Rozdział 3 - Świadczenie usług transgranicznych - Zasady uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2008.63.394

Akt utracił moc

Wersja od: 30 sierpnia 2014 r.

Rozdział  3

Świadczenie usług transgranicznych

Art.  29. 

1. Właściwy organ, z zastrzeżeniem art. 31, nie wszczyna postępowania w sprawie uznania kwalifikacji, a wszczęte postępowanie umarza w przypadku usługodawcy, który:

1) wykonuje ten sam zawód lub działalność w innym państwie członkowskim będącym państwem siedziby usługodawcy lub

2) przez dwa lata w czasie odpowiadającym pełnemu wymiarowi czasu pracy lub odpowiednio dłużej w przypadku wykonywania zawodu lub działalności w niepełnym wymiarze czasu pracy, w okresie ostatnich dziesięciu lat, wykonywał zawód lub działalność, które w państwie siedziby usługodawcy nie są regulowane, lub

3) odbył kształcenie regulowane.

2. W ramach świadczenia usługi transgranicznej od usługodawcy nie wymaga się uzyskania pozwolenia na dopuszczenie do wykonywania zawodu regulowanego lub działalności, wydawanego przez organizację zawodową lub właściwy organ, członkostwa w organizacji zawodowej, rejestracji w organizacji zawodowej lub wpisu do rejestru zawodowego prowadzonego przez właściwy organ.

3. Właściwy organ, organizacje i instytucje mogą, w celu ułatwienia stosowania przepisów dyscyplinarnych obowiązujących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wprowadzić uproszczoną tymczasową rejestrację lub członkostwo w organizacji, lub instytucji zawodowej, jeżeli nie spowoduje to poniesienia dodatkowych kosztów przez usługodawcę, opóźnień lub utrudnień w świadczeniu usługi. Kopie dokumentów, o których mowa w art. 30, oraz decyzji, o której mowa w art. 31 ust. 4, właściwy organ przekazuje organizacji zawodowej, o której mowa w art. 8.

4. Usługodawca nie ma obowiązku rejestracji swojej działalności w systemie ubezpieczeń społecznych celem dokonywania rozliczeń związanych z transgranicznym świadczeniem usługi na rzecz osób ubezpieczonych. Usługodawca zobowiązany jest poinformować Zakład Ubezpieczeń Społecznych o świadczeniu usługi transgranicznej przed jej rozpoczęciem, a w nagłych wypadkach - po zakończeniu jej świadczenia.

5. Usługodawca podlega przepisom ustawowym, administracyjnym i dyscyplinarnym, które są bezpośrednio związane z ochroną i bezpieczeństwem konsumentów oraz dotyczą sposobu wykonywania danego zawodu regulowanego lub działalności, w tym przepisom odnoszącym się do definicji zawodu lub działalności, używania tytułów zawodowych i poważnych uchybień zawodowych.

Art.  30. 

1. Przed rozpoczęciem świadczenia usług transgranicznych po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej usługodawca przedkłada właściwemu organowi pisemne oświadczenie o zamiarze świadczenia danej usługi transgranicznej, zawierające informacje o posiadanej polisie ubezpieczeniowej lub innych środkach indywidualnego lub zbiorowego ubezpieczenia w związku z wykonywaniem danego zawodu, obowiązujących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Usługodawca zamierzający świadczyć usługi transgraniczne w kolejnych latach przedkłada oświadczenie, o którym mowa w ust. 1, ponownie w każdym roku, w którym zamierza świadczyć te usługi.

3. W przypadku świadczenia usługi po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz w przypadku istotnej zmiany sytuacji potwierdzonej dokumentami, właściwy organ może wymagać dołączenia do oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, następujących dokumentów:

1) dokumentu potwierdzającego obywatelstwo usługodawcy;

2) zaświadczenia potwierdzającego, że usługodawca zgodnie z prawem wykonuje zawód lub działalność w innym państwie członkowskim oraz że w chwili składania zaświadczenia nie obowiązuje go zakaz - nawet tymczasowy, wykonywania zawodu lub działalności;

3) dokumentów potwierdzających kwalifikacje zawodowe;

4) dokumentu potwierdzającego wykonywanie przez usługodawcę danego zawodu regulowanego lub działalności przez co najmniej dwa lata w okresie ostatnich dziesięciu lat albo kształcenie regulowane - w przypadku określonym w art. 29 ust. 1;

5) zaświadczenie o niekaralności, jeżeli jest wymagane od obywateli Rzeczypospolitej Polskiej zamierzających wykonywać zawód regulowany lub działalność, związane z bezpieczeństwem publicznym.

Art.  31. 

1. W przypadku zawodów regulowanych i działalności związanych ze zdrowiem lub bezpieczeństwem publicznym, których niewłaściwe wykonywanie mogłoby narażać osoby, wobec których usługa jest świadczona, na poważne niebezpieczeństwo lub powstanie poważnej szkody dla zdrowia, właściwy organ, gdy jest to niezbędne, może wszcząć postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji, jeżeli usługodawca zamierza świadczyć na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej daną usługę po raz pierwszy.

