§ 1. - Zasady uznawania rzemieślników za świadczących usługi dla ludności lub rolnictwa oraz określenie działalności rzemieślników zrównanej z działalnością usługową w zakresie uprawnień rentowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1965.26.178

Akt utracił moc

Wersja od: 29 czerwca 1965 r.

§  1.

1. Za rzemieślników świadczących usługi dla ludności lub rolnictwa uznaje się rzemieślników wykonujących następujące rzemiosła:

1) optykę, rusznikarstwo, tele- i radiomechanikę, zegarmistrzostwo, szewstwo ortopedyczne, wulkanizatorstwo, ciesielstwo, dekarstwo, studniarstwo, zduństwo, chemiczne czyszczenie i farbowanie, fryzjerstwo, fotografowanie,

2) szklarstwo w zakresie szklenia otworów budowlanych oraz krawiectwo damskie, krawiectwo męskie i szewstwo - wykonywane na podstawie karty rzemieślniczej,

3) kowalstwo, kołodziejstwo i murarstwo - w miejscowościach do 10 tys. mieszkańców.

2. Za rzemieślników świadczących usługi dla ludności lub rolnictwa uznaje się w rozumieniu niniejszego rozporządzenia również tych rzemieślników, którzy w ramach prowadzonego przez nich rzemiosła wykonują świadczenia zaliczone do usług na podstawie obowiązujących przepisów o usługach dla ludności i rolnictwa, polegające na naprawach, konserwacji, uszlachetnianiu, wytwarzaniu na indywidualne zamówienia przedmiotów z powierzonego materiału lub określonych przedmiotów z materiału własnego, jeżeli wysokość obrotu z tytułu świadczenia tych usług w stosunku do ogólnego obrotu osiąganego z wykonywania rzemiosła wynosi co najmniej 50% w miejscowościach do 10 tys. mieszkańców oraz 60% w pozostałych miejscowościach.