Zasady tworzenia zakładowych systemów wynagradzania przez przedsiębiorstwa górnictwa surowców chemicznych i mineralnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1986.29.142

Akt utracił moc

Wersja od: 2 lutego 1988 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 7 lipca 1986 r.

w sprawie zasad tworzenia zakładowych systemów wynagradzania przez przedsiębiorstwa górnictwa surowców chemicznych i mineralnych.

Na podstawie art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. o zasadach tworzenia zakładowych systemów wynagradzania (Dz. U. Nr 5, poz. 25) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie dotyczy przedsiębiorstw górnictwa surowców chemicznych i mineralnych, których pracownicy są objęci zasadami wynagradzania określonymi w uchwale nr 250 Rady Ministrów z dnia 30 listopada 1982 r. w sprawie zmiany niektórych zasad wynagradzania pracowników zatrudnionych w przemyśle węglowym.

§  2.

1. Przez przedsiębiorstwa górnictwa surowców chemicznych i mineralnych, zwane dalej "przedsiębiorstwami", rozumie się:

1) kopalnie podziemne soli kamiennej, barytu, anhydrytu, gipsu i glin szlachetnych,

3) kopalnie odkrywkowe i otworowe siarki i soli, ziemi krzemionkowej, diatomitów, kaolinów oraz piasków szklarskich i glin szlachetnych o statusie przedsiębiorstwa państwowego.

2. Przepisy rozporządzenia dotyczą także:

1) Kopalni Podziemnej "Żarów" - zakładu w Zespole Zakładów Płytek Ceramicznych "Opoczno",

2) Przedsiębiorstwa Specjalistycznego Górnictwa Surowców Chemicznych "Hydrokop",

3) Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Przemysłu Siarkowego "Siarkopol",

4) Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Górnictwa Surowców Chemicznych "Chemkop",

5) Przedsiębiorstwa Produkcji i Spedycji Kopalin Chemicznych "Siarkopol",

6) Kopalni i Zakładu Przeróbczego Surowców Chemicznych "Mikrogram",

7) Kopalń Soli i Zakładów Remontowych w Wapnie,

8) Przedsiębiorstwa Organizacji Produkcji Górnictwa Surowców Chemicznych "Orekop".

§ 3. Do przedsiębiorstw stosuje się przepisy ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. o zasadach tworzenia zakładowych systemów wynagradzania (Dz. U. Nr 5, poz. 25), zwanej dalej "ustawą", z uwzględnieniem przepisów rozporządzenia.

§  4.

1. Podstawa wymiaru dodatkowych wynagrodzeń za pracę w godzinach nadliczbowych, w porze nocnej, w warunkach szkodliwych dla zdrowia, szczególnie uciążliwych lub niebezpiecznych oraz wynagradzania za czas niezawinionego przez pracownika przestoju nie może być niższa od najniższego wynagrodzenia pracowników przedsiębiorstw, określonego przez Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego w porozumieniu z Ministrem Pracy, Płac i Spraw Socjalnych, wyrażonego stawką wynagrodzenia zasadniczego dla pierwszej kategorii zaszeregowania stosowanej tabeli płac.

2. Stawki stosowanej tabeli płac, o której mowa w ust. 1, dla pracowników zatrudnionych pod ziemią i na powierzchni w przedsiębiorstwach nie mogą być wyższe od stawek stosowanych tabel płac dla pracowników zatrudnionych pod ziemią i na powierzchni w przedsiębiorstwach przemysłu węglowego.

§  5.

1. Minister Przemysłu Chemicznego i Lekkiego w porozumieniu z Federacją Związków Zawodowych Górników spowoduje opracowanie przez przedsiębiorstwa systemów wynagradzania odpowiadających przepisom ustawy.

2. Systemy wynagradzania wprowadza się na podstawie porozumień. Szczegółowe zasady i tryb zawierania oraz rozwiązywania tych porozumień określi Minister Pracy, Płac i Spraw Socjalnych w porozumieniu z Federacją Związków Zawodowych Górników.

§  6.

1. 1 Miesięczne stawki wynagrodzenia zasadniczego dla kierowników zakładów pracy, o którym mowa w art. 9 ust. 4 ustawy, nie mogą być wyższe dla:

1) zatrudnionych pod ziemią od:

a) 63.000 zł - w przedsiębiorstwach zaliczanych do kategorii specjalnej,

b) 58.000 zł - w przedsiębiorstwach zaliczanych do kategorii pierwszej,

c) 54.000 zł - w przedsiębiorstwach zaliczanych do kategorii drugiej,

d) 50.000 zł - w przedsiębiorstwach zaliczanych do kategorii trzeciej,

2) zatrudnionych na powierzchni od:

a) 57.000 zł - w przedsiębiorstwach zaliczanych do kategorii specjalnej,

b) 52.000 zł - w przedsiębiorstwach zaliczanych do kategorii pierwszej,

c) 49.000 zł - w przedsiębiorstwach zaliczanych do kategorii drugiej,

d) 46.000 zł - w przedsiębiorstwach zaliczanych do kategorii trzeciej.

