§ 9. - Zasady zaszeregowania do grup uposażenia sędziów w sądownictwie powszechnem i administracyjnem, prokuratorów, oraz asesorów i aplikantów sądowych, tudzież dodatki lokalne i funkcjne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1933.102.782

Akt utracił moc

Wersja od: 1 września 1948 r.

§ 9. (1) Sędziowie i prokuratorzy, którzy tracą przy porównaniu dotychczasowej płacy netto z nowem uposażeniem więcej niż 7 % tej dotychczasowej płacy netto, pobierają zasiłek wyrównawczy.

(2) Przez nowe uposażenie rozumie się przyznane z dniem 1 lutego 1934 r. uposażenie zasadnicze nowej grupy wraz z dodatkiem lokalnym i funkcyjnym.

(3) Przez dotychczasową płacę netto rozumie się uposażenie, jakie przysługiwało w dniu 1 stycznia 1934 r. wraz z wszelkiemi dodatkami (regulacyjnym, ekonomicznym, mieszkaniowym, kresowym, wyrównawczym, funkcyjnym, służbowym i innemi stałemi dodatkami miesięcznemi), po potrąceniu podatku dochodowego, opłaty emerytalnej oraz opłaty na Fundusz Pracy.

(4) Zasiłek wyrównawczy wynosi różnicę między pełną stratą, a stratą 7 %, przyczem nie przysługuje temu, komu należałby się w kwocie poniżej 10 złotych. Kwotę zasiłku należy zaokrąglić do sumy podzielnej przez pięć, przyjmując kwotę od 2 zł 50 gr wzwyż za pięć złotych.

(5) Zasiłek wyrównawczy nie przysługuje lub podlega stosownemu zmniejszeniu w razie przejścia do wyższej grupy uposażenia, albo otrzymania dodatku funkcyjnego, niepobieranego uprzednio, lub pobieranego w niższym wymiarze.