Zasady udzielania pomocy lekarskiej na podstawie dekretu z dnia 14 kwietnia 1948 r. o zasiłkach i pomocy dla żołnierzy Wojska Polskiego, żołnierzy i funkcjonariuszów służby bezpieczeństwa publicznego, członków Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej - oraz ich rodzin.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.24.163

Akt utracił moc

Wersja od: 1 maja 1948 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ZDROWIA

z dnia 29 marca 1949 r.

wydane w porozumieniu z Ministrami: Obrony Narodowej, Administracji Publicznej, Bezpieczeństwa Publicznego, Skarbu oraz Pracy i Opieki Społecznej w sprawie zasad udzielania pomocy lekarskiej na podstawie dekretu z dnia 14 kwietnia 1948 r. o zasiłkach i pomocy dla żołnierzy Wojska Polskiego, żołnierzy i funkcjonariuszów służby bezpieczeństwa publicznego, członków Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej - oraz ich rodzin.

Na podstawie art. 9 ust. 2 dekretu z dnia 14 kwietnia 1948 r. o zasiłkach i pomocy dla żołnierzy Wojska Polskiego, żołnierzy i funkcjonariuszów służby bezpieczeństwa publicznego, członków Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej - oraz ich rodzin (Dz. U. R. P. Nr 21, poz. 139) zarządza się, co następuje:

§ 1. Artykuły powołane w rozporządzeniu niniejszym bez bliższego określenia oznaczają artykuły dekretu z dnia 14 kwietnia 1948 r. o zasiłkach i pomocy dla żołnierzy Wojska Polskiego, żołnierzy i funkcjonariuszów służby bezpieczeństwa publicznego, członków Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej - oraz ich rodzin.

§ 2. Osoby, które na podstawie art. 4 ust. 1 i 2 w związku z art. 9 ust. 1 lit. a) uzyskały prawo do bezpłatnej pomocy lekarskiej na koszt Skarbu Państwa, korzystają z leczenia ambulatoryjnego, domowego i zakładowego.

Świadczenia lecznicze - w zakresie przysługującym ubezpieczonym na wypadek choroby członkom ubezpieczalni społecznej - udzielane są osobom określonym w ust. 1, zwolnionym ze służby, przez czas trwania uszkodzenia zdrowia, nie dłużej jednak niż w ciągu jednego roku od dnia zwolnienia ze służby.

§ 3. Świadczeń leczniczych udzielają:

a) w zakresie leczenia ambulatoryjnego i domowego - ubezpieczalnie społeczne;

b) w zakresie leczenia zakładowego - szpitale, będące zakładami społecznymi służby zdrowia.

§ 4. W razie zbiegu uprawnień do pomocy lekarskiej na podstawie art. 9 ust. 1 lit. a) z uprawnieniami z tytułu ubezpieczenia na wypadek choroby, ubezpieczalnia społeczna udziela świadczeń na własny rachunek przez czas przewidziany w ustawie o ubezpieczeniu społecznym, po wyczerpaniu zaś tego okresu - na rachunek Skarbu Państwa.

§ 5. Świadczenia lecznicze udzielane są na podstawie:

a) orzeczenia komisji lekarskiej, wymienionej w art. 4 ust. 5, stwierdzającego, że uprawniony do pomocy lekarskiej utracił w związku przyczynowym ze służbą zdolność do służby i do pracy zarobkowej oraz

b) zaświadczenia, wydanego przez ostatnią władzę przełożoną uprawnionego do pomocy lekarskiej, stwierdzającego fakt i datę zwolnienia go ze służby tudzież, że zwolnienie to nastąpiło wskutek utraty zdolności do służby określonej w orzeczeniu wymienionym pod lit. a).

§ 6. Kwalifikowanie i kierowanie do leczenia zakładowego przeprowadzają ubezpieczalnie społeczne w trybie ustalonym dla ubezpieczonych na wypadek choroby.

§ 7. Rozrachunki ze Skarbem Państwa z tytułu udzielonej przez ubezpieczalnie społeczne pomocy leczniczej odbywają się na zasadach i w trybie określonym dla rozrachunków za leczenie inwalidów wojennych.

Rozrachunki ze Skarbem Państwa za leczenie w zakładach społecznych służby zdrowia, z wyjątkiem zakładów ubezpieczalni społecznych, prowadzić będą te zakłady z wojewódzkimi władzami administracji ogólnej (wydział opieki społecznej).

§ 8. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą obowiązującą od dnia 1 maja 1948 r.