2. Prezes Rady Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, zawody, o których mowa w ust. 1, mając na uwadze zapewnienie właściwego świadczenia usług w zawodach związanych ze zdrowiem lub bezpieczeństwem publicznym.

3. W przypadku gdy występują zasadnicze różnice pomiędzy kwalifikacjami zawodowymi usługodawcy a kształceniem lub szkoleniem wymaganym w Rzeczypospolitej Polskiej, mające wpływ na bezpieczeństwo lub zdrowie publiczne, właściwy organ umożliwi usługodawcy przystąpienie do testu umiejętności.

4. Właściwy organ, w terminie miesiąca od dnia otrzymania oświadczenia, o którym mowa w art. 30, wraz z załączonymi dokumentami, wydaje decyzję w sprawie uznania kwalifikacji albo wydaje decyzję o odstąpieniu od sprawdzenia kwalifikacji zawodowych usługodawcy.

5. W przypadku gdy wydanie decyzji o sprawdzeniu kwalifikacji usługodawcy albo o odstąpieniu od sprawdzenia jego kwalifikacji nie jest możliwe w terminie miesiąca od dnia otrzymania oświadczenia, o którym mowa w art. 30, właściwy organ poinformuje usługodawcę w tym terminie o przyczynach opóźnienia oraz o przewidywanym terminie wydania decyzji. Wydanie decyzji następuje nie później niż w terminie dwóch miesięcy od dnia otrzymania przez właściwy organ dokumentów, o których mowa w art. 30 ust. 3.

6. Brak decyzji właściwego organu w terminach określonych w ust. 5 oznacza, że usługodawca może rozpocząć świadczenie usług transgranicznych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art.  32. 

1. Usługodawca w trakcie świadczenia usług transgranicznych posługuje się tytułem ustalonym dla danego zawodu, jeżeli taki tytuł istnieje w państwie członkowskim, w którym usługodawca ma swoją siedzibę. Tytuł podaje się w języku urzędowym lub jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego siedziby usługodawcy, w sposób uniemożliwiający pomylenie go z tytułem ustalonym dla tego zawodu w Rzeczypospolitej Polskiej. W przypadku braku takiego tytułu w państwie członkowskim, w którym usługodawca ma swoją siedzibę, podaje się informacje o uzyskanych kwalifikacjach w języku urzędowym lub jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego siedziby usługodawcy, wraz z podaniem nazwy i siedziby instytucji, która wydała dyplom lub inny dokument, potwierdzający uzyskanie formalnych kwalifikacji.

2. W przypadku gdy kwalifikacje usługodawcy zostały sprawdzone w trybie przewidzianym w art. 31, usługodawca świadczy usługi transgraniczne używając tytułu ustalonego dla danego zawodu w Rzeczypospolitej Polskiej.

Art.  33. 

1. Właściwy organ może zwracać się do właściwych organów państwa członkowskiego, w którym usługodawca ma swoją siedzibę, o przedstawienie informacji potwierdzających, że usługodawca wykonuje działalność zgodnie z prawem, w sposób należyty oraz że nie zostały na niego nałożone kary dyscyplinarne lub nie został skazany prawomocnym wyrokiem sądu w związku z prowadzeniem działalności.

2. Właściwy organ, na wniosek państwa członkowskiego, wymienia informacje pomocne przy rozpatrywaniu skarg składanych na usługodawców przez usługobiorców. Usługobiorca, który złożył skargę, jest informowany o sposobie rozpatrzenia skargi.

Art.  34. 

Właściwy organ, w przypadku świadczenia usług transgranicznych na podstawie tytułu, o którym mowa w art. 32 ust. 1, lub na podstawie formalnych kwalifikacji usługodawcy, może wymagać, aby usługodawca przekazał usługobiorcy również następujące informacje:

1) w przypadku gdy usługodawca jest wpisany do rejestru przedsiębiorców lub innego rejestru - wskazanie rejestru, numeru w rejestrze lub innych danych zawartych w rejestrze, pozwalających na identyfikację usługodawcy;

2) w przypadku gdy w państwie członkowskim, w którym usługodawca ma swoją siedzibę, jest wymagane pozwolenie na wykonywanie danego zawodu lub działalności - o nazwie i siedzibie organu nadzorującego;

3) o organizacji zawodowej lub innej instytucji, w której jest zarejestrowany usługodawca;

4) dotyczące tytułu zawodowego lub - w przypadku gdy taki tytuł nie istnieje, informacje o kwalifikacjach usługodawcy oraz nazwie państwa członkowskiego, w którym zostały uzyskane;

5) w przypadku gdy usługodawca wykonuje zawód lub działalność, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - o numerze identyfikacji podatkowej, o którym mowa w przepisach o podatku od towarów i usług;

6) szczegółowe dane dotyczące polisy ubezpieczeniowej lub innych środków indywidualnego lub zbiorowego ubezpieczenia w związku z wykonywaniem danego zawodu lub działalności, obowiązujących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.