Zasady podziału nadwyżki kontyngentu wewnętrznego cukru.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1936.91.634

Akt utracił moc

Wersja od: 15 grudnia 1936 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 12 grudnia 1936 r.

o zasadach podziału nadwyżki kontyngentu wewnętrznego cukru.

Na podstawie art. 3 ust. (3) dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 3 grudnia 1935 r. o regulowaniu gospodarki cukrowej i buraczanej (Dz. U. R. P. Nr 88, poz. 548) zarządza się co następuje:

§ 1. Ustala się następujące zasady corocznego podziału w okresach kampanijnych 1937/38 - 1941/42 nadwyżki ogólnego kontyngentu wewnętrznego cukru:

1) w okresie kampanijnym 1937/38 nadwyżka zostanie podzielona w następujący sposób:

a) 5% nadwyżki przeznaczy Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych oraz Ministrem Przemysłu i Handlu według swobodnego uznania na uzupełnienie kontyngentów wewnętrznych poszczególnych rejonów i cukrowni w celu uwzględnienia interesów specjalnych grup rolników;

b) z pozostałej ilości otrzymają cukrownie, zaliczone w okresie kampanijnym 1936/37 do rejonów produkcji wielocukrownianych i jednocukrownianych, wyrównanie ich kontyngentów wewnętrznych do 45.000 q, przy czym przydział kontyngentu na ten cel wraz z kontyngentem wewnętrznym z okresu kampanijnego 1936/37 nie może przekraczać 60% kampanijnej zdolności produkcyjnej danej cukrowni (§ 3 ust (1) i (2));

c) dalsza pozostałość nadwyżki będzie obrócona:

aa) w połowie na podniesienie stopnia wykorzystania kampanijnej zdolności produkcyjnej cukrowni drogą podziału tej części nadwyżki stosunkowo do liczb odpowiadających różnicy pomiędzy kampanijną zdolnością produkcyjną poszczególnych cukrowni, a stopniem wykorzystania tej zdolności produkcyjnej;

bb) w połowie zaś na przydziały dla wszystkich cukrowni stosunkowo do ich kontyngentów wewnętrznych z poprzedniego okresu kampanijnego;

2) w okresach kampanijnych 1938/39, 1939/40, 1940/41 i 1941/42 nadwyżka ogólnego kontyngentu wewnętrznego cukru będzie dzielona, jak następuje:

a) 10% tej nadwyżki będzie dzielone według zasad określonych w pkt 1) lit. a);

b) 20% przeznaczy Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych oraz Ministrem Przemysłu i Handlu na przydziały kontyngentu wewnętrznego dla cukrowni ewentualnie budowanych w okresie kampanijnym 1938/39 i następnych lub na przydziały uzupełniające dla cukrowni posiadających kontyngent wewnętrzny niższy od poziomu, jaki w tym celu ustali Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych oraz Ministrem Przemysłu i Handlu;

c) pozostałe 70% nadwyżki kontyngentu wewnętrznego rozdziela się w następujący sposób:

aa) w połowie - na cele i według zasad określonych w pkt 1) lit. c) lit. aa);

bb) w połowie zaś - na cele i według zasad określonych w pkt 1) lit. c) lit. bb);

cc) Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych oraz Ministrem Przemysłu i Handlu może określać corocznie najwyższy stopień wykorzystania kampanijnej zdolności produkcyjnej, jaki nie powinien być przekroczony przy rozdziale pomiędzy cukrownie 70% nadwyżki kontyngentu wewnętrznego według przepisów lit. c) niniejszego punktu.

§  2.

(1) Cukrownie, które otrzymają wyrównanie kontyngentu według przepisów § 1 pkt 1) lit. b), nie uczestniczą w przydziałach wynikających z przepisów § 1 pkt 1) lit. c).

(2) Gdyby natomiast przydziały, wynikające z ogólnego podnoszenia stopnia wykorzystania kampanijnej zdolności produkcyjnej oraz z podziału części nadwyżki stosunkowo do kontyngentów wewnętrznych poprzedniego okresu kampanijnego, okazały się korzystniejsze dla cukrowni, o których mowa w ust. (1), aniżeli wyrównanie ich kontyngentów do wysokości 45.000 q, należy stosować do tych cukrowni tę spośród powyższych dwu zasad podziału nadwyżki, która daje im wyższy kontyngent.

§  3.

(1) Kampanijną zdolność produkcyjną poszczególnych cukrowni w rozumieniu rozporządzenia niniejszego sianowi osiemdziesięciokrotna najwyższa przeciętna produkcja dobowa osiągnięta w ciągu kampanij 1931/32 - 1935/36.

(2) Zdolność produkcyjną cukrowni, która przejęła w następstwie fuzji, poczynając od okresu kampanijnego 1936/37, część lub całość kontyngentu wewnętrznego innej cukrowni, oblicza się łącznie ze zdolnością produkcyjną cukrowni sfuzjonowanej w stosunku do przejętego udziału w kontyngencie wewnętrznym. Przepis ten nie ma zastosowania w odniesieniu do cukrowni unieruchomionych przed okresem kampanijnym 1936/37.

(3) Stopień wykorzystania zdolności produkcyjnej w myśl przepisów rozporządzenia niniejszego będzie określany według wysokości kontyngentu wewnętrznego danej cukrowni w ostatnim okresie kampanijnym.

§ 4. Wykonanie rozporządzenia niniejszego porucza się Ministrowi Skarbu w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych oraz Ministrem Przemysłu i Handlu.

§ 5. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.