Rozdział 1 - Przepisy ogólne. - Zasady oraz tryb umarzania i udzielania ulg w spłacaniu należności państwowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1969.4.26

Akt utracił moc

Wersja od: 1 października 1974 r.

Rozdział  1.

Przepisy ogólne.

§  1.

1. Rozporządzenie dotyczy należności pieniężnych przysługujących jednostkom budżetowym oraz państwowym instytucjom, przedsiębiorstwom i bankom.

2. Rozporządzenie nie dotyczy należności wymienionych w art. 4 dekretu z dnia 16 maja 1956 r. o umarzaniu i udzielaniu ulg w spłacaniu należności państwowych (Dz. U. Nr 17, poz. 92) oraz opłat za czynności egzekucyjne, o których mowa w art. 172 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. Nr 24, poz. 151).

§  2.

1. Należność można umorzyć, odroczyć termin zapłaty lub rozłożyć jej spłatę na raty niezależnie od tego, w jaki sposób należność została ustalona.

2. Zaniechanie dochodzenia należności, która nie uległa przedawnieniu lub prekluzji, jest dopuszczalne tylko w razie jej umorzenia w trybie przewidzianym w niniejszym rozporządzeniu.

3. 1 Ustalenie okoliczności, które mogą być podstawą umorzenia, odroczenia lub rozłożenia na raty, należy do jednostki będącej wierzycielem. Okoliczności te może ustalić również organ uprawniony do umorzenia lub zastosowania ulgi w spłacie należności.

§  3.

1. Należność może być umorzona w całości lub w części, jeżeli zachodzi jedna z następujących okoliczności:

1) niemożliwe jest ustalenie osoby dłużnika;

2) niemożliwe jest ustalenie majątku dłużnika lub źródeł jego dochodu;

3) w wyniku postępowania egzekucyjnego lub na podstawie innych danych stwierdzono, że dłużnik nie posiada majątku, z którego można by poszukiwać należności, albo że posiadany przez dłużnika majątek wystarczyłby zaledwie na pokrycie kosztów egzekucji bądź też że przeprowadzenie egzekucji skierowanej do wynagrodzenia dłużnika za pracę lub jego dochodów mogłoby podważyć możliwości bytowe dłużnika lub jego rodziny;

4) należność nie przekracza kwoty 1.000 zł, a jej ściągnięcie byłoby połączone z niewspółmiernymi kosztami lub trudnościami;

5) dłużnik zmarł, a stwierdzono, że zmarły nie pozostawił żadnego majątku albo że po zmarłym pozostały tylko ruchomości, które nie podlegają zajęciu na podstawie przepisów szczególnych lub stanowią przedmioty codziennego użytku domowego o wartości nie przekraczającej kwoty 10.000 zł;

6) należność nie przekracza kwoty 10.000 zł i dłużnikiem jest właściciel gospodarstwa rolnego, a ściągnięcie należności byłoby możliwe tylko w drodze egzekucji z nieruchomości wchodzącej w skład tego gospodarstwa;

7) należność nie przekracza kwoty 20.000 zł i stanowi roszczenie wobec spółdzielni lub organizacji społecznej z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy sprzedaży, dostawy, roboty lub usługi; jednakże umorzeniem nie może być objęta ta część należności, która dotyczy straty rzeczywiście poniesionej przez wierzyciela;

8) należność uległa przedawnieniu.

2. Należność z tytułu odpowiedzialności za niedobór mienia nie może być umorzona z przyczyny wskazanej w ust. 1 pkt 1.

3. Należność z tytułu odszkodowania za zagarnięcie mienia społecznego nie może być umorzona w stosunku do sprawcy zagarnięcia przed upływem 10 lat od daty popełnienia tego przestępstwa. Nie dotyczy to umorzenia z przyczyn wymienionych w ust. 1 pkt 5 oraz umorzenia odsetek.

4. Umorzenie należności, za którą obok dłużnika głównego odpowiadają również inne osoby, może nastąpić, gdy okoliczności uzasadniające umorzenie zachodzą co do wszystkich zobowiązanych.

