacany lub będzie odpowiednio zmniejszony, jeżeli pracownik:

1) otrzyma uposażenie wyższej grupy lub kategorii płacy;

2) otrzymuje dodatek funkcyjny lub lokalny;

3) otrzymuje uposażenie zmniejszone;

4) nie otrzymuje uposażenia.

§ 7. Wykonanie rozporządzenia niniejszego porucza się Ministrowi Komunikacji.

§ 8. Rozporządzenie niniejsze obowiązuje od dnia 1 kwietnia 1939 r.