Rozdział 3 - Inwentaryzacja - Zasady rachunkowości ubezpieczeniowej i sprawozdawczości finansowej oraz zasady obliczania wyniku finansowego ubezpieczycieli.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1991.6.23

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1995 r.

Rozdział  3

Inwentaryzacja

§  18.

1. Wykazany w księgach rachunkowych stan aktywów i pasywów ubezpieczyciela należy zweryfikować w drodze inwentaryzacji. Inwentaryzacja polega na:

1) przeprowadzeniu spisu z natury krajowych i zagranicznych środków pieniężnych oraz rzeczowych składników majątku, ich wycenie i ustaleniu wartości spisanych z natury składników majątku,

2) uzyskaniu od kontrahentów pisemnej informacji o stanie środków pieniężnych ubezpieczyciela na rachunkach bankowych, zaciągniętych kredytów bankowych oraz należności i zobowiązań, w tym także o stanie powierzonych im własnych składników majątku,

3) sprawdzeniu stanu niedostępnych w czasie przeprowadzonej w terminie określonym przepisami rozporządzenia inwentaryzacji rzeczowych składników majątku lub stanu innych aktywów i pasywów, które nie mogą być potwierdzone przez kontrahentów - przez porównanie danych wynikających z ksiąg rachunkowych z odpowiednimi dokumentami.

2. Inwentaryzacją należy objąć również składniki majątku ujęte wyłącznie w ewidencji ilościowej, na kontach pozabilansowych, a także stanowiące własność innych podmiotów gospodarczych. Inwentaryzację tę należy przeprowadzić stosując odpowiednio przepisy ust. 1.

3. Ubezpieczyciele, których dotyczą przepisy § 17 ust. 1 pkt 2 i 4, przeprowadzają inwentaryzację wszystkich aktywów i pasywów na dzień wymieniony w tych przepisach.

4. Inwentaryzację aktywów i pasywów ubezpieczycieli innych niż określeni w ust. 3 przeprowadza się co najmniej raz w każdym roku obrotowym, stosując następujące zasady:

1) inwentaryzacja środków pieniężnych oraz rzeczowych składników majątku nie objętych bieżącą ewidencją, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 3, ma być dokonana na ostatni dzień każdego roku obrotowego,

2) kierownik może ustalić, że inwentaryzacja będzie dokonywana:

a) środków trwałych i wyposażenia w użytkowaniu - nie rzadziej niż raz na 5 lat,

b) materiałów - nie rzadziej niż raz na 2 lata, jeśli są objęte ewidencją ilościowo-wartościową,

3) różnice stwierdzone między stanem aktywów i pasywów wynikającym z ksiąg rachunkowych a ich stanem ustalonym w drodze inwentaryzacji należy ująć i rozliczyć w księgach rachunkowych roku obrotowego, na który przypadł termin inwentaryzacji. Nie rozliczone do końca roku obrotowego niedobory stanowią roszczenie ubezpieczyciela. W uzasadnionych przypadkach można kompensować niedobory i nadwyżki rzeczowych składników majątku obrotowego powierzonego określonej osobie, ujawnione podczas tego samego spisu z natury i w podobnych składnikach majątku.

§  19.

1. Wyniki spisu z natury ujmuje się na arkuszach (kartach) spisu z natury, do których stosuje się odpowiednio przepisy § 7.

2. Należy zapewnić powiązanie danych o ilości i wartości składników majątkowych ustalonych w drodze spisu z natury z danymi o ilości i wartości tych składników zawartymi w uzgodnionych księgach rachunkowych, a jeżeli składniki nie są objęte ewidencją ilościową - z danymi o ich wartości.

§  20.

1. Można przeprowadzić w sposób uproszczony spis z natury książek, czasopism i innych druków wchodzących w skład biblioteki zakładowej ubezpieczyciela - przez wyrywkowe porównanie zapisów w księdze inwentarzowej biblioteki ze stanem rzeczywistym i z kartami książek lub kartami czytelników; dokonanie uproszczonej inwentaryzacji powinno być potwierdzone podpisami osób przeprowadzających porównanie pod informacją wpisaną do księgi inwentarzowej o dacie i zakresie inwentaryzacji.

2. Przy spisie z natury środków trwałych oraz wyposażenia, a także innych składników majątku - jeżeli uzasadniają to warunki ich przechowywania lub pomiaru - można posługiwać się danymi kont analitycznych.

§  21.

1. Za stan rzeczywisty inwentaryzowanych środków pieniężnych na rachunkach bankowych i kredytów bankowych przyjąć należy uzgodniony z właściwym bankiem ich stan na koniec okresu sprawozdawczego, wynikający z dowodów bankowych (wyciągi z rachunków), niezależnie od daty, na jakie zostały sporządzone.

2. Za stan rzeczywisty należności i zobowiązań z kontrahentami prowadzącymi księgi rachunkowe przyjąć należy stan ustalony w drodze pisemnego potwierdzenia salda. Kopia pisemnej informacji o stanie salda, wysłanej do kontrahenta, po upływie 30 dni od udowodnionej daty jej wysłania może być uznana za milczące potwierdzenie salda przez kontrahenta.

3. Nie wymaga pisemnego uzgodnienia wynikający z ksiąg rachunkowych ubezpieczyciela stan:

1) należności i zobowiązań wobec osób fizycznych, jeżeli nie są one podmiotami gospodarczymi, oraz należności i zobowiązań uregulowanych do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego oraz objętych powództwem sądowym lub postępowaniem egzekucyjnym,

2) należności i zobowiązań nie przekraczających wartości dolnej granicy zaliczenia rzeczowych składników majątku do środków trwałych,

3) należności i roszczeń z tytułu niedoborów.

4. Jeżeli saldo należności lub zobowiązań nie wykazuje zmian w ciągu sześciu miesięcy i nie przekracza kwoty równej dwóm procentom dolnej granicy zaliczenia rzeczowych składników majątku do środków trwałych, to może być na podstawie pisemnej decyzji kierownika odpisane na koniec roku obrotowego na straty lub zyski nadzwyczajne. Nie dotyczy to należności z tytułu składek ubezpieczeniowych, należności i zobowiązań dotyczących rozliczeń z budżetem i Zakładem Ubezpieczeń Społecznych oraz zobowiązań wobec pracowników.

§ 22. Sprawdzenie prawidłowości stanu ewidencyjnego, o którym mowa w § 18 ust. 1 pkt 3, obejmuje ustalenie stanu tych aktywów i pasywów, których inwentaryzacja nie jest przeprowadzana według zasad określonych przepisami § 19-21.