§ 4. W razie braku okoliczności, o których mowa w § 3, umorzenie może nastąpić tylko w trybie określonym w rozdziale 4.

§ 5. Organ uprawniony do umorzenia lub zastosowania ulgi w spłacie należności rozstrzyga o tym w formie pisemnej. Umorzenie może nastąpić z własnej inicjatywy tego organu albo na wniosek wierzyciela lub dłużnika. Odroczenie terminu zapłaty lub rozłożenie na raty może nastąpić wyłącznie na wniosek dłużnika. O treści rozstrzygnięcia należy zawiadomić wierzyciela, a także dłużnika, chyba że chodzi o umorzenie z przyczyn wskazanych w § 3 ust. 1 pkt 1.

§ 6. W razie umorzenia w całości należności głównej podlegają umorzeniu także należności uboczne, w szczególności odsetki i koszty dochodzenia należności, a w razie umorzenia części należności głównej podlegają umorzeniu odsetki dotyczące tej części. Jednakże organ uprawniony do umorzenia może zastrzec, że nie podlegają umorzeniu należności uboczne lub ich część.

§  7.

1. W razie częściowego umorzenia można zastrzec, że umorzenie to będzie uważane za niebyłe, jeżeli dłużnik nie spłaci pozostałej części należności w terminie wskazanym w rozstrzygnięciu o umorzeniu.

2. Organ, który umorzył należność w całości lub w części, może uznać umorzenie to za niebyłe, jeżeli wyjdzie na jaw, że dowody, na podstawie których umorzono należność, były fałszywe lub umorzenie nastąpiło w wyniku przestępstwa albo że dłużnik wprowadził organ ten w błąd co do okoliczności, które były podstawą umorzenia.

§ 8. W wypadkach gospodarczo uzasadnionych lub zasługujących na szczególne uwzględnienie mogą być udzielone ulgi w spłacaniu należności w postaci odroczenia terminu ich zapłaty lub w postaci rozłożenia należności na raty.

§ 9. W braku odmiennego zastrzeżenia w rozstrzygnięciu o odroczeniu terminu zapłaty lub o rozłożeniu na raty nie pobiera się odsetek od należności za okres od daty tego rozstrzygnięcia do upływu terminów zapłaty wskazanych w rozstrzygnięciu.

§  10.

1. W rozstrzygnięciu o rozłożeniu należności na raty można zastrzec, że rozłożenie należności na raty będzie uważane za niebyłe, jeżeli dłużnik nie spłaci w terminie i w pełnej wysokości rat ustalonych w tym rozstrzygnięciu. Dłużnik, który nie dopełnił tego warunku, nie korzysta ze zwolnienia od płacenia odsetek, o którym mowa w § 9.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozstrzygnięcia o odroczeniu terminu zapłaty.

§ 11. Organ właściwy do umorzenia lub udzielenia ulgi w spłacie należności może przed wydaniem rozstrzygnięcia w tej sprawie zlecić jednostce będącej wierzycielem złożenie do organu egzekucyjnego wniosku o zawieszenie postępowania egzekucyjnego, jeżeli za tym przemawia interes społeczny lub wzgląd na położenie rodzinne lub majątkowe dłużnika.

§ 12. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o kwocie należności podlegającej umorzeniu lub odroczeniu terminu płatności albo rozłożeniu na raty, należy przez to rozumieć kwotę należności przypadającą od jednego dłużnika według stanu w chwili rozstrzygania o umorzeniu lub zastosowaniu ulg w spłacie, jednakże bez odsetek i kosztów dochodzenia należności. Na równi z należnością przypadającą od jednego dłużnika traktuje się należność od kilku dłużników, jeżeli za jej spłatę odpowiadają solidarnie. Jeżeli należność główna została zapłacona, a pozostają do zapłaty odsetki lub koszty dochodzenia należności, przez kwotę należności podlegającej umorzeniu lub odroczeniu terminu płatności albo rozłożeniu na raty rozumieć należy sumę tych należności ubocznych.

¹ § 2 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 29 października 1971 r. (Dz.U.71.29.267) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 17 listopada 1971 r.