2. Przy zaliczaniu przedsiębiorstw do kategorii, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio kryteria ustalone przez Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego w przepisach wydanych na podstawie art. 10 ust. 5 ustawy.

3. Organ uprawniony do przyznawania wynagrodzeń kierownikowi ustala wysokość wynagrodzenia zasadniczego, z uwzględnieniem wysokości premii (innego składnika wynagrodzenia o charakterze premii) wypłacanej w ciężar kosztów, przewidzianej w porozumieniu.

4. 2 (skreślony).

5. 3 (skreślony).

6. Pracownikom zatrudnionym na kierowniczych i innych samodzielnych stanowiskach pracy określonych w dotychczasowych przepisach przysługują dodatki za pracę:

1) w niedziele i święta ustawowo wolne od pracy,

2) w godzinach nadliczbowych

na warunkach określonych w Kodeksie pracy i przepisach wykonawczych wydanych na jego podstawie, z zastrzeżeniem ust. 7.

7. W odniesieniu do kierowników zakładów pracy, ich zastępców i głównych księgowych dodatki przysługują jedynie za pracę w niedziele i święta (ust. 6 pkt 1), jeżeli praca ta jest wykonywana w ramach podwyższonego wymiaru czasu pracy dla całego przedsiębiorstwa.

§  7.

1. Podstawę wymiaru specjalnego wynagrodzenia, przewidzianego w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1981 r. w sprawie szczególnych przywilejów dla pracowników górnictwa - Karta Górnika (Dz. U. z 1982 r. Nr 2, poz. 13), stanowi:

1) dla pracowników zatrudnionych przed dniem wejścia w życie porozumienia - stawka wynagrodzenia zasadniczego, jaką pracownik otrzymał przed dniem wejścia w życie porozumienia,

2) dla pracowników zatrudnionych w dniu wejścia w życie porozumienia lub po tym dniu - stawka wynagrodzenia zasadniczego, jaką pracownik otrzymałby przed dniem wejścia w życie porozumienia zakładowego systemu wynagradzania na podstawie dotychczasowych przepisów.

2. Specjalne wynagrodzenie, o którym mowa w ust. 1, ustala się ryczałtowo w stawkach kwotowych i określa się w porozumieniu.

3. Do przedsiębiorstw nie stosuje się przepisów art. 16 ustawy.

§  8.

1. Wysokość nagrody jubileuszowej, o której mowa w art. 17 ust. 2 ustawy, wynosi:

1) po 15 latach pracy - 75% podstawy wymiaru,

2) po 20 latach pracy - 100% podstawy wymiaru,

3) po 25 latach pracy - 150% podstawy wymiaru,

4) po 30 latach pracy - 200% podstawy wymiaru,

5) po 35 latach pracy - 250% podstawy wymiaru,

6) po 40 latach pracy - 300% podstawy wymiaru,

7) po 45 latach pracy - 350% podstawy wymiaru,

8) po 50 latach pracy - 400% podstawy wymiaru.

2. Podstawę wymiaru nagrody jubileuszowej, o której mowa w ust. 1, stanowi:

1) dla pracowników zatrudnionych przed dniem wejścia w życie porozumienia - wynagrodzenie wypłacane pracownikom przed tym dniem, obliczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy,

2) dla pracowników zatrudnionych w dniu wejścia w życie porozumienia lub po tym dniu i nabywających prawo do nagrody jubileuszowej - wynagrodzenie, jakie pracownik otrzymałby przed dniem wejścia w życie porozumienia na podstawie dotychczasowych przepisów, obliczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy.

3. Porozumienie może ustalić zryczałtowaną podstawę wymiaru nagrody jubileuszowej dla pracowników zaszeregowanych do poszczególnych kategorii zaszeregowania, uwzględniając zasady ustalone w ust. 2.

4. Do przedsiębiorstw nie stosuje się przepisów art. 17 ust. 3 ustawy.

§  9.

1. Pracownikowi przysługuje jednorazowa odprawa pieniężna w związku z przejściem na emeryturę lub rentę, w wymiarze procentowym oraz w zależności od liczby lat pracy, określonych w art. 18 ustawy.

2. Podstawę wymiaru jednorazowej odprawy pieniężnej stanowi najniższe wynagrodzenie, o którym mowa w § 4.

§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca 1986 r.

¹ § 6 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 1 lutego 1988 r. (Dz.U.88.3.23) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 lutego 1988 r.

² § 6 ust. 4 skreślony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 1 lutego 1988 r. (Dz.U.88.3.23) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 lutego 1988 r.

³ § 6 ust. 5 skreślony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 1 lutego 1988 r. (Dz.U.88.3.23) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 2 lutego 1988 r.