Zasady stosowania w zakładach społecznych służby zdrowia i w zakładach pomocy społecznej odpowiednich szczebli tabeli stawek wynagrodzenia podstawowego niższego personelu pomocniczo-lekarskiego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1966.20.133

Akt utracił moc

Wersja od: 1 czerwca 1966 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ZDROWIA I OPIEKI SPOŁECZNEJ

z dnia 27 maja 1966 r.

w sprawie zasad stosowania w zakładach społecznych służby zdrowia i w zakładach pomocy społecznej odpowiednich szczebli tabeli stawek wynagrodzenia podstawowego niższego personelu pomocniczo-lekarskiego.

Na podstawie art. 24 i 31 ust. 2 ustawy z dnia 28 października 1948 r. o zakładach społecznych służby zdrowia i planowej gospodarce w służbie zdrowia (Dz. U. Nr 55, poz. 434, z 1950 r. Nr 36, poz. 327, z 1951 r. Nr 1, poz. 2 i z 1955 r. Nr 11, poz. 67) oraz § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 maja 1966 r. w sprawie wynagradzania niższego personelu pomocniczo-lekarskiego (Dz. U. Nr 20, poz. 126), zwanego w dalszym ciągu "rozporządzeniem", zarządza się, co następuje:

§  1.

1. W zależności od szczególnych warunków pracy ustala się w myśl rozporządzenia 6 szczebli stawek wynagrodzenia podstawowego A, B, C, D, E i F.

2. Stawki według szczebla "A" stosuje się do wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w zakładach (komórkach organizacyjnych zakładów), w których pracownikom nie przysługuje wynagrodzenie podstawowe według pozostałych szczebli tabeli.

3. Stawki według szczebla "B" stosuje się do wynagrodzenia salowych zatrudnionych na oddziałach (salach) dla dzieci lub noworodków, w domach małych dzieci, w żłobkach, z wyjątkiem żłobków sezonowych, oraz w prewentoriach dla dzieci do lat 3.

4. Stawki według szczebla "C" stosuje się do wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w zakładach (pracowniach) rentgenologicznych lub fizjoterapeutycznych.

5. Stawki według szczebla "D" stosuje się do wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w zakładach lub komórkach skórno-wenerologicznych.

6. Stawki według szczebla "E" stosuje się do wynagrodzenia:

1) pracowników zatrudnionych:

a) w szpitalach, klinikach i oddziałach (pododdziałach, przy łóżkach wydzielonych na odrębnych salach) zakaźnych,

b) w zakładach lub komórkach organizacyjnych przeznaczonych wyłącznie dla chorych na gruźlicę, jaglicę, choroby psychiczne lub epilepsję albo dla rehabilitowanych po przebytej chorobie Heinego-Medina bądź Little’a, jeżeli swoje podstawowe obowiązki wykonują w pomieszczeniach, w których przebywają tacy chorzy,

c) w zakładach, w których praca jest połączona z narażeniem na działanie promieni radu lub innych ciał promieniotwórczych,

d) w Lecznicy Ministerstwa Zdrowia i Opieki Społecznej,

e) w Instytucie Gruźlicy,

f) w ambulatoriach (ambulansach, kolumnach) ruchomych, jeżeli do ich podstawowych obowiązków należy uczestniczenie w zespołach wyjazdowych,

g) w pracowniach bakteriologicznych, chemiczno-analitycznych, serologicznych, chemicznych, schorzeń jelitowych, parazytologicznych lub cytologicznych, jeżeli swoje podstawowe obowiązki wykonują w pomieszczeniach, w których są prowadzone badania, lub w zmywalni szkła laboratoryjnego,

h) w stacjach pogotowia ratunkowego przy wykonywaniu czynności z zakresu działalności podstawowej,

i) w zakładach specjalnych pomocy społecznej dla umysłowo niedorozwiniętych, psychicznie chorych chroników lub dzieci głęboko niedorozwiniętych umysłowo,

j) w zakładach (pracowniach) anatomopatologicznych, w prosektoriach albo w zakładach medycyny sądowej, jeżeli swoje podstawowe obowiązki wykonują w pomieszczeniach, w których są prowadzone badania,

k) w pracowniach suchej plazmy - jeżeli swoje podstawowe obowiązki wykonują w pomieszczeniach, w których odbywa się produkcja suchej plazmy, lub w zmywalni szkła laboratoryjnego;

2) dezynfektorów;

3) salowych i noszowych zatrudnionych na oddziałach dla wcześniaków, oddziałach neurologicznych i neurochirurgicznych szpitali i klinik albo w zakładach dla dzieci głęboko upośledzonych lub dzieci kalekich.

7. Stawki według szczebla "F" stosuje się do wynagrodzenia:

1) pracowników zatrudnionych w stacjach sanitarno-epidemiologicznych, stacjach sanitarnych kolei państwowych, kolumnach sanitarnych i zakładach dezynfekcyjno-kąpielowych oraz w instytutach stanowiących aparat naukowo-badawczy służby sanitarno-epidemiologicznej - przy wykonywaniu czynności z zakresu działalności podstawowej;

2) salowych i noszowych, zatrudnionych:

a) na oddziałach psychiatrii sądowej,

b) w szpitalach, klinikach i sanatoriach psychiatrycznych, na oddziałach (pododdziałach, przy łóżkach wydzielonych na odrębnych salach) przeznaczonych dla chorych na gruźlicę.

§  2.

1. Pracownik zatrudniony w zakładzie, w którym określony wyższy szczebel stawek przysługuje tylko w niektórych komórkach, ma prawo do wynagrodzenia według stawek tego szczebla, jeżeli podstawowym miejscem jego zatrudnienia jest komórka, w której dany szczebel się stosuje.

2. W razie przejścia do pracy w innej komórce organizacyjnej zakładu zmienia się odpowiednio według właściwego szczebla wynagrodzenie podstawowe pracownika. Zmienione wynagrodzenie podstawowe według stawki wyższego szczebla pracownik otrzymuje z dniem pierwszym miesiąca po nabyciu uprawnień do tej stawki. Przejście do stawki niższej następuje z zachowaniem ustawowego okresu wypowiedzenia.

3. Obowiązek wypowiadania stawki wynagrodzenia podstawowego nie dotyczy wypadków, w których pracownik został zaszeregowany do wyższego szczebla wynagrodzenia na podstawie decyzji o przesunięciu do innej komórki organizacyjnej na czas ściśle określony. Czasowe przesunięcie, o którym mowa wyżej, nie może przekraczać okresu 3 miesięcy.

4. W razie przesunięcia w myśl obowiązujących przepisów kobiety ciężarnej do pracy lżejszej lub nieszkodliwej dla zdrowia, wynagrodzenie przysługujące takiej kobiecie nie może być zmniejszone do czasu ukończenia przerwy w pracy w związku z porodem.

§ 3. W zakresie uregulowanym niniejszym rozporządzeniem traci moc zarządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 12 grudnia 1958 r. w sprawie wysokości dodatków specjalnych dla pracowników służby zdrowia i zakładów pomocy społecznej w warunkach uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia oraz zasad wypłacania tych dodatków (Monitor Polski Nr 96, poz. 522).

§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 czerwca 1966 r.