Rozdział 1 - Zasady wyznaczania części polskiej przestrzeni powietrznej i lotnisk dla ruchu cywilnych statków powietrznych. - Zasady ruchu lotniczego cywilnych statków powietrznych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1965.1.4

Akt utracił moc

Wersja od: 23 listopada 1971 r.

Rozdział  1.

Zasady wyznaczania części polskiej przestrzeni powietrznej i lotnisk dla ruchu cywilnych statków powietrznych.

§ 1. Ustala się rejon informacji powietrznej, w którym działają polskie organy ruchu lotniczego, wykonujące służbę informacji powietrznej i służbę alarmową. Rejon informacji powietrznej obejmuje przestrzeń powietrzną:

1) nad polskim obszarem lądowym, wodami wewnętrznymi i morzem terytorialnym, sięgającą od powierzchni lądu lub wody do wysokości 12.000 m, mierzonej wysokościomierzem barometrycznym ustawionym na wartość ciśnienia atmosferycznego 760 milimetrów słupka rtęci (1.013,2 milibara), oraz

2) nad obcym terytorium i wodami morza pełnego, w której na podstawie umów międzynarodowych działają polskie organy ruchu lotniczego.

§ 2. W rejonie informacji powietrznej wyznacza się:

1) przestrzenie powietrzne kontrolowane, a mianowicie:

a) drogi lotnicze,

b) rejony kontrolowane lotnisk,

c) strefy kontrolowane lotnisk;

2) przestrzenie powietrzne nadzorowane, a mianowicie rejony nadzorowane lotnisk, dla których nie wyznaczono stref (rejonów) kontrolowanych.

§  3.

1. W przestrzeniach powietrznych kontrolowanych:

1) dolna granica drogi lotniczej powinna przebiegać na wysokości nie mniejszej niż 900 m, a górna granica nie większej niż 12.000 m, mierzonej w sposób ustalony w § 1 pkt 1,

2) szerokość drogi lotniczej w zasadzie nie powinna być mniejsza od 20 km - dla dróg lotniczych międzynarodowych i 10 km - dla dróg lotniczych krajowych,

3) ilość zmian kierunku drogi lotniczej powinna być możliwie najmniejsza; jeżeli to jest możliwe, zmiana kierunku nie powinna przekraczać kąta 30°, a długości odcinków prostych nie powinny być mniejsze niż 150 km,

4) rejon kontrolowany lotniska powinien być tak wyznaczony, aby w jego granicach mieściły się tory lotów statków powietrznych, wykonujących procedury oczekiwania, podchodzenia do lądowania, procedury po nieudanym podejściu do lądowania oraz procedury związane ze startem i odlotem,

5) strefa kontrolowana lotniska powinna być tak wyznaczona, aby w jej granicach mieściły się tory lotów statków powietrznych wykonujących manewry związane ze startem i lądowaniem na tym lotnisku; jeżeli dla danego lotniska wyznacza się strefę kontrolowaną bez wyznaczenia rejonu kontrolowanego dla tego lotniska, rozmiary tej strefy powinny być odpowiednio zwiększone,

6) strefa kontrolowana lotniska powinna sięgać od powierzchni lądu lub wody do wysokości nie mniejszej niż dolna granica rejonu kontrolowanego lotniska; jeżeli nad strefą kontrolowaną lotniska nie wyznaczono rejonu kontrolowanego lotniska, górna granica tej strefy nie powinna znajdować się niżej niż dolna granica dróg lotniczych nad nią przebiegających,

7) dolna granica rejonu kontrolowanego lotniska powinna przebiegać na wysokości nie mniejszej niż 300 m nad powierzchnią lądu lub wody, a górna - nie większej niż 12.000 m, mierzonej w sposób ustalony w § 1 pkt 1.

2. Rejon nadzorowany lotniska wyznacza się w sposób zapewniający przestrzeń niezbędną dla lotów wykonywanych nad lotniskiem i w strefach przylotniskowych (strefy pilotażu, lotów według wskazań przyrządów, lotów koszących itp.).

§  4.

1. Granice przestrzeni powietrznych określonych w § 1 oraz w § 2 pkt 1 wyznacza Minister Komunikacji w uzgodnieniu z Ministrem Obrony Narodowej; granice przestrzeni powietrznej określonej w § 1 pkt 2 wyznacza się zgodnie z umowami międzynarodowymi, których Polska jest stroną.

2. Granice przestrzeni powietrznych określonych w § 2 pkt 2 wyznacza na wniosek użytkownika lotniska Dowództwo Wojsk Obrony Powietrznej Kraju, zwane dalej DWOPK, w porozumieniu z właściwym cywilnym organem ruchu lotniczego.

§  5.

1. Szczegółowe rozmieszczenie z wymiarami przestrzeni powietrznych kontrolowanych ogłasza się w publikacjach zawierających informacje lotnicze, wydawanych przez Ministerstwo Komunikacji.

2. Szczegółowe rozmieszczenie i wymiary rejonów nadzorowanych lotnisk Ministerstwo Komunikacji podaje, zależnie od potrzeb, do wiadomości zainteresowanych użytkowników statków powietrznych, załóg lotniczych i organów ruchu lotniczego lub ogłasza w publikacjach zawierających informacje lotnicze.

§  6.

1. Lotnisko lub lądowisko uważa się za wyznaczone dla ruchu cywilnych statków powietrznych, jeżeli:

1) dla lotniska cywilnego zostało wydane świadectwo rejestracji lotniska,

2) dla lotniska wojskowego, przewidzianego do stałego lub okresowego użytkowania przez cywilne statki powietrzne, organ wojskowy upoważniony przez Ministra Obrony Narodowej oraz organ upoważniony przez Ministra Komunikacji wydały zezwolenie na takie użytkowanie,

3) dla lotniska wojskowego, przewidzianego do doraźnego użytkowania (lotnisko zapasowe, wykonanie jednego lotu lub jednorazowo kilku lotów) przez cywilne statki powietrzne, organy wymienione w pkt 2 wydały zezwolenie na takie użytkowanie,

4) dla lądowiska stałego zostało wydane potwierdzenie zgłoszenia tego lądowiska do ewidencji,

5) dla lądowiska innego niż określone w pkt 4 została wydana instrukcja użytkowania tego lądowiska.

2. Lotniska, na których mogą być wykonywane starty i lądowania statków powietrznych wykonujących loty międzynarodowe, określa się w trybie przewidzianym w art. 53 Prawa lotniczego.